De wind verspeelt zich in haar jaren
daar zij jaagt op de onuitgesproken woorden die
haar hart en hoofd leegroofden
IJlend zwerft zij voort
over bodemloze bergen steeds
verder in wanende echo’s van
talloze vragen
Slecht nu en dan weer-ziet zij
in één lichtend ogenblik
het heldere wezen wie zij werkelijk is
doch weldra weergalmen de verstilde stemmen
in de fluistering van de wind
©tekst Karen Willekens, 2016, prent nl.forwallpaper.com