7 Counties, meer dan 3000 km en 2 weken tijd, meer hadden we niet nodig om de hoogtepunten van de Wild Atlantic Way te ontdekken. We hadden er bewust voor gekozen om deze trip in het voorjaar te doen, Maart om precies te zijn, met in ons achterhoofd dat we zo de grote drukte konden vermijden. Bij nader inzien was dit zeker een doordachte keuze toen we later zagen hoe smal de Ierse wegen waren. Op de meeste plaatsen van de Wild Atlantic Way was er nauwelijks plaats voor één auto. Heel de tijd waren we aan het hopen dat we maar geen tegenligger zouden krijgen. Als je het niet gewend bent om links te rijden, zijn deze smalle wegen zeker een beduchte ontgroening.
Tip: Doe er goed aan en neem zeker geen al te grote wagen als je niet in de problemen wilt komen op deze smalle wegen!
Het enige nadeel aan Maart was dat er veel plaatsen nog gesloten waren en pas open gingen na Pasen. Spijtig genoeg wisten we dit niet op voorhand en stonden we dan ook vaak voor een gesloten poort. Ook was er natuurlijk het slechte weer, maar dit is uiteraard niet aan de maand Maart gebonden. Als Belg zijden, zijn we nu eenmaal al gewend aan regenachtige en donkere dagen. Iedereen weet dat je niet naar Ierland gaat voor het goede weer, maar eerder voor de spectaculaire uitzichten.
Cork - We hadden gehoopt om rustig en uitgerust aan onze roadtrip te kunnen beginnen, en net daar maakten we onze eerste fout. We waren namelijk even vergeten dat we gingen landen op 17 maart, net op het grootste volksfeest van Ierland, St. Patrick’s Day. In eerste instantie hadden we daar bij de landing nog maar weinig van gemerkt. De kleine luchthaven van Cork was zo goed als verlaten en het leek alsof de band die in de inkomhal aan het spelen was, enkel en alleen voor ons bezig was. Een leuke aankomst!
Dit veranderde echter toen we aankwamen in de stad en de typische St. Patrick’s Day parade elk moment ging beginnen. Ook al waren we er niet op voorzien, besloten we toch maar om de Ieren te vergezellen op hun nationale feestdag. Iedereen kent de typische groene kleuren die de straten versieren, en als je dit dan nog eens in het echte Ierland kunt meemaken, waarom niet? Uit eigen ondervinding weet ik dat dit bij vele mensen op hun bucket list staat, net zoals Oktoberfest in Duitsland en Cinco de Mayo in Mexico.
We gingen onze trip doelbewust in Cork beginnen, ook al werd er overal aangeraden om in Malin Head te beginnen. Maar aan de hand van verschillende getuigenissen leek het ons beter om van zuid naar noord te reizen om de simpele reden: op deze manier was het interessanter voor de bijrijder. Zo had hij/zij het beste zicht op de kustlijn terwijl de chauffeur zich het beste kon concentreren op de smalle wegen.
Door St. Patrick’s Day konden we voor de rest weinig verkennen van de stad zelf. De Crawford Art Gallery was wel geopend en zelfs gratis. Tussen de sculpturen in de grote hal, was er ook een live band aan het spelen. Best een leuke setting hiervoor moet ik toegeven. Wat ook zeker een bezoek waard is, is St. Fin Barre’s Cathedral, een pracht van een Gotische kathedraal!
Vlakij was er ook de universiteit van Cork. Als je van oude gebouwen houdt, zeker leuk om eens door te wandelen. Zelf vond ik het leuk hoe de natuur stilaan de gebouwen eigen maakte door hun wortels er rond te wikkelen, zoekende naar een weg naar binnen.
Persoonlijk was één dag in Cork genoeg voor mij, maar dit was eerder te danken aan het feit dat ik uitkeek naar de wilde kustlijn van Ierland. Mijn hoofd stond niet naar een drukke stad, maar eerder naar de natuur.
Zoals de meeste eilanden heeft Ierland ook geen gebrek aan vuurtorens. Sinds mijn kindertijd heb ik altijd iets met vuurtorens gehad, meestal zijn dit de plaatsen waar de zee zijn ruwe kracht laat zien. Dus natuurlijk hebben we tijdens deze trip er verschillende bezocht. De eerste die we tegen kwamen was Old Head Kinsale, maar spijtig genoeg was dit één van de plaatsen die nog gesloten was. Vlakbij was er wel een monument ter ere van de slachtoffers die gesneuveld waren tijdens een Duits bombardement op een cruiseship. Wat vele mensen niet weten, is wanneer je een beetje verder naar beneden loopt en langs de muren van de ruïne gaat, kom je bij een spectaculair zicht op de zee uit, wat tevens ook het meest zuidelijke punt van Ierland is.
Een andere vuurtoren was die bij Mizen Head, wat zelfs een nog beter zicht op de oceaan gaf. Het signaalstation was verbonden via een brug, waar je als je geluk had enkele zeehonden kon zien zonnen beneden.
De vuurtoren bij Loophead is de enigste nog werkende die we tegenkwamen op deze trip. Bij deze was het dan ook vanzelfsprekend dat je enkel toegang had met een gids, dus kijk zeker op tijd wanneer er rondleidingen zijn. Indien je toch te vroeg bent, kan je nog steeds genieten van het uitgestrekte landschap.
De mooiste vuurtoren was Fanad lighthouse, spijtig genoeg was deze ook nog gesloten, maar het uitzicht alleen al is zeker een trip waard! Als het weer meezit, heb je een zicht op één van de meest fotogenieke vuurtorens van Ierland.
Als je ooit van plan bent om op een boeddhistische retraite te gaan, is Dzogchen Beara zeker het bekijken waard. Zij zijn nog steeds bezig om een waardige tempel te bouwen, maar het meditatiecentrum geeft een indrukwekkend zicht op de oceaan weer tijdens het mediteren. Dit is één van de dingen die op mijn bucket list staan, dus hier ga ik zeker nog eens naartoe om mijn geest leeg te maken.
Kerry - Tijdens de Wild Atlantic Way kom je nog verschillende andere roadtrips tegen die bekroond zijn tot de beste van Ierland. Aangezien deze toch zo goed als op de weg liggen, waarom zou je ze niet meedoen? Eén daarvan is bv. De Ring of Kerry, die begint in Killnarney National Park. Op deze weg kom je allerhande uitkijkpunten tegen, zoals Ladies View, genaamd achter de hofdames van koningin Victoria. Die waren zodanig onder de indruk van het uitzicht en ik snap waarom het is uitgeroepen tot meest gefotografeerde plaats in Ierland.
Nog een bezienswaardigheid tijdens de Ring of Kerry is de Torc waterval. Om hier te geraken moest je wel een tijdje wandelen door een bos dat volledig was ondergedompeld in mos. De waterval op zich was zeker de moeite, maar de 100 treden die je moest doen om een uitzicht te hebben op het meer, was eerder teleurstellend. Mijn raad: hou het bij de waterval en geniet daar net iets langer!
Prachtige foto’s kan je nemen bij Ballycarberry Castle, een kasteel op een grashelling met zicht op zee. Het gaat om een ruïne waar er absoluut geen toeging mogelijk was, mede door instortingsgevaar, maar zelfs vanop een afstand is het zeer indrukwekkend.
Op het eiland Valentia hadden we schrik dat we de befaamde Fogher
kliffen niet zouden kunnen zien door de mist. Toen we er echter aankwamen besloten we deze als eerste te doen, in plaats van bovenop de berg te beginnen zoals de meeste. Hierdoor hadden we net het geluk dat het weer opklaarde en we getrakteerd werden op een adembenemend zicht op de kliffen. De mensen die echter eerst bovenaan begonnen waren, hadden minder geluk, de mist kwam weer opzetten toen we onze trip richting de top verder gezet hadden.
Tip: Hou het weer in de gaten en grijp elke kans als het weer net even opklaart!
Nog één van de andere roadtrips is Slea Head Drive, ooit beschreven als “de mooiste plaats op aarde” door National Geographic Traveler. Natuurlijk is dit voor iedereen anders en in mijn geval deelden we hier zeker niet dezelfde mening. Zeker de moeite waard om te doen, begrijp me niet verkeerd! Deze weg is helemaal uitgesneden op de steile bergwand en volgt elke contour van de kustlijn, wat zicht geeft op enkele fraaie uitzichten. Wees wel voorzichtig, want deze weg is vrij smal met verschillende bochten!
Skellig Michael - Ook dit was spijtig genoeg gesloten, maar het is wel mogelijk om via een boot rond de eilanden te varen. Zeker de moeite waard als je voor Pasen hier komt, maar als je kan, probeer te komen wanneer je ook effectief op het eiland kan. Boek hiervoor zeker op voorhand, want er worden maar een bepaald aantal bezoekers per dag toegelaten. Als Star Wars fan is dit zeker een must-see, aangezien het nu wereldberoemd is geworden als laatste rustplaats van Luke Skywalker. Hou er ook zeker rekening mee, dat de zee onvoorspelbaar is en het op sommige momenten zeer ruw kan zijn. Dit was bij ons het geval. Achteraf snapte ik dan ook waarom wij de enigste boot in heel de omgeving waren, maar het was een ervaring op zich, ook al was dit de eerste keer dat ik last had van zeeziekte.
Clare - Het meeste bekende en tevens ook drukste punt dat we hebben meegemaakt deze trip, waren de kliffen van Moher. Op zulke plaatsen voel je je pas echt klein op deze wereld. Deze behoren tot de hoogste kliffen van Europa met hun 214m in hoogte. Als je van vogels houdt, zit je hier zeker goed. Dit is een van de plaatsen waar je bv. papegaaiduikers kan spotten. Zeker een waardige naamhouder van Unesco werelderfgoed! Hou er wel rekening mee dat je in hoogseizoen best je tickets op voorhand koopt, zelfs in maart was het hier al beduidend drukker. Dat je zeker niet voor een verrassing komt te staan.
Iets wat vele mensen overslaan op hun roadtrip zijn de grotten van Doolin. Hier huist de grootste stalactiet van Europa, dat net op een draperend tapijt lijkt. Zelf vind ik grotten heel interessant, maar als iemand van bijna 2m met een kleine vorm van claustrofobie, is het niet altijd evident om deze in alle gemak te bezoeken. In het visitor’s center en tijdens de guided tour geven ze al hun ruime kennis over de grot en hun ontdekkers door aan hun bezoekers. Als je in de buurt bent van Moher, sla dit zeker niet over!
Onderweg naar Galway passeer je de Burren, een landschap dat volledig bestaat uit rotsen. Ook hier kan het al vrij druk zijn aangezien er veel dagtoeristen uit Galway naar de kliffen van Moher komen. Hier kan je zo dicht als je maar wil tot bij de rand van de kliffen komen, weliswaar op eigen risico! Als je iets of wat avontuurlijk bent aangelegd, doe dit, en geniet van de verbluffende uitzichten.
Galway - Sky Road, een schiereiland bij Clifden waar je een kleine roadtrip rondom het eiland kunt maken. Je kan kiezen tussen de Lower en de Upper Sky Road. Wij kozen voor de laatste omdat deze de beste uitzichten had over de zee. Langs deze weg passeer je ook Clifden Castle, een ruïne waarin je vrij kan rondlopen. Elke keer vraag ik mij af hoe het geweest zou zijn om te leven in zo’n kasteel. Verder op de route ligt ook Kylemore Abbey, wat helaas ook gesloten was, maar deze keer wegens renovaties. Volgens de host van onze B&B, is dit echter niet de moeite om van binnen te bezoeken, maar de kleine kerk en de tuinen zijn wel een bezoek waard. Het uitzicht op Kylemore Abbey ook uiteraard!
Verder op de Wild Atlantic Way kwamen we een ‘verborgen’ strand tegen, genaamd Keem Bay. Om hier te geraken moest je over een berg heen rijden die vol met grazende schapen stond, dus het was opletten geblazen kwestie dat we er geen zouden aanrijden per ongeluk. Maar eens op het strand, met het geluid van neerslaande golven kom je echter snel terug tot rust.
Tip: Sharamore House, dit was onze B&B, vlak bij het begin van Sky Road. Zodra je de oprit oprijdt, wordt je vrijwel meteen begroet door de 3 honden des huizes, wat je direct een warm en huiselijk gevoel geeft. Dit wordt enkel maar versterkt wanneer je de gastvrouw ontmoet. Zij zit boordevol verhalen over de streek en geeft je zeker tips over wat je zeker wel en niet moet bezoeken.
Mayo - Het meest interessantste van deze county was Downpatrick Head, een door de wind geteisterde rots die van het vasteland werd gescheiden door een storm. De ideale plaats om je dag te beginnen met een kustwandeling. Het enige gebouw dat hier nog staat is een oude uitkijkpost van tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Door het feit dat we hier ’s morgens vroeg al kwamen, waren wij dan ook de enigste mensen in heel de omgeving. Prachtig gewoon! Op plaatsen zoals deze kan je uren aan de afgrond van een klif zitten om te kijken hoe de golven de rotsen steeds verder en verder inkerven.
Nog een interessante plaats was Carrowkeel Passage Tombs, graven van meer dan 5000 jaar oud. Het is echter wel een steil stuk dat je omhoog moet rijden, wat je beter met een 4x4 kan doen, maar mits enige voorzichtigheid geraak je er ook met een standaard auto. Eenmaal aangekomen moesten we ook nog een stuk door de modder omhoog klauteren. Indien je van zo’n dingen houdt, zeker de moeite waard. Voor mij persoonlijk vond ik het de moeite van al het klimwerk niet waard, maar dit kan misschien ook komen door het feit dat we nog niets gegeten hadden die dag.
Donegal - Geheel onverwacht kwamen we langs het kleine dorpje Ballyshannon, wat volgens de inwoners het oudste stadje van Ierland was. Uiteraard is dit niet waar, maar ze zeggen dit enkel om toeristen te lokken. De enigste reden waarom wij gestopt zijn, is door het standbeeld van Rory Gallagher, een Ierse bluesmuzikant. Blijkbaar is hij hier geboren en elk jaar worden hier nog verscheidene festivals gehouden ter ere van Rory. Er is dan ook een klein museum, boven een winkel dat beddengoed verkoopt, dat het leven van Rory verder toelichtte.
Nog een voorbeeld dat vele toeristische plaatsen nog gesloten waren tot
Pasen, was Donegal Castle. Helaas, maar misschien zorgt dit er wel voor dat we ooit nog eens terugkomen.
Slieve League, één van de hoogste zeekliffen van Ierland en tevens één van onze laatste stops op deze trip. Moesten we van Noord naar Zuid getrokken zijn, had dit waarschijnlijk meer indruk nagelaten, maar we hebben veel spectaculairdere uitzichten gezien in het zuiden. Desondanks is het nog steeds waard om hier te stoppen, al is het gewoon voor de weg er naartoe. Deze is namelijk heel leuk om te rijden en voert je soms heel dicht langs de rand van de kliffen.
Onze laatste stop en bovendien het meest noordelijke punt van Ierland was Malin Head. Door onvoorziene omstandigheden hadden we per ongeluk ons hotel geboekt in het verkeerde stadje en moesten we nog 2,5 uur rijden om hier te geraken. Iets wat normaal maar een half uur had moeten duren. Hetzelfde als Slieve League, een prachtige plaats om mee te beginnen, maar er zijn leukere plaatsen richting het zuiden. Wel een heel leuke plaats om te wandelen doorheen de natuur met uitzicht op de kustlijn.
Meer dan 3000 km later en het besef dat twee weken eigenlijk te kort zijn indien je meer wil genieten van activiteiten of om uit te rusten op een strand, was onze roadtrip langs de Wild Atlantic Way ten einde. Een trip doorheen een land waar het mogelijk is om 4 seizoenen op 1 dag mee te maken, langs kleine, smalle wegen net groot genoeg voor 1 auto. Wil je er even tussenuit, boek een vliegtuig via Air Lingus (dit kan vanaf €150), huur een auto en laat de wegen je leiden langs de fraaiste uitzichten langs de Ierse kust.