Hij zit naar mijn te staren
Naar mijn rode vingertoppen
Soms in een handschoen gehuld
Hij zit daar elke dag op zijn vaste plaatsje
Met oneindig veel geduld
Mijn klapperende tanden
Klinken als muziek in zijn oren
Het geluid van gladde fietsbanden
Die hun evenwicht verloren
Het is alof hij stiekem uitkijkt
Naar hoe elk van zijn soortgenoten
Zachtjes onder het seizoek bezwijkt
Mijn verkleumde lichaam is al jaren in de ban
Over zijn doorzettingsvermogen,
de geranium van mijn buurman.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.