Zeeanemoon
De bliksem knettert in het kapseizend schip
en de regen hutst in striemen
in de wijde zee . De golven slaan
en de minnende zeemeermin met wapperende haren
verandert in een duivelsknol met brede spieren en drietand.
Na de storm ebt het wilde water kalm weg,
schelpen gestrooid in het natte zand galmen soezerig na.
Een baken van licht valt neer uit wollige wolken.
De rode zonsondergang brandt op,
ik blijf in het duister verder roken
om met de sterren te praten.
De zee suist door mijn aderen die veranderen in
een octopus die mijn brein verstikt.
Ik pap aan met een vreemde.
Ik proef het zoute zeewier tussen zijn tanden.
Ik ben een gloeiende zeester, deinend op een
badhanddoek.
De zeetoren loeit als een walrus.
Het afscheid is kort, de dag komt op.
Ik klim op mijn fiets en laat me leiden door
de snoezige ochtendzon.
Alles sprankelt als champagne.
De horizon kreunt, geen mens kent mij,
ik neurie blij in de wind.