Als ik dans
zou ik de grond onder me moeten voelen
in plaats van lichte lucht en witte wolken
zou ik in een studio moeten staan
voor een spiegel die me niet eens aan water doet denken
toch voel ik
zachte vogelveren mijn
goddelijke lijf verkennen
ze fluisteren een zachte streling tegen mijn huid
en
dat is het enige
dat ik nog horen kan
de muziek verstomd
en vreemd genoeg dans ik nog in de maat
maar ook in zoveel meer
ik dans in de wind
met de wind
wanneer ik naar daar draai
draait de wind me soms terug
we spelen een spelletje
de wind en ik
hij brengt me verder
ik verken planeten
die enkel alles kennen van eenzaamheid
en ik verjaag het
de eenzaamheid
ik ben als een Griekse held
die alleen
helemaal alleen
de eenzaamheid verjaagt
in een eigen
'verzonnen' wereld
in de lucht
waar niemand anders vliegt