Wij lijken wel twee botsende deeltjes.
Hitte wanneer zich een proton vormt.
Dit gedicht staat weer zijn energie af.
Partikels slaan een nieuwe richting in.
Maar als we nu eens snaren waren,
dan hieven wij elkaar na botsing op.
Onze oscillerende lussen
leverden een nieuwe snaar,
die anders trilde.
Kijk, dit gedicht
bevat nu energie,
maar de snaren slaan een nieuwe richting in.
Wat doen we met dit wereldoppervlak?