Tip van de week

'IJsberen in Knokke' van Gino Dekeyzer

Ellen Verstrepen leeft met duizend verhalen in haar hoofd. Ze is auteur, leerkracht Nederlands en van tijd tot tijd waagt ze zich aan comedy. Ze debuteerde in 2017 bij Houtekiet met de roman ‘Oker’.  Enkele weken geleden verscheen haar tweede boek ‘Kattentijd’. Zondag 28 april is Ellen Verstrepen te gast op het Slow Book Festival in Leuven. 
 

Ellen Verstrepen tipt deze week 'IJsberen in Knokke’ van Gino Dekeyzer.

"De titel schept een zekere verwachting, een verwachting die na het lezen van de eerste zin als door een vloedgolf weggespoeld wordt. Toch besef je aan het einde van dit korte stukje dat de titel de essentie van het verhaal totaal vatte. Daar hou ik van, van het zacht en teder rammelen met de voeten van de lezer, van de taalspelletjes en de beelden die in deze tekst regelmatig te vinden zijn. Gino Dekeyzer tast grenzen af. Net wanneer je begint te vrezen dat hij op een cliché afstevent, word je genadeloos afgestraft voor deze assumptie.

Een voorbeeld hiervan is ‘Een vlieger worstelt met de wind, een labrador molesteert een rubberen bal…’ Deze zin ontlokte me een glimlach omdat de auteur me zo zacht met de voeten op de grond wist te zetten. Ook kostte het me geen enkele moeite om het tafereel voor me te zien, in alle eenvoud met een subtiele onderliggende complexiteit. De treffende beelden en rake zinnen worden je niet opgedrongen, ze sluipen op kousenvoeten je brein binnen. ‘Elke stap brengt me dichter bij dat wat ik vrees. Een ongedurig hart. Een lege hand’. Ik ben ervan overtuigd dat deze woorden zich nog dagen in mijn hoofd zullen nestelen.

Een criticaster zou kunnen opperen dat er wat te gul met metaforen is gestrooid en dat de zandkorrels wat overdadig bleven kleven. Ook ik maakte me misschien, heel even, zorgen in de tweede alinea wanneer de ogenschijnlijk geknutselde schoonheid van de taal zijn voeling met het werkelijke dreigde te verliezen, maar toen deed hij het weer. Gino Dekeyzer zette het verhaal neer met een zin die me deed glimlachen om de relativering en de echtheid en deed zuchten om de kracht van zijn eenvoud. ‘Waar zijn die verdomde meeuwen als je ze nodig hebt'."

Foto: Lies Borgers