mijn handtekening
in ‘t zweetkamertje naast de
jouwe voor altijd
Aan deze haiku kleeft een verhaal.
Toen ik afstudeerde, ging ik niet naar het zweetkamertje om mijn handtekening op de muur te zetten. Dat is in Leiden de traditie.
Ik zat midden in een slecht lopende relatie en voelde me te down om na de diploma uitreiking nog iets te gaan doen.
Mijn relatie ging uit en ik kreeg een nieuwe vriend.
Toen deze ook afstudeerde in Leiden, gingen we samen naar het zweetkamertje waar hij zijn handtekening zette.
Ik vertelde aan de ceremonie meester dat ik niet mijn handtekening had gezet, ondanks dat ik was afgestudeerd.
Toen hij dat hoorde, bood hij me aan om dat alsnog te doen.
‘Mag het echt?’
Hij knikte.
‘Als je het snel doet!’
Dus zette ik na al die jaren alsnog mijn handtekening.
Pal naast die van mijn vriend.
Een paar jaar later stapten we in het huwelijksbootje.
Het is alsof onze handtekeningen in het zweetkamertje dat toen stiekem al hadden bedacht! Of was het de ceremoniemeester?