zomerse herinnering
vroeger wordt bewaard in schuren
alles was toen van hout
brood werd op de borst gesneden
krullend op de smeuïge tongen
klappend in het verleden
kon je je nog met zomer aankleden
de liefde ontsprong met de natuur
bruusk met geweldloos geweld
de weerstand breken in spaanders
knieën mennend naar het bekken
en zo kuste hij haar met de aren in de haren
men spaarde nog openbaring in 't samen scharen
een sperwer brak de mond van de horizon open
haar gemalen zwaluwen spreidden de dis van d' aarde
met gestrekte vleugels scherend met lakens
mais en spijzen gediefd met hongerige bekken
het breekt open en alles is geel de herinnering
bedrieglijk het tafereel dat de fictie verzoekt