Soms weet ik niet welke lens ik opzetten moet, vanuit welke hoek
ik dit moment vast wil leggen. Ik fotografeer mijn herinneringen,
prent ze in mijn hoofd, maar heb geen grafisch geheugen, wel
heb ik mijn jeugd, nog jaren, ontvankelijk voor het leren.
Uit mijn fouten één leven draaien, het drama met de camera regisseren.
Maar ik dool teveel
door dezelfde straten,
door dezelfde dagen,
door dezelfde mij
en slechts één waarheid kan ik vastleggen:
mezelf toen ik twintig was,
niet met beeld maar met woord.