'Wanneer ga je die bult onder het behang weghalen Françoise? Het is echt geen zicht!'
'Ma, toe jong, ga je daar nu weer over beginnen? Je weet dat ik hem graag zie!'
'Maar Françoise toch! Die vent van jou is echt onmogelijk! Hoelang is dat nu al? Is dat geen week of drie geleden dat hij jou vroeg om hem onder het behang te plakken? En gij leent U daar toe! Dwaas trien van een dochter...zoiets!'
'Het is een fase of zoiets. Hij is echt vastbesloten. Hij komt er weer vanonder als hij uit zijn writersblock is zegt hij.'
'Praat hij dan nog met jou? Dan?'
'Wel, iedere keer ik aan het eten van de kinderen begin, hoor ik een licht kreunen en dan vraagt hij mij om elders te koken. De rest van de dag hoor ik hem nauwelijks!'
'Hoe is het mogelijk! Elders gaan koken! Stuk pretentie...onnozel schrijverke! Hij zou beter een beetje gaan werken! Dat zou ik nog wel eens...'
'Hij heeft verschrikkelijke honger zegt hij...'
'Ongelooflijk! En jij laat dat allemaal toe! En hoe zit het dan met je seksleven?'
'Tja, dat moet je er bij pakken natuurlijk. Ik moet zeggen dat het me eigenlijk wel opwindt. Hij is eigenlijk in een soort van constant gesteven toestand, bij wijze van spreken!'
'Daar ben je vet mee!'
'Is het daar haast gedaan, stukske schoonmoeder van mij, met de nadruk op schoon!'
'He Manuel, levend en wel, zo te horen!'
' Dat is het minste wat ik van jou kan zeggen! Weer aan het stoken? Het mag al beginnen gaan of moet ik vanonder mijn papier komen misschien?'
'Rustig vent! Rustig! Ik kom Françoise steunen in haar ellende! Je weet toch hoe behoeftig ze is! Straks moet ze een minnaar nemen, weet je wel!'
'That's it! Ik geef er de brui aan! Wat kan mij de verheven poezie schelen! Ik kan hier toch nooit in stilte werken!'
Ripppppp....boenkkkkk
Kreunnnn