(uit ”verhalen van A tot Z”)
SURREALISME OF DE KUNST VAN HET ABSURDE
(“The Record Yale” was een publicatie uitgegeven door de studenten van de Yale University en bekend voor zijn absurdistische stijl)
Hij ging binnen maar zei niets. Waarom zou hij ook ? Het duivenhok was dan ook niet meer zoals vroeger toen er nog meesjes in de perelaar huisden. De appels daarentegen die werden ieder jaar dikker. Dat kwam omdat hij ze individueel verpakte in zakjes die je daarvoor online kon kopen.
Dat is al maar meer in de mode dat online kopen en ook mode kan men online kopen. Wegversperringen vindt men nu ook in de commerce, dat heet dan sperperiode. Ook dat heeft met mode te maken maar dan eerder mode voor jan modaal.
Modaliteiten worden meestal door instanties bepaald. “Modaliteit drukt de verhouding uit tussen de beschrijving en de werkelijkheid, bijvoorbeeld het oordeel van de spreker ten opzichte van de waarschijnlijkheid.” Dat is pas een surrealistische beschrijving door Van Dale omdat …..
En toen wist hij plots niet meer waarom? Hij herinnerde zich ook niet meer het onderwerp dat hij voor oog had noch het ogenblik waarop hij deze woorden neerschreef. “Ceci ne sont pas mes mots.” “Une pipe?” Simenon hield niet van kromme pijpen, hij wou ze recht.
Waar moet hij hem kwijt, zijn tekst. Geen mens wil hem lezen. Vuilbak is geen optie. Azertyfactor ? Goede ingeving!
In zijn taalles vroeg hij de blonde Deense: “Wat is het tegengestelde woord of negatie voor iedereen?” Zij antwoordde “Niedereen”. Hij vond het beter dan niemand en bedacht dat hij ooit een woordenboek moest samenstellen met de verzinsels van zijn cursisten.
Inmiddels zag hij rood van opwinding. Dat kwam door die mooie zonsondergang. Avondrood betekent dat het de volgende dag schoon weer wordt. Alweer opwinding, door die aangekondigde hitte voor morgen. Zo heet als mosterd scherp kan zijn.
Waar kan men deze dagen kleine potjes mosterd kopen ? Een tube ? Neen, kan verward worden met tandpasta en zijn tanden zien al zo geel. Van het roken ? Neen, van teveel chocolade.
Toen hij vroeger in de chocoladefabriek werkte kwamen soms stukken naast de lopende band terecht. Al wat op de grond viel werd opgehaald door de mannen van de zeepfabriek. Daar werden de stukken door de zeep gedraaid wat resulteerde in mooie gemarmerde blokken. Hij mocht er niet aan denken dat het omgekeerde zou gebeuren, gemarmerde zeepbellen na het eten van een reepje !
Bij het morgenkrieken eet hij gehaktbrood.
Bij het gehaktbrood eet hij morgen krieken.
Bij het krieken van de morgen hakte hij het brood.
Hollanders kennen het woord kriek niet. Nederlanders wel , maar zij mogen niet verward worden met Hollanders. Nederlanders wonen dichter bij de Belgische grens, lekker warm en sympathiek. Zij trekken met volle bussen naar ons land en drinken sloten van het rode zurige zoete bier waarop de Kriek in al haar glorie prijkt.
Neen, surrealisten zijn het niet , de NL-ers, daarvoor zijn ze iets te stijveharkelijk. Nochtans hebben (vooral de donkeroranje) Nederlandse kanaries ook twee pootjes….twee gelijke pootjes…. vooral het linkse.
Stop het verhaal nu maar, het wordt te realistisch.