30/11: ‘Zo kan het ook’ van Els Wouters
Stijn Demarbaix is eindredacteur bij Het Nieuwsblad. Hij was finalist van schrijfwedstrijden Write Now en Het Rode Oor, en zag een kortverhaal opgenomen in de Literaire Adventskalender 2022. Verder won hij ooit een aanzienlijke som geld in een casino in Las Vegas, die hij niet meteen verbraste - iets waar hij bijzonder trots op is.
Stijn Demarbaix tipt deze week ‘Zo kan het ook’ van Els Wouters.
"Als je al dan niet gedwongen de werkplek verlaat waar je éénentwintig jaar lang het beste van jezelf gegeven hebt, mag je al eens hopen op een volwaardig afscheid, een welgemeende dankjewel voor de bewezen diensten, zoals de ik-figuur in dit korte verhaal.
Maar het exitgesprek loopt niet helemaal zoals die figuur het in gedachten had. Althans, dat verklapt de eerste, snedige regel. “Daar stond ik dan.” Dat kan niet veel goeds betekenen.
Een ontslag laat zich goed in clichés vatten. Een leeg bureau, de kartonnen doos waaruit een bureaulamp en plantje komen piepen, met gebogen hoofd de lift instappen om nooit meer terug te keren. Beelden die ook in deze tekst opduiken, maar dan fris gebracht. Door ze metaforisch aan de nog maar net werkloze ik-figuur te koppelen, bijvoorbeeld. Dat is leuk.
Ook leuk zijn zinnen die op ironische wijze aanraken wat we zo gewend zijn op ons werk te doen. Want zegt u het maar, “wat blijft er over als het werk geen gespreksonderwerp meer is op het werk?” Wat mij betreft bitter weinig. Volgens de auteur ‘blijven alleen collega’s over’, die op hun beurt te kijk worden gezet, lekker tongue in cheek.
Het personage zit vol verwachtingen, de spanning wordt opgedreven. We komen erachter waarom de ik-figuur ‘daar gewoon stond’. De zinnen worden (nog) korter, het ritme is strak. De climax kon wat mij betreft nog iets prangender, absurder zelfs misschien, maar met de voetjes op de grond is in dit geval ook niks mis.
Twee mooie zinnen begeleiden het verhaal naar de uitgang:
“Sprakeloos na dit mislukte afscheid trok ik dan maar als laatste levende ziel de deur van verwachtingen achter me dicht.
Halsreikend uitkijkend naar een betere toekomst.”
Als die er een is met even leuke stukjes van deze auteur, is dat veelbelovend."
