23/06: 'Jeroen Mettes (…) en nog eens Jeroen — Ik wil bloggen over bloggen' van Dries Verhaegen
ianthe Cooreman leeft in Brussel. Daar houdt ze een blog bij, Het Noodreservoir, en maakt ze deel uit van de redactie van Aanlegplaats, een online platform voor drijvend literair (blog)talent. Elke week opnieuw kiest de redactie van Aanlegplaats het ruime sop, uitgerust met harpoen en visnet, en vangt een onbekende blog. Verder doet ianthe te weinig moeite voor nog meer van hetzelfde. En dan die dingen op het internet.
ianthe Cooreman tipt deze week 'Jeroen Mettes (…) en nog eens Jeroen — Ik wil bloggen over bloggen' van Dries Verhaegen.
“Misschien sprak het stukje proza-poëzie tot me, omdat ik me vandaag eveneens exact zo voelde – en deed de tekst me niet voelen, zoals literair vooropgezet, maar viel ik er wel door in herhaling – en paste die herhaling dan weer zo goed in de herhaling van de schrijver.
De tekst blijft, net zoals de schrijver, in cirkeltjes draaien, maar als je van een beetje abstractie en hak op de tak houdt, boeit het. Via een treinrit zoals een droom worden we meegenomen in het hoofd van een schrijver die verlangt naar schrijven en daarover schrijft, bijna alsof het een verlangen is om te verlangen. Maar wat te schrijven, wat te verlangen? En is het een methode, het einddoel, of een toevlucht?
Schrijven over de leegte, het schrijven over het schrijven - of juist de afwezigheid van iets om over te schrijven, de afwezigheid van iets om écht voor te leven, de lege gevoelloosheid, zo weergaloos voorgedaan door Jeroen Mettes als tragisch voorganger. Hoewel nog rafelig aan de randjes koos ik deze uit de zovele anderen, omdat het zo mooi het wiegen weergeeft: tussen gedachte en beeld, aanraking en pijn, leven en villen, tussen willen, willen schrijven, willen zeggen: zie mij! Ken mij! – en tussen alles wat zich hiertegen verzet. De paradox als stijlinstrument werkt bijna – altijd. Tenminste, als je erin slaagt hem te beschrijven."
