René in zijn momentje. Even weg van zijn realiteit, met gekruiste benen op de houten bank in zijn bruin café. De houten lambrisering en de spiegels liegen er niet om. Kunstlicht doet twijfelen tussen dag en nacht.
Hij zit aan zijn tafeltje. Niemand die daar in zijn bruin café aan twijfelt. Ieder zijn tafeltje. Frans tafeltje, Louis zijn tafeltje, elk apart naast het zijne. Allen op hun best, proper en verzorgd, maar hun kleding vertelt iets schrijnend anders.
René zijn halfleeg glas lokt naar meer. De eerste drie heerlijke koele slokken lijken alweer een eeuwigheid voorbij. Voorzichtig neemt hij een volgende slok. Plakt zijn opgerolde sigaret tussen zijn lippen. Zijn tweede vriend. Met zijn handen maakt hij een koker rond de vlam van zijn aansteker, alsof ze wordt beschermd tegen de wind die er niet is.
Nicotine en alcohol vermengen zich tot een geheel als een warm vlammetje, voor even.
Dag in dag uit.
Ann Stuckens
12-01-2020