13/09: 'kolkstad' van Jonas Beckers

Peter Holvoet-Hanssen is troubadour en ontdekkingsreiziger in de poëzie. Met zijn dichtbundels won hij tal van prijzen. Zijn laatste creatie 'Libretto' is een bloemlezing van lied- en muziekdoosgedichten die belooft nog lang na te ‘roezeruisen’. Peter begeleidt verschillende schrijfprojecten, is schrijfcoach voor Inktvis en docent aan SchrijversAcademie. Aanstaande zondag op ZuiderZinnen brengt hij, samen met verschillende schrijfliefhebbers, teksten uit Grootboek, het Verzenlied van de Stad. 

Peter Holvoet-Hanssen tipt deze week 'kolkstad' van Jonas Beckers.

Deze zomer werkte ik mijn finale ‘Goleman.’ af (verschijnt januari 2024 samen met een voorstelling met Mauro & co), over een reus die een sterfelijke, kwetsbare mens wil worden. Nu kan ik eindelijk weer rondkijken zoals ene Sarah op dit forum fijnzinnig schreef:
ontwaken, vanuit de wiegende hangmat van je hoofd. Zie, de maan van albast boven het gezoem en geraas!

Ik ken mijn vervuilde stad door en door, maar ontdekkingsreiziger Jonas Beckers biedt andere koek. Ik werd in vervoering gebracht door verzen als ‘was maan met tong en schuim / maai nacht met sikkel en kracht zing’. Jonas Beckers is een dichter die tegenstellingen weet uit te spelen, hij zet de taal op haar kop en zet zo de dingen weer scherp.

Groot is zijn beeldend vermogen – een gave zo veronachtzaamd in de poëzie. Ik herlas zijn ‘kolkstad’-verzen. Na de drilboor-aanhef fonkelt het woord ‘zeesneeuw’ en merk je hoe nauwgezet dit taalorganisme als een compositie is ‘gefrankensteind’. Neem die o-klanken: ze grommen en kolken zoals het hoort. Maar een geslaagd gedicht moet ook een nazinderend einde hebben, en ja: herlees het schilderende ‘in de verte graaft de rivier een vallei uit’ en verdwijn in de wilde schoot van dit gedicht.

Foto Peter Holvoet-Hanssen door Dirk Kerstens