Zonder inspiratie...
Sonnet.
Mijn inspiratie heeft me net verlaten.
ze heeft besloten om op reis te gaan.
Heel eigenzinnig liet ze me verstaan
dat ik haar af en toe met rust moet laten.
Ik smeekte haar, maar nee, het mocht niet baten,
ze vond dat ik 't gemis maar moest doorstaan.
Wie weet is het met 't dichten wel gedaan
nu zij me geen ideeën aan kan praten.
Maar potverkoffie, 'k wil het toch proberen,
het moet toch ook eens lukken zonder haar.
Kan ik nu echt niet zelf iets fantaseren,
al voelt dat dan onwennig en heel raar?
Ik hoop dat ik het op een dag zal leren.
Dan zijn haar tripjes nooit meer een bezwaar...