Neen, niet Oostenrijk, maar Tignes Val d’Isère, skioord in de Franse Alpen, wordt onze zomervakantiebestemming.
Vrienden raadden ons deze zonovergoten streek aan voor de zuiverste berglucht en de fauna en flora van het Vanoise-massief. Dat wij voor een appel en een ei in hun flat mogen verblijven, overtuigde ons om de reis te wagen.
De Peugeot 304 diesel stationwagen heeft ons al eerder veilig heen en weer tot in het ‘Zuiderste’ puntje van Frankrijk gebracht, dus die moet ook de bergen aankunnen.
In Bourg-Saint-Maurice begint de klim naar een slordige achttienhonderd meter hoogte. Al snel durven vrouwlief en de dochters van negen en twaalf niet meer naar beneden kijken. De valleien, zeg maar afgronden, worden alsmaar indrukwekkender.
Vakantiegangers met snellere bolides en zelfs vrachtwagens doen mij verstaan dat ik, zodra het kan, even aan de kant moet gaan staan om hen door te laten.
Het is steeds bergop, dus remmen hoeft amper maar toch word ik gewaar dat er iets niet pluis is met het remsysteem. Om mijn medepassagiers niet in paniek te brengen zwijg ik in alle talen, zelfs in het Frans, dat ik af en toe gebruik om een onvoorzichtige chauffeur de huid vol te schelden.
Slechts tweeëndertig kilometer duurt de urenlange tocht. Het uitzicht is hemels mooi maar voor mij is het een hel.
Boven is geen autogarage. Ach, we hebben hier geen wagen nodig.
De terugtocht verloopt vlotter, want het is bergaf. Ik gebruik constant mijn handrem. Af en toe krijg ik weer druk op de remmen.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.
21 nov. 2021
· 9 keer gelezen
· 0 keer geliket