Lot

Gebruikersnaam Lot

Teksten

zeester

En hij kleedde mij uit tot Ik niet meer was dan een junk Voor eeuwig verslaafd aan het genotVan seks op het ritme van Daft PunkWat waren ze plots toch ver De beloftes die ik hem maakteIk lag op zijn matras als een zeesterDie een arm kwijtraakteIk kon niet meer bewegenKreeg niets meer gezegdIk heb mij daar dan, weinig verlegenEn zeer onelegant, bij neergelegd   Hallo. Ik ben Lieselot en ik begin mijn teksten altijd met ‘hallo’.Ik gebruik ook nooit moeilijke woorden.Dan zeg ik dat ‘dat mijn stijl is’ .En zo laat ik in het middenOf ik die woorden zelfs ken   Hallo, ik ben nog altijd Lieselot en ik ga zo meteen een tekst brengen die gericht is aan iemand die niet mijn lief is – en ik heb er een – iemand die biologisch gezien perfect mijn vader kan zijn en waarvan ik sinds kort hoop dat hij dat in de verste verte niet is.  Ik heb al zoveel geschrevenEn niks pas bij elkaarHet lijkt wat op mijn levenOp de knopen in mijn haar   Ik weet niet of ge het zietMaar: ik ben ‘t kwijtWat gij ziet zie ik nietEn, de laatste tijd   Ben ik vergeten hoe ik moet lopenHoe ik moet pratenAdemen en hopen   Wat ik was, wie ik benWat ik worden wilWaar ik van houd, wie ik kenMan. Da’s hier stil   Ik was toch van het geschreeuwDat ik zelfstandig wasNu het zielig welopverschot van de leeuwDat laatste, meest breekbare ras   Het lijkt alsof ik nog snelDrieeëntwintig jaren zonder stukkenMoest vullen met relEn kei veel ongelukken   Sadistisch van genotenEn nu soms nogAlsof ik hou van verklotenEn geil word van bedrog   Toeval is wat ik vraagAls alternatief voor de rampDie zegt dat ik gewoon graagAlles kapot stamp   Neem me meeStop me onder je jasBreek me in tweeZodat ik in je binnenzak pas   Draag me als een kind En draag me danAlsof elk zuchtje windMe breken kan   Pak mij vast zo ruw Tot witte plekken na het loslatenMe vertellen dat uwHanden daar zaten Kwil da ge me dingen leertFysica, chemie, veel seks en wat taalEn dat ge me zuigend markeertOngeacht hoe fucking puberaal Zorg dat ik alle hoeken vanUw kamer zo hard voeldeDat ik geen idee heb wat een manOoit met een cirkel bedoelde Dat elk risico dat bestaatOp besmetting door contactVerdubbeld wordt in ‘t kwadraatWegens allesbehalve mis – paktOntleed me als een dierZoals vroeger in de klasMaar dan voor het plezierIn 't midden van uw matras Geef mij overal rustBehalve in bedLaat mij daar gekustEn tegen de muur gezet   En kleed mij nietTot op de huidMaar nog net ietsVerder uit. Mijn hoofd is de chaos van een tijd geledenJarenlang geordend, en plots: tevreden. En dan gij. Gij schudt alles door elkaar. Godverdomse klootzak, schud nog eens? Ja, DAAR.

Lot
6 0

Vermist: één paar Espardrilles

Hallo, ik ben Lieselot en al mijn teksten gaan over mijn lief. Al mijn teksten gaan trouwens over een ander lief. Of een niet-lief waarvan ik graag wou dat het mijn wel-lief was. Of andersom.   Ik heb ook een tekst waarin ik zeg dat ik eens graag een jood omver zou willen stampen. Gewoon voor de lol.   Maar dat is de uitzondering tussen mijn teksten. Vandaag schrijf ik over Bram. Bram is mijn nieuw lief. Nu ja, ‘nieuw’: ik heb hem intussen al wel gebruikt. Maar als hij een schoolboek zou geweest zijn, zou ik hem gegarandeerd nog kunnen verkopen als ‘amper gebruikt, niet in gemarkeerd’. Wel in geschreven. Mijn handtekening staat op zijn bovenbeen getatoeëerd. Kwou met zijn paraf mijn BFF choqueren Maar haar reactie verwachtte ik niet “Allez, Lieselot wie laat nu een penis tatoeëren” Vlak naast haar rechtertiet En inderdaad, een B met erdoor Een soort langwerpige krul Is perfect te verwarren voor Twee ballen en een lul   Kijk, ik kan ‘t best schrijven Over seks, rampen Hoe ik zonder te overdrijven Alles kapot kan stampen Maar vandaag ben ik minder grofgebekt En nog op zoek naar mijn draai “Hallo ik ben Lieselot en mijn nieuw lief is perfect” Klinkt toch extreem saai? Maar goed: het is niet anders. Daar zat ik dan weer Daar zat ik dan, zat En om vijf uur zorgde de zon elke keer Voor een zielig zwart gat Te dronken voor mijn bed En ook te boos op het licht ‘K doe de gordijnen toe met Mijn hoofd en ogen dicht   Het helpt geen kloten De gordijnen hebben me niet gered Alle bars zijn gesloten De wereld ligt in bed   Mijn iTunes shuffle’de Beyonce All the single ladies   Ik had het plots door Alle single ladies zitten op Tinder En scheren hun poes voor De eerlijke vinder   ‘K heb toen ge-sms’t naar naar Een kerel die jaren niks tegen me had gezegd Dat zegt mogelijk heel veel over waar Ik mijn lat intussen had gelegd   ‘K had mijn tong zo’n vijf jaar Geleden in zijn mond gestoken Hij opteerde voor een ander exemplaar En is vervolgens ondergedoken Na verloop van smsende tijd verplichte ik hem tot een afspraak De date waarop ik hem een verwijt Over zijn lelijke Espadrilles maak De date waarop ik kei Ongeïnteresseerd leek waarop ik hoopte dat hij mij als ik opstond achterna keek Kwam thuis en ‘k zette 99 Luftballons op terwijl Ik graag met hem wou trouwen Kvroeg me al zingend af in welke stijl Hij een huis zou willen bouwen ‘K was heel even aan ’t hopen Dat er echt vlinders begonnen te leven Maar eens naar ‘t wc gelopen Moest ik toch gewoon overgeven`     Twee maand na die dag Was de seks zich aant opbouwen Tot er een doosje tussen mijn tieten lag Lotje, wilt ge met mij trouwen Mijn poes, voorheen kletsnat Kreeg geen tijd om op te drogen Het vocht dat eerst beneden zat Kwam plots uit mijn ogen Of dat romantisch was daar Ik nog niet helemaal uit Ik op bed, verloofd, helfgaar Hij met een semi stijve fluit Khad in mijn leven al vaak spijt Van de keuze voor een antwoord Soms lijk ik slim, van tijd tot tijd Pleeg ik sociale zelfmoord Ik reageer op iedereen die ooit Een verjaardagswens voor me had Niet met dank, maar met een verstrooid Ah, voor u ook proficiat Maar op zijn vraag- Vond ik mijn antwoord gewoon: ‘goe’ Ik zei simpelweg ja, Is ‘t oké als ik kleren aandoe En even naar buiten ga?                                                       

Lot
0 0

Stel, een stel (het is maar een stelling)

Hallo, ik ben Lieselot en ik begin al mijn teksten met hallo. Daarna vertel ik iets over een lief. Ik heb nog nooit een relatie gehad die - zoals het hoort - begon met een seksdate op Tinder, verder ging naar een date op een plaats waar seks geen legale optie was, evolueerde naar een nog meer seksloze date met de schoonouders en eindigde met twee kinderen en alimentatiegeld. Mijn nieuw lief leerde ik vijf jaar geleden kennen. Mijn zus stelde hem aan me voor met ‘Testelmans, dit is mijn zusje, daar blijft ge met uw poten vanaf’. Dat zei ze – zo bleek - omdat hij nooit ergens van af bleef.  Hij is met zijn poten van mij afgebleven en heeft dan zijn tong gebruikt. Vijf jaar geleden dacht ik dat hij mijn lief zou worden. Dat heb ik één week gedacht En daarna vijf jaar niet meer. Ik kon ook niet meer goed denken, want ik heb in die vijf jaar samengewoond met iemand die het huis vulde met cannabisrook. Verder heb ik hem ook gewoon niet meer gezien. Maar dat kan door de rook geweest zijn. Mijn ogen prikte op een gegeven moment te hard. Ik heb de cannabisjongen gedumpt. Ik wou zeggen ‘op straat gezet’, maar omdat het huis van hem was, wou hij liever binnen blijven.  Eens op straat, kwam ik de man van de tong tegen. Zijn tong was alleen. Dus we gingen op date. En toen op meerdere dates. "Ik heb gesolliciteerd voor een job in Spanje. Ik heb de job. Ik zou daar twee jaar mogen werken als animator. "  Zei de man van mijn dromen. Hallo, ik ben Lieselot en ik heb een tekst geschreven in die vijf dagen waarop ik dacht dat de liefde van mijn leven een seksloze LAT-relatie ging voorstellen.   Man. Wat wou ik Dat mijn hersenmassa niet bestond Dan maakte ik een valstrik Die ons voor altijd verbond   Dan stopte ik met de pil En beet ik op mijn lip Kortgerokt en verleidelijk stil Veel meer sluier dan tip   Van uw zorgeloos bestaan Waren de laatste uren geteld Ik liet u in de waan Tot aan het alimentatiegeld   Dan ontbrak ik alle hoeken Kzou gewoon, onbekwaam Vragen of ge mee wilt zoeken Naar een goede naam   Kzou hem 'Ongelukje' dopen Terwijl ik hem had gepland Samen met u kleertjes kopen U bellen om elke losse tand   Stel, stel, stel: gisterenavond Puur hypothetisch gesteld Dat de stem uit uw mond Minder rampen had verteld   Stel dat wij een akkoord konden bekomen Over elke dag op elkaars kap Stel, hypothetisch genomen Ik als uw overtreffende trap   Stel dat ge mij zou kunnen verdragen Elke ochtend in uw bed Stel dat ge u zonder zou afvragen Hoe het toch zou zijn mét   Stel dat de gedachte u zot Zou maken tot op een punt Dat ge tot door uw huid en op het bot Nooit meer zonder mij kunt   Stel dat ik in u al het leven Blies als een kind in een ballon Stel dat geen adem u kon geven Wat de mijne u geven kon   Stel dat ik het ritme in u wals Zoals iemand die hartfalen lijdt Met pleisters op uw borst en hals Aan mij verbonden zijt   Stel dat gij allergisch zou reageren Op elk ander lijf dan het mijn Stel dat ge het niet meer zou kunnen keren Van de jeuk, afkeer en de pijn   Stel dat ik als behandeling bestond Een wandelend doktersrecept En dat gij driemaal daags mijn mond Medisch gezien nodig hebt   Stel u voor Dat ik Bij u hoor  

Lot
0 0

Stel een stel ('t is maar een stelling)

Het deed mijn oren pijnZijn wensen en zijn dromenWaar ik op lange termijnNiet in leek voor te komenHet was niet gewoon zondeGing door al mijn nerven Zout op de gapende wondenIk was aan het stervenMan. Wat wou ikDat mijn hersenmassa niet bestondDan maakte ik een valstrikDie ons voor altijd verbondDan stopte ik met de pilEn beet ik op mijn lipKortgerokt en verleidelijk stilEerder de sluier dan de tipVan uw zorgeloos bestaan Waren uw laatste uren geteldIk liet u in de waanTot aan het alimentatiegeldDan ontbrak ik alle hoekenKzou dan gewoon onbekwaamVragen of ge mee wilt zoeken Naar een goede naamKzou hem 'Ongelukje' dopenTerwijl ik hem had geplandKzou samen met u kleertjes kopenU bellen om elke losse tand Liefst als het kanDat het op u lijktDat ge daardoor danNooit meer van mijn zijde wijktDat ik u simpelweg susEn gij mij blindelings gelooftDat ik u louter professioneel kusVan geen vrijheid heb beroofdIk hoop dat ons levend resultaatWegblijft van mijn doelenU in elke mogelijk staatZoveel mogelijk op mij te voelenDat uw lach een slechte poging isEn ik dat onbeschaamd weetUw levenslust totaal niet misAl badend in uw zweetDat uw leven een slechte regieHeeft gekend door mijn schuldTerwijl ik alleen nog zieHoe gij al mijn admiraties vervuldStel, stel, stel: gisterenavondPuur hypothetisch gesteldDat de stem uit uw mondGewoon iets moois had verteldStel dat gij het belang zietIn mijn adem en mijn hartslagStel dat het nu eens écht niet'aan mij lag'Stel dat wij een akkoord konden bekomenOver elke dag op elkaars kapStel, hypothetisch genomenIk als uw overtreffende trapStel dat ge mij zou kunnen verdragenElke ochtend in uw bedStel dat ge u zonder zou afvragenHoe het toch zou zijn métStel dat de gedachte u zotZou maken tot op een puntDat ge tot door uw huid en op het botNooit meer zonder mij kuntStel dat mijn dodelijk accidentU levend zou vermoorden Dat ineens iedereen u kentAls de man zonder woorden Stel dat ik in u al het leven Blies als een kind in een ballonStel dat geen adem u kon gevenWat de mijne u geven konStel dat ik het ritme in u walsZoals iemand die hartfalen lijdtMet pleisters op uw borst en halsAan mij verbonden zijtStel dat gij allergisch zou reageren Op elk ander lijf dan het mijn Stel dat ge het niet meer zou kunnen keerVan de jeuk, afkeer en de pijnStel dat ik als behandeling bestondEen wandelend doktersreceptEn dat hij driemaal daags mijn mondEindeloos chronisch nodig hebt't is maar hypothetisch hoormaar, stel mij alstublieftoch maar nooit voor aan uw lief(ik bedoel: stel u voor)(stel u voor dat ik die op haar gezicht sla) (haha) (stel u voor) (nee serieus. doe maar niet) (echt)      

Lot
0 0

Zeester

En hij kleedde mij uit tot Ik niet meer was dan een junk Voor eeuwig verslaafd aan het genotVan seks op het ritme van Daft PunkWat waren ze plots toch ver De beloftes die ik hem maakteIk lag op zijn matras als een zeesterDie een arm kwijtraakteIk kon niet meer bewegenKreeg niets meer gezegdIk heb mij daar dan, weinig verlegenEn zeer onelegant, bij neergelegd   Hallo. Ik ben Lieselot en ik begin mijn teksten altijd met ‘hallo’.Ik gebruik ook nooit moeilijke woorden.Dan zeg ik dat ‘dat mijn stijl is’ .En zo laat ik in het middenOf ik die woorden zelfs ken   Hallo, ik ben nog altijd Lieselot en ik ga zo meteen een tekst brengen die gericht is aan iemand die niet mijn lief is – en ik heb er een – iemand die biologisch gezien perfect mijn vader kan zijn en waarvan ik sinds kort hoop dat hij dat in de verste verte niet is.  Ik heb al zoveel geschrevenEn niks pas bij elkaarHet lijkt wat op mijn levenOp de knopen in mijn haar   Ik weet niet of ge het zietMaar: ik ben ‘t kwijtWat gij ziet zie ik nietEn, de laatste tijd   Ben ik vergeten hoe ik moet lopenHoe ik moet pratenAdemen en hopen   Wat ik was, wie ik benWat ik worden wilWaar ik van houd, wie ik kenMan. Da’s hier stil   Ik was toch van het geschreeuwDat ik zelfstandig wasNu het zielig welopverschot van de leeuwDat laatste, meest breekbare ras   Het lijkt alsof ik nog snelDrieeëntwintig jaren zonder stukkenMoest vullen met relEn kei veel ongelukken   Sadistisch van genotenEn nu soms nogAlsof ik hou van verklotenEn geil word van bedrog   Toeval is wat ik vraagAls alternatief voor de rampDie zegt dat ik gewoon graagAlles kapot stamp   Neem me meeStop me onder je jasBreek me in tweeZodat ik in je binnenzak pas   Draag me als een kind En draag me danAlsof elk zuchtje windMe breken kan   Pak mij vast zo ruw Tot witte plekken na het loslatenMe vertellen dat uwHanden daar zaten Kwil da ge me dingen leertFysica, chemie, veel seks en wat taalEn dat ge me zuigend markeertOngeacht hoe fucking puberaal Zorg dat ik alle hoeken vanUw kamer zo hard voeldeDat ik geen idee heb wat een manOoit met een cirkel bedoelde Dat elk risico dat bestaatOp besmetting door contactVerdubbeld wordt in ‘t kwadraatWegens allesbehalve mis – paktOntleed me als een dierZoals vroeger in de klasMaar dan voor het plezierIn 't midden van uw matras Geef mij overal rustBehalve in bedLaat mij daar gekustEn tegen de muur gezet   En kleed mij nietTot op de huidMaar nog net ietsVerder uit. Mijn hoofd is de chaos van een tijd geledenJarenlang geordend, en plots: tevreden. En dan gij. Gij schudt alles door elkaar. Godverdomse klootzak, schud nog eens? Ja, DAAR.Da wast.Hallo, ik ben Lieselot en ik eindig mijn teksten altijd met 'da wast'. Dat is dan volledig niet volgens plan, maar gebeurt gewoon. Soms roept er dan iemand in het publiek 'een wasmachine!'. Want: ik zeg 'da wast' en dan is het grappig om te doen alsof ik hiermee een quizvraag stel. Een quizvraag waarbij alle intonatie die van een stelling een vraag maakt, volledig verdwenen is. En dan lach ik. Ik vind dat niet grappig en wil de stand-up comedian in het publiek pijn doen, maar ik lach. Daar ben ik fier op. 

Lot
0 1

Van de bomen en het bos

Soms ben ik een rampDan loop ik niet Maar stort ik tegen de lampDan is mijn chaos de rommel die ik hebOnmogelijk nog te overzienAlles in roer en repTien over twaalf over tienWat is er aan de hand?Jong, ‘t is aan de voet, vingers en de tandIn de knoop geraaktZoals de kerstlichtjes in een doosMijn helderheid staaktBlij, verdrietig, nog eens en boosDe elektriciteit die het opgeeftZonder zaklamp in de buurtEen kind dat zo’n 6 jaar leeftEn non-stop vragen afvuurtDat kan onaantrekkelijk klinkenMaar: hier is een bootjeTegen het zinken  

Lot
0 0

Plankgasboetes

Ik wil eens op padIn ‘t kot van de nachtIk wil dat ik wil datHeb ik al zo vaak gedacht Met een rokje tot onder mijn kontZorgeloos aan het wachtenAlsof er op mijn voorhoofd stondJa, mij moogt ge verkrachtenIk wil dan liggen op 't straatNeus naar het asfalt gerichtZien hoe het fout gaatMet groene verf op het rode lichtIk wil dan kei hard brullen:"De Sint bestaat niet moet ge weten"En mijn stem mag de straten vullen Omdat iedereen het uur is vergetenIk wil eens een keer eerlijk zeggenWat ik van een baby vindSchaamteloos uitleggenDat het lijkt op elk ander kindDat zijn ogen er maar raar bij staanHij kijkt een beetje scheelEn over zijn gewicht verdergaanMet 'is dat niet wat veel'De luchthaven laten trillenMet eendags Gilles De La Tourette Vol overgave gillen Allah Akbar, ik bom gezet Ik wil eens één keer diegene zijnDie het kind ermee confronteerdKijk 't is misschien niet zo fijnMaar ge zijt geadopteerdEn negentig jarige man Die sla ik uit zijn loodMet 'amai jong, dan..zijt gij bijna dood.' Elk dreigement op de ritArrogant afkraken Met ' pas op of ik zal van uw gebit.... eens een puzzel maken.'Een kleuter in noodVan het antwoord staven Ja, uw hamster is doodIk heb dat levend begraven Een onbekende vrouw geef ik een briefOver de seks die ik met haar man hadVond je het nu niet een beetje naïefSorry 'ik heb hoofdpijn schat'?Ik wil eens een familiefeest onderbreken Met getik op mijn glasZeggen dat ik toen ze niet keken Aan het masturberen wasGewoon om eens te zien Wat dat geeft qua rampenNonchalant een stuk of tien Joden omver stampen Zonder make-up in 't openbaarOp 'dat ik er wat ziek uitzie'Zeggen 'ja, 't is waar'Aids, griep en een kanker of drieBij mijn Mc Donalds-stopVraag ik weinig beleefdEen eurodeal en of ze de jobVan haar dromen gevonden heeftHet laatste dat ik onthulIs mijn dag als een ventWaar ik rondzwaai met mijn lulAls een volwaardig zedendelinquentSssst  Zit daar nu niet te verkrampenVermomd als kei beleefdGe wou ook al eens iets omver stampenOm te zien of het nog leeft    

Lot
0 0

Zo? Of, meer zo?

Blijkbaar praat ik te veelEn ontbreek ik een paar beleefdheidsvormenNu wil ik me echt wel geheelAanpassen aan andere normenMaar ik leerde meer dan alleenFietsen, stappen en pratenIk leerde kennen, houden vanRoepen en haten Ik leerde te lijkenOp mijn omgevingIk leerde te kijkenEn van wat ik opving Van de plaatsen die ik zagIk leerde blijven of te gaanVan elke slechte dagIk leerde bestaan Van de onbekende mensenDie me aanspraken op de busVan de reactie op mijn nieuwjaarswensenVan de eerste niet-mama-kus Van wat ik goed deedEn vooral van wat foutIk heb muurtjes stukgeslagenEn af en toe heropgebouwd Van wat ik zagVan wat ik kon horenVan elk uur op elke dagDat ik ooit heb verloren Er is een redenWaarschijnlijk een detail, zo kleinWaardoor mijn wilde harenNiet elke dag gekamd zijn Mijn mama treft geen schuldDie deed ze elke dag netjes bij mekaarMet een kam en oneindig veel geduldStoomde ze haar prinsesje klaar En toen kwam ik misschien iemand tegenEn werden knopen plots mijn dingHet maakte me op geen enkel moment verlegenDat het verward op mijn schouders hing Ik ben volwassen voor de wetMaar ben daarom nog nietHelemaal vastgezet Maar ik ben niet zacht meerIk ben een gedane zaakIk neem geen keer Ik zeg al zo lang watIn plaats van wabliefIk ben arrogant en gevatSoms gewoon assertief Ge zijt ergens nog zo kleinEen kind dat een puzzel vraagtOm gewoon juist te zijn Maar, ik zie weinig gelukWant er is geen mens die een kindLaat wroeten aan een stukOmdat hij het juiste niet vindt De puzzel moet maar meebuigenOok al lijkt de wolk een driehoekGe moet er niet op zuigenGa maar verder op zoek Want de man met drie benenStaat met zijn hoofd in een wolkEn dat kindje zal wel wenenZonder mama tussen het volk Ik ga nooit minder woordenGebruiken dan ik wilIk laat alleen de dagen mij vermoordenAlleen de tijd krijgt mij stil Ik ben uw puzzelstukDat ge tot passen verplichtMaar als ik mij erover bukVind ik het geheelAbsoluut geen zicht.

Lot
0 0

Hashtag no filter

Mensen ik weet het, het liefst van alZou ge mij willen zijnIk snap dat Mijn Instagram staat vol met foto’s van het ontbijt op bedDat mijn lief met zijn ‘I LOVE LIESELOT’-truiElke ochtend heeft klaargezet Op Facebook komt mijn huisRecht uit een wooncataloogEn ik bezit nu net die ene manDie nog nooit iemand bedroog Mijn kusfoto’s verraden vol lofDie vibrator in mijn nachtkastjeEn zijn dikke lag stof Online is mijn man zowel nieuw als stoerIk ben niet alleen zijn prinsesMaar ook zijn beste vriendin, zijn mooiste droomEn zijn vuile hoer Aan boeren en scheten doet hij niet mee En ook als er voetbal op TV is mag ik gerust zappenNaar Vitaya of Vijftv Maar helaas… Wat is de waarheid lelijkAfschuwelijk genantZoals elke steak die mijn lief baktIs de waarheid zwart en aangebrand Mijn prins op ‘t witte paardRijdt op een ponyEn lag al in bed met Jan Piet JorisEn met Conny Mijn held kijkt porno en laat schetenEn dat laatste mag ik daarbovenopOok gerust weten Mijn ridder trakteert mij hoogstens op een pintWanneer hij in zijne dunne portefeuilleNog een laatste euro vindt Al mijn kleren zijn op voorhandAl een miskoopEn mijn huis komt hooguit uit een reclameblaadjeVan de eerste de beste kringloop Het haar op mijn benen groeit als het onkruid in mijn hofEn mijn vibrator kent voornamelijk slijtageIn plaats van stof Bij de zoekgeschiedenis van mijn heldSta ik niet van de pornosites maar van hoe kook ik een eiHelemaal versteld Niet omdat hij niet weet hoe hij een ei bakken moetMaar omdat hij blijkbaar toch weerEen bescheiden poging tot koken doet De laatste keer dat hij kookte moest ik wenenWant dat pakte serieus op mijn ogenAl is de rookschade ondertussen verdwenen In tegenstelling tot de kotsgeur naast mijn bedDaar heeft de mengeling van McDonalds en zwaar bierZich voor eeuwig in de grond gezet Nu blijf ik steeds gracieusVerwrongen elegantKheb dan ook geen andere keusDoor die kermisring om mijn hand Ik wil maar zeggen : Tussen blindheid en liefdeIs wel degelijk een verbandWant, een man strooit gegarandeerdUw ogen vol met met zand.

Lot
0 0

De slachtoffers van tegenwoordig

Aan de generatie van de bomma Over ons verhaal met een punt Zonder komma Over Facebook en Pokémon Over weten hoe het eindigt en hoe het allemaal begon.We gaan allemaal dood En moeten kiezen tussen studeren, De goot, Of de andere slechte kant die het kan keren. We leven maar één keer En we kunnen het amper nog ontkennen Ik beloof, zonder meer Dat is wel even wennen. Hadden jullie mekaar nog veel te vertellen Dan was er zondag met krieken En frikadellen Tijd genoeg, want een leven Duurt na de dood braaf voort Niet al te stout zijn En de gebeden worden verhoord Maar weet u, tegen ons spraken ze Over de pieren aan onze Dode tenen Liefste anderen, onze hemel is Al lang verdwenen Dus maakten we snellere auto’s Kleurden we onze haren in pieken En kwamen er afhaalchinezenZonder krieken We verkleinden de afstand tussen ons Met een telefoon zonder draad We zuigen alles op, Want anders is ‘t te laat Beste generatie van de bommaWij lijken losgeslagen Maar ge moest eens weten Hoe het is om te verdragen Om door kennis te worden gebeten. Waar moeten wij naartoe? Ze zeggen het ons niet Wij zijn uitgebrand en moe Drinken en roken wiet Want dat kan evenveel kwaad Als het nieuws van elke dag Als moeten bestaan van smorgens tot laat Als weten wat moet en niet mag En beseffen dat doen wat niet mag Niet in een kerk kan worden ontdaan Met geen biecht of gebed Is ons onheil van de baanZe zeggen dat we geen oorlog hebben gekendDat is echter niet hoe je het zietWanneer je geboren bentIn een rampgebiedDe tijd tikt op alle schermen non-stopKom op tijd, zonder foutPssst: ons leven is een race tegen de klokWaar niemand echt van houdtNatuurlijk worden wij zot En lijken wij abnormaal De wereld legt ons lot Ongeneerd in ons eigen verhaal Bij dokters en bij wetenschap Bij IQ’s en andere getalen Ik moet iets begrijpen wat ik niet snap En ik ga volgens tal van onderzoekGegarandeerd falen.Generatie van de bomma, bompaHet is als een sprookje voor ons, jullie klaagzang over ooit En daarom wil ik vragen Blijf het ons vertellen, hoe wij het hebben vergooid    Maar hou ergens altijd rekening metHet feit dat jullie op een dorpEn wij Op een wereld zijn gezet.

Lot
0 0

Meisje vermoord lief met één van de vier kussens

Hey liefje, Gij denkt nu zeker: OEI EEN BRIEF Geen nood: ik ga hem ondertekenen met ‘uw lief’. Bij Ikea bleek ons bed er eentje voor twee Net geen king-size: dat leek ons wel oké Iedereen die erin slaapt, zal ondervinden: Dit is gemaakt voor de dikste man ter wereld Zijn vrouw en hun vijf obesitas-kinderen. Toch zit er iets scheef Terwijl gij op uw twee oren kunt slapen Blijf ik draaien, wiebelen en gapen. Een slaaponderzoek lijkt me dan weer Nutteloos tot de tweede macht Want ook al zegt ge elke keer"Tot morgen liefje, slaapzacht"Ik weet dat ge dat niet kunt beloven Even later komt namelijk De schizofreen in u, onherroepelijk naar boven Liefje: snachts doet gij iets wat Tegen alle waarden van een huwelijk indruist Gij slaat op mijn gezicht schat Vol met de vuist Of ik in uw dromen nu Het gedaante aanneem Van Mohammed Ali Of gewoon mezelf op een slechte dag Ik ben er vrij zeker dat een aanval in de rug In geen van de gevallen mag. Liefje: uw kracht is gelukkig beperkt Maar ik heb tot mijn spijt Nog iets anders opgemerkt Je rolt soms over me heen Alsof ik de zakdoek in het bed ben En je stampt tegen mijn been Blijkbaar is noch mijn gewicht, noch mijn gestalte Een hindernis voor jouw Volgende halte: De andere hoek van ons bed Daar wil jij slapen Daar heb je uw zinnen op gezet Nu is het zo dat ik daar eigenlijk hoor En mij daar de laatste tijd Toch wat aan stoor Het volgende moest ik vragen van mijn nekspieren De kussens op onze matras ZIjn ondertussen al met z’n vieren Ik wist niet dat dat niet voldoende was Nu hebben blijkbaar jou voeten, Hoofd, rug en buik Erg graag een kussen in gebruik Waardoor het bloed snachts lustig Stroomt tot het hoogste punt van mijn hoofd En geloof me er is niemand je die rustig Van je kussens beroofd Alsof het je lottowinst is, je grootste schat Je verdedigt die zak met veren  Alsof je nooit eerder een kussen hadLiefje, slaapmonster, nachtschizofreen Mijn koffer blijft voorlopig hier Ik ga nog nergens heen Maar – gewoon voor mijn slaapvertier Zou ik willen dat je even oplet Want ik wil – alstublieft – Een,fuckingSTAPELBED.Uw lief.

Lot
0 0

Is het mét souffleur?

Hey, gij.Ik weet niet of ge het zietMaar ik ben het helemaal kwijt.Wat? Dat weet ik niet.Maar, de laatste tijd Ben ik vergeten hoe ik moet lopenHoe ik moet praten, ademen en hopen. Wat ik was, wie ik benWat ik worden wilWaar ik van houd, wie ik kenMan. Da’s hier stil Vroeger was ik die van het geschreeuwDat ik zelfstandig wasDe zielige welpoverschot van de leeuwHet laatste, meest breekbare ras Het gaat niet over koken, wassen of strijkenHet gaat – al weet ik het natuurlijk niet – overVastklampen, een muurtje metsen, niet bezwijken Ik ben niet meer wie ik ooit wasMaar een ‘bedankt voor de herinnering’ krijg je nietIk zie het niet, wat gij ziet, ik zie het niet Ik draag al veel te lang andere klerenIk heb mijn biografie al lang geleden aangepastDa’s mijn boekje, mijn handleidingMijn eeuwige houvast. En gij maar peuteren aan mijn handenKom los kom los en valZonder dat ik weet waar ik ga landenMisschien in een heel diep dal Laat mij godverdomme toch gewoon hangenIk hang hier toch goed?Al wil ik soms wetenWat de val met me doet Mijn hoofd is de chaos van een tijd geledenJaren heb ik geordendEn plots was ik tevreden En dan gij.Gij schudt alles door mekaarGodverdomse klootzak, schudt nog eens? Ja, daar!

Lot
0 0

Winterhard

Hij zit naar mijn te staren Naar mijn rode vingertoppen Soms in een handschoen gehuld Hij zit daar elke dag op zijn vaste plaatsje Met oneindig veel geduld Mijn klapperende tanden Klinken als muziek in zijn oren Het geluid van gladde fietsbanden Die hun evenwicht verloren Het is alof hij stiekem uitkijkt Naar hoe elk van zijn soortgenoten Zachtjes onder het seizoek bezwijkt Mijn verkleumde lichaam is al jaren in de ban Over zijn doorzettingsvermogen, de geranium van mijn buurman.

Lot
0 0

Een minuut stilte voor zij die zoekend sterven

Hij krijgt geen kieuwen, zal allerlei bewegingen maken die hem dieper naar dat eindeloze gat trekken tot de pracht van een straaltje zon door het wateroppervlak meer heeft van een slepende terminale ziekte. Hij zou tinnitus verkiezen boven de rust en stilte die hem overgiet hij zou zijn longen willen volzuigen, eventueel met teer. Een keer goed inademen, zijn jawoord geven aan zuurstof. Een doosje “Echte zeelucht’ zou hij koesteren zoals dat hoort (in een glazen buffetkast). Hij zou willen branden in de zon en de vuurrode brandvlekken er graag bijnemen. Maar de oppervlakte en de gezegende die hem geduwd heeft lijken verder weg dan ooit wanneer hij beseft dat nadenken over wat hij wilt het zinken niet stopt. Hij is geen held en wil er geen zijn. Hij voelde zich veilig op de saaie vaste grond en weet dat ‘ergens willen komen’ de vervelendste, slopende wil is die er bestaat. Hij is een antiheld die in zijn droog vuistje lacht wanneer hij mensen ziet zoeken naar iets en wanneer ze het gevonden hebben op zoek gaan naar iets nieuws tot ze zoekend sterven. Zo heeft hij beslist dat hij al ergens is. “Anders kom je nergens” weergalmde vanaf het droge zuurstof-bevattende oppervlak waar de duwer stond. Wat was die bodem lelijk. Terwijl hij voelt hoe onbevredigend het is om je longen dorstig met water op te blazen kerft hij met zijn plots-heel-erg-oude rimpelige vingers het zand vol met waarheid voor alle leeghoofdige drenkelingen die ook geloofden dat je geboorte er nog niet voor zorgt dat je ergens bent." De enige manier om te leren zwemmen is in het water springen "… maar niet iedereen wil ook een vis zijn. 

Lot
0 0

Tien vingers, tien tenen en een leerstoornis

Beste meneer de psycholoog,Mijn borsten zijn niet in verhouding met de rest van mijn volwassen lijfEn wanneer een kassierster me vraagt “of het gaat gaan zo”Houd ik mijn lippen stijf. Want hoe weet ik nu of het zo gaat gaan?Ik denk van wel maar kunnen de breekbare banden van mijn fietsDat gewicht van die boodschappen wel aan? Kan ik dan achteraf best eens telefonerenNaar de kassierster van de DelhaizeOf in het midden van mijn fietstocht terugkerenMet een ‘het is niet gegaan-bewijs’? Ik heb nog een onoplosbaar probleem want, Ik ben blijkbaar een meisje en toch niet elegant.Oh en ik douche ook fout.Op de reclame zag ik hoe dat moet :Overmatig sensueel en een tikkeltje stoutBij mij is dat met scheermesjes en bloed.   Mag ik een kopje thee? Van koffie ga ik dood. Of kan dat van thee ook?Dan drink ik mijn wijn graag rood. NEE DOE MAAR WATER!Van alcohol krijg ik drankprobleem,een konijn, een guinees biggetje en een kater. Buiten loopt een man in een paars joggingpak.Dat weet ik door een concentratietekort.Daardoor spring ik van de hak op de tak.Eet u spaghetti uit een plat of een diep bord?   Graag het kaartje van een plastische chirurgdie ook persoonlijkheden doet.En het gaat zeker gaan zoVandaag ben ik te voet.

Lot
0 0

Mijn lief is vermist

Hallo, ik heb een lief.Een écht.Gevonden bij DecathlonOp de schoenenafdeling.Ik heb dan maar een paar loopschoenen gekochtMet die schoenen ben ik niet gaan lopenMet de verkoper wel. Ik zei dat ik houd van toneel en dat ik normaal ben.Ik heb gelogen.Ik ben niet normaal,Ik ben een rare. In mijn nachtskastje ligt een briefveilig opgeborgenOoit lees ik hem voor, Vandaag of overmorgen. De brief staat vol moet verzoeken van mijnentwegeHelaas ben ik om hem voor te lezen Een beetje te verlegen. Zo zou ik nooit tegen mijn lief durven verklappenDat ik het hygiënisch opwindend vindOm de ramen te lappen. Je weet wel, Zo met zeep in de weer Op En neer. Maar op vrijdag 28 maartHeb ik de verzoekjes uit mijn briefToch maar even aangekaart Dag lief, 

 Graag zou ik uw haren afscheren en ze allemaal in een doosje onder mijn bed willen bewaren. Een stukje uit u bijten (maar u eerst verdoven om u wat te bedaren). 
 Ik wil u niet doen schrikken.. 
Maar mag ik misschien eens aan uw oogbol likken? 

 Nog liever zou ik uw auto in brand steken, zodat ge nooit meer op de baan moetIk hoop dat ge dat begrijpt, rijden is gevaarlijk en ik kan niet tegen bloed. 
 Verder zou ik nog graag alle andere vrouwen op de wereld een omgekeerde liposuctie en een mislukte facelift cadeau doen. Uit voorzorg. 
 Nadat ik uw bankrekening geplunderd heb zou ik graag willen dat ge een paar van uw perfecte zaadcellen aan mij doneert. U mag ze ook op mij spuiten, dan wandel ik in een spin-beweging naar de badkamer. Ge weet wel, zoals een hond, maar dan omgekeerd.
 (’T is omdat ik ze dan kan invriezen)Ge hebt er een triljoen, dus ik weet dat ge daar niet moeilijk om zult doen. 

Het kindje dat we zo maken, daar kom ik mee voor uw deur staan.Ge kunt geen alimentatie betalen en zult dan wel gewillig met ons meegaan. Lief, ik volgde een snelcursus varkens tatoeëren En ik wou graag weten wat je ervan vondMoest ik mijn naam en adres kalligraferen Op uw voorhoofd en uw kont. Het volgende haalde ik uit een veelbelovend boekHet is niet breien noch mijn nieuwe hobby maar wel mijn favoriet verzoekZou ik u, als ge dood zijt, eventueel mogen laten opzetten zoals het hondje van mijn zus? Dan kan ik op tijd en stond nog eens op u rijden en bij u komen liggen voor een knuffel en een kus. 

 Voor dat ge denkt dat ik zot ben wil ik nog graag, sociaal aanvaard, een ijsje met u delen En een foto van u 
Voor op de kerstkaart.

 Groetjes, Uw lief. Hij is toen hard weggelopen Hallo, ik had een lief.Hij is net zoals mijn elegantieAl een hele tijd vermistMisschien gewoon met vakantieAl wordt dat sterk betwist Ik nam mijn Decathlon loopschoenenEn spurtte hem achternaIk kon hem niet meer vindenMaar heb gelukkig nog wat van zijn DNA

Lot
0 0

De droomshow

Die rimpelsZo moeiteloos te lezenAls regels in een kinderboek'T is een speech over zijn levenEen lichtjes geschonden schilderdoek'T kan niet anders zijnDat het kind dat erachter zitNog zorgeloos kleinIk las eens een gedichtOver de afwasAls er over besmeurde bordenEen gedicht bestaatDan moest er op zijn minst Een middelmatig gedicht zijnOver het puur gelukDat niet mijnMaar de lach van Bart Peeters is.

Lot
0 0

Allez rouler

Het is kermisIk wil dat ge eens zoektNaar de meest zorgeloze woordenAlle slechte dingen opdoektMozaïekraam, schietkraamBlaas eensDoor mijn hoofdTrein missen, eendjes vissenPluk me kaal zoals Een blaasbloem AlstubliefJa dan ben ik leegMaar ik vraag het u toch liefWant het is het dessert na frietenVeel te veelNiet meer genietenGrijpt me bij de keelBotsauto’s, lunparkHet is kermisin mijn hoofd.

Lot
23 0

De vakantie van mijn elegantie

Op mijn eerste fuif nam ik me voorTen allen tijde elegant te zijnGracieus de deur doorOpstaan zonder hoofdpijn Onbewuste pogingenDronken spijt komt altijd te laatUitspraken bedwingenZonder dat het baat Soms is de geile sms de daderNaar een ex-liefOf – op mijn eerste fuif –Naar mijn vader Grootheidswanen, eigen lofDie me plots doen voelenDat ik al jaren als een echte profIedereen naar huis kan poolen Kijk hoe ik er niet vanaf komMet een scheur in het tapijtMaar op een niveau onder ‘dom’Met de keu iemand ‘s oog openrijt Naar huis in catwalk-loopjeOpgeheven schouders, ingetrokken buikTot ik plots, als een hoopjeEén wordt met een struik   Niets aan te doenGeboren met tien vingers en tenenMaar, zei de dokter toenAccuut onhandige benen Met die benen zit ze altijd openEen skyline van haar kruisNooit zal ze flatterend kunnen lopenEn ze voelt zich overal te snel thuis Op elke klasfoto zorg ik voor het extra kindHij is dan nog de puist op mijn voorhoofdTot ik er een naam voor vind Toen ik tegen een verkeersbord liepOf de bijensteek in mijn voetMoord en brand riepOmdat ik op sloefen naar het galabal moet Honderd accidentale niet-kussen-op-de-wangDe trap, het stagegesprek en mijn voetenIk ken iemand al heel langEn doe haar dode oma nog de groeten Ik ben geboren zonderEen paar vrouwelijke genenMaar ik wacht op een wonderOf tot ik ze ergens kan ontlenen    

Lot
0 0

Opleiding

Publicaties

Prijzen