“Dus toen zei ik ja weet je Ruud, ik blijf nu dus even heel dicht bij mezelf en daar ga ik echt voor staan. Voor mezelf dus. Dat jij dat niet prettig vindt, dat is van jou, daar kan ik even niks mee. Ja sorry hoor Ruud, dit is gewoon mijn waarheid en ik móet die met je delen”.
Lichtelijk geërgerd maar ook geamuseerd, beluister ik op een terras het betoog van de man aan het tafeltje achter ons. Toen ik net deed of ik zoekend om mee heen keek, zag ik een zelfingenomen hoofd tevreden nippen van zijn chai latte. Lange haren, teveel sieraden met kralen, gekreukt linnen bloesje en een viezige crèmekleurige broek met All Stars. Dat zou er wellicht allemaal niet toe moeten doen maar het uiterlijk zegt nou eenmaal ook wat. Dat ik daar iets van vind, dat zegt dan uiteraard weer iets over mij, maar hee, dat mag er zijn toch? Zo’n type mens is het namelijk, een alles-mag-er-zijn-type. Maar met dat “alles” wordt dan wel uitdrukkelijk verwezen naar de eigen emoties en behoeften.
Naast het kreukelbloesje zit een platonische vriendin toegewijd en kritiekloos het beklag over de geliefde aan te horen. Mirjam heet ze en ze hangt aan zijn lippen. Van Mirjam mag alles er ook zijn en daarom is zij het gekozen publiek van de dag. Ze kennen elkaar van een cursus zelfontwikkeling in een klooster in de Ardennen. De cursus lijkt op het bloesje een enorme impact te hebben gehad, hij is er nogal vol van, van zijn eigen zelfontwikkeling. Bij Mirjam zijn er duidelijk wat minder kwartjes gevallen dus luistert ze met rode konen naar haar orakel in zijn linnen bloes.
Die heeft, mede door Mirjams adoratie, het idee opgevat een verheven positie te hebben verworven ten opzichte van zijn geliefde Ruud en de rest van het universum. De vele cursussen mindfulness, life coaching en emotieve meditatie maken dat hij zijn emoties overbrengt als waarheden waar vooral heel veel ruimte voor mag zijn. Dat is ook zo’n truc, dat je het woord ‘moet’ vervangt voor ‘mag’. Dat klinkt liever maar is het stiekem niet. Als je, je eigen onvermogen dan ook nog verpakt in een ik-boodschap kun je vrijwel overal mee weg komen, zo heeft het bloesje ook gemerkt.
“Ik merk gewoon dat ik geen monogamie ervaar in mezelf, ik wil me ontworstelen aan het idee dat mijn nieuwsgierigheid er niet mag zijn want dat belemmert me in mijn groei. Jouw conventies houden me tegen Ruud”. Zie je? Zo krijg je zomaar heel spiritueel voor elkaar dat je vreemd mag gaan. Het is maar net hoe je het verpakt. “Nieuwsgierig” (zo kun je overspeligheid gewoon noemen) is duidelijk veel beter dan “vastgeroest”(= monogaam). Zo kun je ook heel “dichtbij jezelf blijven” als je, je gewoon heel asociaal gedraagt en “geestverruimend bezig zijn” als je heel veel drugs gebruikt. Het een is uiteraard beter dan het ander. Althans, dat is de opzet. Tegenargumenten worden afgedaan met het verheven “hij is nog niet dáár”. Zo ook bij het linnenbloesje.
Mirjam absorbeert hevig knikkend de diarree aan zelfingenomenheid en nipt ondertussen van haar gemberthee. Zij snapt helemaal dat het proces van bloesje zo belangrijk is dat al het andere eraan ondergeschikt is. Dat de verkering daarmee volledig wordt ondergesneeuwd, daar heeft bloes geen boodschap aan. “Ja hee, dat is van hem, daar kan ik niet verantwoordelijk voor zijn”. En zo vertelt hij nog een tijdje door over zijn eigen proces, zijn waarheid en de ruimte die er mag zijn voor zijn behoeften.
“Lekkere energie heb je Mirjam!” roept bloes. Ja natuurlijk, Mirjam heeft immers het afgelopen uur braaf alles beaamd omdat ze er eigenlijk niets van snapt maar bang is afgedankt te worden wegens tegenvallende spiritualiteit. Dat is ook zo’n paraplu waaronder alles er mag zijn, spiritualiteit. Bij weerstand deel je de ander gewoon in onder het kopje niet-spiritueel en je kunt weer onverstoorbaar door.
Handig hoe dat in je voordeel werkt.
“En heb je Ruud nog enthousiast kunnen krijgen voor dat swingers-weekend in die abdij in Poppel? vraagt Mirjam.
“Nee” zegt het bloesje “hij is nog niet dáár”.
te lezen op https://www.werkgeluk.nl/zelfontwikkeling/