Al volgt hij tegenwoordig het nieuws meestal online, toch heeft hij het abonnement op zijn geprefereerde papieren dagblad nog niet opgezegd. Op zijn werktafel ligt naast hem de opengevouwen ochtendeditie van de krant van vandaag en hij leest terloops:
‘Met behulp van de Amerikaanse röntgentelescoop Chandra is een superzwaar zwart gat ontdekt dat met hoge snelheid uit het centrum van een sterrenstelsel werd weggeslingerd…….’
Zijn gedachten dwalen af. Hij heeft niet de pretentie zichzelf een heuse schrijver, laat staan journalist te noemen, maar hij houdt ervan zijn mening te geven en te verkondigen door ze aan het papier of aan het computerscherm toe te vertrouwen.
Zo nu en dan reageert hij wel eens op artikels van anderen en hij is er reeds in geslaagd zijn teksten te laten publiceren op een recent opgerichte online nieuwssite. Die bijdragen worden af en toe op twitter en facebook geshared en bovendien geliked of soms van commentaar voorzien.
Bij het schrijven valt hij niet over genres. Zowel poëzie, proza, autobiografische stukjes, ja zelfs kinder- en jeugdliteratuur liggen hem. Na een vijftigtal bijdragen aan een populair schrijversplatform, waartoe zelfs liedteksten en een heus scenario voor een kortfilm behoren en niettegenstaande een serie artikels en columns op de inmiddels bekend geraakte nieuwssite, breekt hem vandaag het angstzweet uit.
Sinds vanmorgen krijgt hij immers geen letter meer op papier gezet, noch op het scherm. Het water staat hem tot aan de lippen. Zal hij nog ooit iets kunnen schrijven of is dit dan het beruchte writers’block?
Hij heeft er al veel over gelezen, dit plotse onvermogen om tot schrijven te komen. Over de conflicterende gevoelens, het precies weten wat je zelf weet maar niet weten wat je lezers weten. Beseffen hoe iets moet klinken bij het inlossen van de verwachtingen van zijn lezers, maar niet over alle feiten beschikken. Zijn notieboekje puilt nochtans letterlijk uit van allerlei gebeurtenissen en van alternatieve woorden en zinnen.
Altijd en overal streeft hij perfectionisme na alvorens tevreden te zijn met zijn pennenvruchten. Uit alle mogelijke bronnen put hij inspiratie. Het zien van een foto kan volstaan om hem aan het werk te zetten. Termen als 'freewriting' en 'brainstorming' zijn hem niet onbekend. Maar welke technieken en hulpmiddelen hij ook aanwendt, vandaag lukt het hem niet! De ganse dag blijft hij tobben. Hij komt zelfs niet tot eten toe, enkel de drank brengt even soelaas. Uitgeput, sluit hij tegen valavond wanhopig zijn laptop en doet ten einde raad hetzelfde met zijn notitieboekje. Dan stapt hij totaal terneergeslagen naar buiten.
Er is geen mens te bespeuren. De straten zijn onheilspellend leeg en er heerst een beklemmende stilte. Compleet verward kijkt hij om zich heen en dààr ziet hij het. Iets verderop ontwaart hij een donkerte. Stap voor stap waagt hij zich voorzichtig dichterbij en staat aan de grond genageld als hij merkt wat het is. De obscure vlek is niets anders dan een gat, een enorm zwart gat. Snel keert hij op zijn passen terug.
Een hevig aanzwellend geluid achter hem doet hem opschrikken. Nog net kan hij wegspringen voor de enorme vrachtwagen met laadbak en takel die hem rakelings voorbij raast.
Op zijn beurt kan de onbezonnen chauffeur even verder nog amper het gat ontwijken. Plotsklaps merkt hij tot zijn stomme verbazing hoe de vrachtwagen abrupt afremt en met knarsende remmen tot stilstand komt. Hij hoort het kraken van de versnellingsbak en ziet hoe het gevaarte achteruit rijdt tot pal aan de rand van de put. Uit de cabine van het monstertuig springen twee duistere gedaanten en stellen de takel in werking. Zij laden warempel het gat op de laadbak.
Even later stuiven ze ervan door met hun bizarre vracht.
Op de een of andere manier lucht dit voorval hem op. Stel je voor dat hij in het zwarte gat was gevallen! Iets minder bedrukt keert hij mijmerend huiswaarts.
De dag nadien leest hij in de krant over het ongeval in zijn buurt: een abnormaal zware vrachtwagen met laadbak en takel is in een gat gereden. Twee niet identificeerbare individuen werden levenloos teruggevonden in de stuurcabine.
Eerst bedenkt hij dat het wel eens om dezelfde vrachtwagen kan gaan die hij gisteren heeft voorbij zien stormen en die hem bijna van de weg maaide.
Daarna beseft hij dat alleen hij zag hoe het gat werd getakeld en meegenomen. Dan bedenkt hij dat de twee figuren met hun roekeloze rijden hoogst waarschijnlijk hun lading verloren en toen ze dit merkten bij het bruusk achteruitrijden in het gat terecht zijn gekomen.
Hij zoekt en vindt de gazet van gisteren die van zijn werktafel op de grond is gevallen en leest, iets meer geboeid, er het krantenbericht op na over Chandra, de Amerikaanse supertelescoop. Aansluitend opent hij zijn laptop en zoekt online in alle andere kranten van de dag naar de berichtgeving over het fameuze verkeersongeval. Slechts een viertal bladen brengen er in het lokale nieuws een zeer kort verslag over. In geen van de artikels wordt enig verband gelegd met het zwarte gat dat uit de ruimte werd weg geknikkerd, maar hij weet wel beter.
Het voorval op zich, ook al gaat het om een ongeluk, stemt hem niet echt treurig want hij stelt opgelucht vast dat zijn angst voor het writers’ block volledig verdwenen is. Prompt zet hij zich aan het werk. Op internet vindt hij zowaar een afbeelding van een zwart gat. Amper een half uur later stuurt hij tekst en foto naar het onvolprezen schrijversplatform en nog dezelfde dag volgt een beklijvende column op de gretig gelezen online nieuwssite. Onderaan plaatst hij zijn emailadres.
Twee dagen later vindt hij een bericht in zijn mailbox. Hij twijfelt om het te openen. Dit is geen bekend mailadres en toch werd het niet tegengehouden door zijn performante antivirusprogramma. Het adres van de afzender luidt : forbidlongid.deephole@brunswick.hr .
Een zoekopdracht met het adres geeft geen resultaat. Zijn nieuwsgierigheid haalt de bovenhand. Hij opent de mail en leest:
‘Budite hrabri otvoriti privitak’
Hij kopieert de tekst en geeft hem in als vertaalopdracht. Het blijkt een zin te zijn in het Kroatisch die betekent : 'Wees moedig en open de bijlage'.
Er staan te veel belangrijke zaken op zijn computer, dus besluit hij te wachten. Hij start een programma dat zijn volledige harde schijf op een externe schijf kopieert. Dat kan even duren.
Frisse lucht heeft hij nodig en dus gaat hij naar buiten. Alsof hij van op afstand geleid wordt stapt hij naar de plaats waar hij eerder het gat zag. Er is niets meer te bespeuren. Of toch? Het is amper zichtbaar maar het is net of er een dun zwartgeblakerd spoor loopt dat een cirkel beschrijft, de omtrek van het gat? Dan bedenkt hij dat er in de berichtgeving van het ongeluk totaal geen vragen waren gerezen bij het feit dat er plots een groot gat was ontstaan. Hij moet uitvissen waar het precies gebeurde en ter plekke gaan.
Terug voor zijn computer wil hij eerst de geheimzinnige bijlage bekijken. De reservekopij van al zijn gegevens is inmiddels klaar. Zonder dralen opent hij de bewuste mail en drukt op de bijlage. Meteen is een blauw scherm zichtbaar dat meldt : 'U heeft opdracht gegeven om alle gegevens van uw computer te verwijderen – druk op de startknop om verder te gaan – druk op de stopknop om uw mening te herzien'. Niettegenstaande zijn reservekopie drukt hij toch op de stopknop. Nu kleurt het scherm rood en meldt: 'Gelukkig was u wijs genoeg om uw ondoordachte beslissing ongedaan te maken. Weest gerust. Er is niets gewist maar wij hebben nu wel even de controle van uw computer overgenomen. U hoort nog van ons. Tot later!'
Dan verdwijnt het rode scherm en lijkt zijn computer normaal te functioneren. Zijn mailprogramma staat nog open en zonder dat hij zelf iets doet, ziet hij hoe in zijn in-box de laatste mail met de bijlage oplicht en verdwijnt.
Hij wil meteen aan de slag gaan en een aantal opzoekingen doen maar bedenkt zich net op tijd. Indien zijn computer gehackt is, kan hij hem beter voorlopig niet meer gebruiken. Hij neemt zijn reservekopie en stapt resoluut naar de stadsbibliotheek waar gelukkig een computer vrij is. In het emailadres levert de naam Brunswick als enig noemenswaardig resultaat de bedrijfsnaam op van een wereldwijd adviesbedrijf gespecializeerd in communicatie en crisissituaties. De landcode .hr is wel degelijk die van Hrvatska of Kroatië.
Wanneer hij op de zoekmachine Kroatie intikt stuit hij op een artikel van enkele jaren geleden onder de titel:
'In Kroatie breekt men zich het hoofd over 28 perfect gevormde circkels die voor de kust verschenen'
Uit het artikel blijkt dat de cirkels een diameter van 50 meter hebben en zich op 300 meter van elkaar bevinden. Na ernstig onderzoek kan men nog steeds geen logische verklaring vinden voor deze cirkels. Er gaan steeds meer stemmen op die beweren dat het niet alleen aardbewoners zijn die genieten van de mooie Kroatische kusten.
Dit laatste zinnetje doet hem twijfelen. Dit ruikt verdacht veel naar een promotiecampagne voor de inderdaad prachtige kusten van Kroatie. Wil men hiermee toeristen lokken? De foto die bij het artikel staat toont een prachtig wit strand en een groot aantal cirkels die net onder het azuurblauwe water zichtbaar zijn. Hij blijft nuchter en bedenkt dat tegenwoordig met fotoshopping veel mogelijk is.
Dan merkt hij dat het artikel één van de vele is die verschenen op een nieuwssite over Ufowaarnemingen. Dus toch?
Bij zijn terugkeer in zijn flat merkt hij dat er een nieuw bericht is toegekomen. Het bericht is opgesteld in een vreemde taal maar na elke zin staat er een vertaling. Het is een gebrekkige vertaling die waarschijnlijk door een computerprogramma werd uitgevoerd.
Hij leest: 'Na doorzoeking van uw computer wij hebben niet gevonden informatie dat is gevaarlijk voor ons. Wij denken wij kunnen vertrouwen u. Wij willen te ontmoeten u. Kom naar de Grote Park deze nacht om 23:00. Zien u.'
Hij was van plan zijn computer volledig te herinstalleren, maar laat dit voorlopig zo. Op een stadsplannetje zoekt hij waar het Grote Park precies gelegen is. Hij kent het van naam maar herinnert zich niet er ooit geweest te zijn. Met een lijnbus in de buurt kan hij er op een kwartiertje geraken maar hij besluit er een fikse wandeling van te maken. Om 22:00 u sluit hij de deur van zijn flat en gaat op stap.
Reeds om 22:46 staat hij aan de ingang van het park. Slechts hier en daar merkt hij een late jogger en iemand die de hond uitlaat. Verder ligt het park er verlaten bij. Hij weet niet waar hij juist naar toe moet en stapt over een aardeweg in de richting van een grote kiosk.
Plots duiken van achter een bosje twee gedaanten op. Ze dragen lange donkere overjassen en hebben een zwarte kap over het hoofd. In het donker kan hij geen gezichten onderscheiden. De twee nemen hem ieder bij een arm en leiden hem verder in de richting van de kiosk. „Volgen“, zegt een van de gedaanten. Het klinkt als een computerstem.
Voor de kiosk is een groot grasplein. Hij kijkt rond om te zien of er nog andere personen in het park zijn maar alles lijkt verlaten. Alleen op de wandelwegen en aan de trap van de kiosk is er verlichting. Hij ziet dan ook amper dat ze bij een groot zwart gat in het grasveld zijn aanbeland. De drie stappen tot aan de rand van het gat en zien dat een smalle trap naar beneden leidt. „Na u“, zegt de computerstem en de beide gedaanten strekken respektievelijk de linker- en rechterarm uitnodigend naar voren.
Langzaam daalt hij de treden af en telkens hij een stap zet licht de volgende trede op. Hij kijkt achterom en merkt dat ook de twee gedaanten de trap afkomen. Net als hij met het hoofd volledig onder de rand van het gat verdwijnt kijkt hij nog even op naar de kiosk en vraagt zich af of hij wel de juiste beslissing genomen heeft.
Wat hij niet heeft gemerkt is dat een man die zijn zwarte pittbull uitlaat, verscholen achter de kiosk het hele toneel heeft gadegeslagen. Het dier draagt een muilkorf en kan dus niet blaffen. De man verlaat langzaam zijn schuilplaats om te zien waar de drie gedaantes verdwenen zijn.
Dan is het of een tweede kiosk als een wervelende vuurbol uit de grond opstijgt en met razende vaart de ruimte invliegt en uit het zicht verdwijnt.
De man kijkt verbouwereerd naar zijn hond maar het beest blijft totaal onbewogen. Is dit een droom? De man besluit hierover te zwijgen. De kans is groot dat ze hem anders weer interneren zoals die vorige keer toen hij overal had rond gebazuind dat hij een grote vrachtwagen achterwaarts in een enorm zwart gat had zien rijden.
(*) : terug na herwerkte versie voor deelname aan wedstrijd kortverhalen