Jonas Beckers

Gebruikersnaam Jonas Beckers

Teksten

halman

halman breekt tegels onder mijn voeten halman kraakt deuren zonder ijzers met voorhamer sloopt hij de voorkamer van mijn immer geliefde treurhuis tinkelbel zingt een wijsje zonder woorden rijgt het op mijn punthoofd en verdwijnt door het laatste sleutelgat in huis ik ben oud geworden, mijn afgetrapte schaduw volgt niet meer, nu ik behaard voorovergebogen voor de haard sta haalt halman met zijn haak uit naar mijn harige handen en lacht een lach die in mijn kale gangen blijft hangen ik kan niet meer de straten op het puin ligt verslagen languit in huis langs de hal bereik ik geen kamers dood en bruid gaan de voordeur uit

Jonas Beckers

9 0

jongste dag

niet alleen de mensen ook de kamers waar zij huizen waarin hamers aan haken hangen klaar om te vergruizen de dieren die zij kweken waarin klieren in wieken klimmen eer de heer zijn geesten niet alleen vreest maar ook zijn buren zien de uren alles verdwijnen een maan cum expensis maan die evangelisch zaait als de komeet meekomt naar het einde zijn we niet alleen

Jonas Beckers

13 2

klein gedicht voor Thaleia

ze vecht met water als een jonge broer of zus haar zoete gieren glijdt over zoute golven tot plots hoog schuim doet huilen de twee maskers van het watertheater glijden samen over zoute golven ze tuurt ernaar van op een vurig strand alsof ze in de verte tussen het schuim een bloedverwant zoekt

Jonas Beckers

13 1

vuurwantsen uit pangea

het vraagt een klok in een brein tikkend op het ritme van vergeten handgebaren hoe we blij werden van vuurwantsen het gerinkel van een sleutelbos uit ons hoofd kenden een oude golf breekt op mijn woorden romeo de witte circusleeuw wordt verkocht en opgezet vereeuwigd en gedicht in een jachtig artikel alles is in scène gezet in dit uiteengevallen pangea print me een huis in 3d als het water tot aan de lippen van onze kinderen staat vraag de kronkelende worm in hun hersenen hoe laat de laatste dag was volbracht

Jonas Beckers

14 1

zomereinde aan de styx

na het avondmaal als menig lui en weelderig beest uitrusten in een boot van vergeten hout klopt de zandman zijn kleren uit en vraagt of de zomer ook een stem herbergt in haar meest verborgen stralen een stem van beslapen lakens die boeken voorleest aan grote mensen als niemand hem van antwoord dient vertrekt hij uit dit leven onder de zon spuwt een munt uit voor de natte voeten van de veerman die vraagt om zand te strooien in het water en zo een nieuw land te bouwen in het midden van de rivier nu de warmte inslaapt

Jonas Beckers

21 2

Tip

kolkstad

in kolkstad zijn gezichten schuw in kolkstad namen vlees in kolkstad lonkt vaart om elke hoek wij woelen 's nachts in kleine bedden slingeren door zwarte straten langs waterweg met windmolentjes, bijten in de elektrische leeuwenstaart kolkstad gromt om kaalkap, wij cirkelen rond op rubberlianen tussen trams en bussen opgejaagd door een zweep van nijlpaardenhuid er wacht verbranding met gom kinderen zeggen olifanten stofzuigen de straten wij worden zeesneeuw, na de extravaganza spiralen van wrede stilte, omgekeerde verrekijkers de aarde strand, huidhonger wordt huidhekel in de verte graaft de rivier een vallei uit verdwijnt met ons in haar wilde schoot

Jonas Beckers

143 6

entzauberung der welt

na het kneden afdalen geveinsd leven in klei blazen droogte hardt de hele rotzooi getooid met uitgestorven beestenveren achterblijven in lamlendig gensterlicht een afgedaalde rotswandtaal spreken het allerlaatste wereldgezicht vertrekt van jagers-verzamelaars tot belagers-veroveraars vragers-bedelaars knagers-moordenaars dragers-tovenaars lager en lager laag na laag bewaren wat rest na jaren van ravage in kleine kamers spreuken sluiten deuren wachten tot iemand opendoet en zegt je was jij tovenaar in onttoverde wereld in alle talen zingen over mensen hier en dieren daar de aarde als afgod ringen in bevend schrikkeljaar toon meer dan goden je wil leven je wil doden draag water naar mond verdrink laatste woorden gif drijft tussen klanken er komt niemand meer hoogsten bedanken vraagt een wonder keer op keer was maan met tong en schuim maai nacht met sikkel en kracht zing terwijl wolken schuiven huiver niet als je in alle talen meezingt over mensen hier en dieren daar want ook de zon wil haar deel kijken als iemand opdoemt en zegt je was in onttoverde wereld zo aanwezig weg

Jonas Beckers

11 1

Opleiding

Engels - Theater-Film-en Literatuurwetenschap

Wisper - De Dichters

Creatief Schrijven - SchrijversAcademie

Publicaties

Ochtendlicht: 'Kameleon' (september 2015)

Het Gezeefde Gedicht : 'Dagen als Tetris' (december 2015), 'Een terugblik op het nest' en 'Lamp' (juni 2017)

Kluger Hans: 'De hand van de meester' (maart 2016)

Art04 nr. 46 (Kunstkring De Geus Harelbeke): 'Sleuteldrager' (mei 2016)

Laureaat Jonge Dichter Des Vaderlands (2016): 'Ontkenning' en 'Tuinman op zee'

Poëziekrant januari-februari 2018: 'Weerwolf'

We zouden naar zee gaan - Bloemlezing Dichters van wacht (september 2020)

Tiktaalik (september 2020) - dichtbundel

Prijzen

Eervolle vermelding Poëziewedstrijd YoungPoets (januari 2015): 'Lamslever'

Derde prijs wintergedichtenwedstrijd YoungPoets (januari 2016): 'Van wortel naar blad'

Tweede prijs -26 jarigen Poëziewedstrijd stad Harelbeke (februari 2016): 'Kairos' & 'Geheugensteun'

Winnaar stadsgedicht Ronse 2017: 'Vloeibaar tussen vuur'