Zeevonk

4 sep 2024 · 5 keer gelezen · 0 keer geliket

Ik zag nog nooit zeevonk

maar toen de lucht vanavond zo wild kleurde

alsof er een ware ondergang gebeurde

-overigens ongrijpbaar omdat het westen achter de daken valt-

werd ik getroffen door een woest verlangen

om met mijn voeten in die lichtgevende algen te kunnen staan

hun fluorescerende golfslag te ontvangen

als een elektrocutie, een reanimatie

een schok echtheid, een shot leven

een nood natuurvoedselpakket

voor mijn uitgehongerde wilde wezen.

Honger.

Ik zink in een moeras

van potentiële lege luxe die zich

op elke straathoek verkoopt

maar me zo koud laat

me zo verlamt, verkilt

dat ik de weg niet meer vind

bots blind tegen elke muur

tastend naar kruimels natuur

 

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

4 sep 2024 · 5 keer gelezen · 0 keer geliket