rafaël martinello lag in een hoek van de schuur. Zijn brede gezicht was als een uitgedroogde citroen. Zijn ogen lagen hol in hun kassen, starend in het niets. Lorenzo greep hem bij de schouders, sleepte hem naar buiten en zette de cirkelzaag aan.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.
9 mei 2025
· 8 keer gelezen
· 2 keer geliket