Lezen

Assertiviteit

' ASSERTIEF ZIJN IS NIET HETZELFDE ALS AGRESSIEF ZIJN '

Canniball

10 0

Herfstversiering

ontbladering - ze hangt slierten van Gingko blad aan de huisbalk

Margaretha Juta

3 0

De adem van november

Er is een stilte die alleen de herfst kent. Geen afwezigheid van geluid, maar een trage inademing van de aarde zelf — alsof ze nadenkt voor ze de winter toelaat. Ik fiets erdoorheen, het park als een open long waarin ik opga. De banden snijden door een tapijt van bladeren dat kraakt als vergeelde gedachten. De geur is zwaar: vocht, mos, iets bitters van hout dat zichzelf vergeet. Hij blijft hangen achter mijn ogen, als een herinnering die weigert te vervagen. Het licht is scherp in zijn zachtheid, een bleke gloed die niets verbergt. De vijver weerspiegelt geen lucht, alleen beweging — een trage siddering van tijd. Ik trap verder, maar het voelt eerder als drijven dan bewegen. Alsof iets ouds me meeneemt. Een kraai breekt de stilte. Een eekhoorn haast zich, zijn poten ritselen als haastige gedachten. Mijn fietsbel klingelt — een nerveus geluid dat nergens thuishoort. Er is schoonheid in dit verval, maar geen verzoenende. Het is een schoonheid die iets loswrikt, alsof de bomen, met hun uitgeklede armen, eerlijkheid eisen. Ik denk aan wat ik dit jaar achterliet — woorden, gewoonten, gezichten die langzaam uit mijn dagen vervlogen. Langs het pad ligt een verloren handschoen, nat en slap. Even wil ik hem oprapen, maar ik laat hem liggen. Niet alles hoeft gered. Wanneer ik het park verlaat, hangt de lucht laag, stroperig van kou. November ademt traag. En ik adem mee — niet om warmte te vinden, maar om te herinneren dat adem genoeg is. Mephis (aka) Evelyn Mérida

Mephis

17 1

aan mijn tuin

is iets toegevoegd, in het gras ligt een ding te schitteren om dan weer uit te doven, als een lampje aan/uit/aan/uit, de schuifdeur gaat open en mijn oog stelt scherp op wat daar probeert te zijn, ik loop naar de plek maar niets wil opgeraapt worden, met mijn hand voel ik enkel nat gras, de deur achter me dicht, ik draai me om en kijk weer naar buiten, een schittering wil opnieuw mijn aandacht, het dooft langzaam uit maar misschien beeld ik het me in, dan een vingerknip licht, ik ga een tweede keer naar buiten, met gebogen rug raap ik een ster

Ingrid Strobbe

9 1

De lama van Engeland

Met mededogen moet ik jullie meedelen dat ook de koningin van Engeland geraakt is. Een schot in de roos. Een schot in hun hart. Nooit worden er nog pantoffels gedragen in het paleis. Ronde hakschoenen staan aan de rand van hun bed. De tweeling. En nog maar zeven jaar oud. Landverraad is wanneer men mijn hoofd afhakt. Ik kan ze niet helpen. Ik kan Hare Majesteit niet helpen. Ik mag niet helpen. Dus ik leg de hakschoenen ochtend na ochtend naast hun bed. En ochtend na ochtend verkleed ik de lama’s. Toen de koning gestorven was, kon Hare Majestueuze Mathilda dit niet verdragen. En het paleis is leeg geweest voor maanden. Zij was Hare Mathilde gaan bezoeken in Frankrijk. Hare zuster. Mathilde heeft het haar altijd gewild; zij was het oudere overgebleven vlees. Het vlees dat ze lama’s voeden. Mathilde en Mathilda. De ‘a’ komt nu eenmaal eerder in het alfabet voor. Maar nu Hare Koning de grond ingeduwd is, kon Mathilde het haar niet meer willen. Dus werd Ze uitgenodigd en ontvangen. Frankrijk, niet het land van de olijfbomen. Niet het land van de appelsienen of de laurieren. Maar dat kon men niet zien in de grote tuin van Mathilde. Die haar dagen doorbracht rondwandelend in haar moestuin en haar serre. Haar bedienden commanderend. ‘U zult dit plantje afstoffen. ‘U zult de olijfboom planten’. Mathilde draagt zijden handschoenen. Mathilde kan dus niet zelf in haar tuin werken. De plafonds zijn hoog en de zon schijnt door het glas door de bladen de serres groen. Mathilde is geen koningin en heeft Mathilda er altijd om gewild. Maar hare Koning is gestorven. Dus zal ze Mathilda ontvangen en een laurierboom in Zijne naam planten. ‘Wat een imposante laurierboom’, zal haar zuster zeggen als ze aankomt. ‘Wat een fanatieke lama’s’, zal haar zuster zeggen als ze de lama’s rondom de boom ziet grazen. De lama’s en de boom staan in de serre. De serre heeft een hoog plafond en aangezien de planten niet allemaal opake bladeren hebben, zorgt de zon dat er overal groen licht schiet. En dat is prachtig. En dat vindt Mathilda natuurlijk ook. We zullen er geen doeken om winden. De koning was een lelijke man. Met schaapachtige rossen krullen die doorgleden langs Zijne bakkebaarden tot aan Zijne kin. Zijne lip was naar boven geplakt. Door een fout gespijkerde nagel in zijn kindertijd? Mathilde wist op wat hij leek. En zij liet het grazen naast Zijne imposante nagedachtenis. ‘Wat een fanatieke lama’s’, dat is wat Mathilda zegt. En dat is het enige wat ze nog zal herhalen gedurende haar verblijf. Na de eerste week kon men Hare Majesteit niet meer van de laurierboom wegkrijgen. Na de tweede week vroeg Hare Majesteit een kom water voor op haar kamer. Na de derde week vroeg de tweeling achter hun moeder. Na de vierde week vertelde ik dat Ze bijna terugkomen zou. Na de vijfde week werden er hopen hooi aan het lege paleis afgeleverd. De zesde week. De koningin van Engeland keert weder. Ze verschiet wanneer ze haar dochters ziet. Is de Majestueuze haar kinderen vergeten? ‘Wie heeft zulke kruipers binnengelaten in ons paleis?’, gilt ze mijn oor streng toe. “Kruipers”. ‘Uw dochters zijn zeven geworden deze week, Uwe Majesteit’. Haar blik verstart: ‘Kunt u me uitleggen hoe een lama voor mensendochters zou zorgen?’. Week zeven. Ook Hare Majesteit is geraakt. Want ik moet schuilen in het paleis waar ik opgegroeid ben. Ik moet schuilen en neem Hare dochters onder mijn vleugels. Dan doen we opgezette dieren na. Dan vluchten we de hallen door. Die niet stil het geluid van onze snellende hoeven verspreiden. Acht. Geeft u mij acht weken om terug te draaien en ik vertel het u. Want de lama’s verspreiden zich in de tuin. En hoe de krullen in de Hare’s haren exponentieel toenemen. En als de mensendochters ontwaken en hooi toegeschoven krijgen, ben ik degene die vluchten moet. Die hun aankleden en vliegen moet. Maar zelfs in de keuken is er niets anders dan hooi meer te verkrijgen. 9. Ze willen mijn hoofd. Ik zie er te mens uit. ‘BENT u LAMA OF NIET!?’, huilt de koningin uit. ‘ZIJN HET LAMA’S OF NIET?!’. Ze wijst haar dochters toe. ‘Het zijn geen lama’s, Uwe Majesteit’. ‘U bent geen lama, Uwe Majesteit’. Ze willen mijn hoofd. Ik spreek te mens.

Tess12

8 0

Windeieren

Zondagavond. Het moment waarop de stress omtrent de nakende school- en werkweek begint aan te wakkeren. En wat gaan we dan in godsnaam weer eten? Een zware verantwoordelijkheid die week in week uit op mijn frêle schoudertjes rust. Aha! Jeroen Meus op de televisie. Daar krijg ik altijd honger en inspiratie van. Vooral dat laatste is nu even van belang, temeer omdat ik daarstraks frieten gegeten heb. Met een spiegeleitje eroverheen gepleurd. Nog nooit gedaan? Beslist eens proberen dan. Bijzonder lekker én het houdt een hele tijd tegen. Kijk, Jeroen haalt ook weer eitjes uit zijn koelkast. Even het geluid wat harder zetten, want het blijft altijd bijzonder grappig om horen als hij luidop zegt dat hij de dooier van het eiwit scheidt. Niet dus. Is ook niet nodig, want hij scheidt het niet. Het gaat integraal, zij het zonder de schaal, in de broccolipuree. Perfect. Morgen broccolipuree dus. Met een eitje erbij, voor de smeuïgheid. Hopla, daar gaat m'n aandachtscurve weer. Helemaal naar beneden op de x-as en de y-as. Of de ei-as. Voor ik het weet zit ik op m'n smartphone, broedend op ideeën. Eens hij opgewarmd is, surf ik wat rond, op zoek naar weetjes over eieren. O jeetje, beste lezer, weet jij wat 'ova venti' zijn? In mijn luie, voortdurend naar gemakkelijkheidsoplossingen zoekende brein denk ik onmiddellijk aan 'oude mannen', maar in werkelijkheid zijn het 'windeieren' in het Latijn. Windeieren dus. Instinctief leg ik de link met het financiële. Met een uitdrukking over mensen die, de vruchten plukkend van hun inspanningen, rijkdom vergaren. Zoals in: de verkoop van zijn bedrijf Omega Pharma heeft Marc Coucke geen windeieren gelegd. Of: het praten met een pluchen windhond - excuseer: bobtail - heeft Gert Verhulst geen windeieren gelegd. Op die manier. Pas daarna ga ik me afvragen vanwaar die term eigenlijk komt. Zoek ik even op. Uit de natuur dus. Lijkt me logisch. Als kippen (of andere vogels) te weinig calcium binnenkrijgen, leggen ze niet levensvatbare eieren. Eieren met inhoud, maar met een veel te dunne schaal of zelfs helemaal geen schaal. Waardeloze eieren in feite. Ach, ik kan het maar beter toegeven: toen ik erachter kwam dat 'ova venti' windeieren zijn, dacht ik meteen terug aan oude mannen met flatulentie in een te losse onderbroek. Heeft u last van uw prostaat, meneer? Nee, eerder van protjes. En bijgevolg ook van windeieren. Smakelijk.

Danny Vandenberk

3 1

Christelijke PEST.

anamorfosebe **************************************************************** Een decreet van paus Gregorius IX uit 1233 met de naam Vox in Rama. Dit decreet riep op om "zoveel mogelijk duivelse wezens en ketterse vrouwen te doden. Waaronder katten."Katten werden gedood, knaagdieren, muizen, ratten, namen hun plaats in. Dat zorgde voor ziektes die ze meedroegen, braken pestepidemieen uit. Hoe bijgeloof voor miljoenen doden zorgt.

verf ed: Contemporary interdisciplinair ArtTIST, nen tjolder, nen dommekloot

37 0

die skape wei

Koen Vlerick

3 0

Vℓinder

Als ik uit jouw buik kom, en jij had vlinders in je buik toen je verliefd werd op papa... Kende je papa dan al toen ik nog maar een kleine rups was? ----(Alternatieve versie)Peter's droomDus mama? Als ik uit jou buik kwamen je had vlinders in je buik toen je verliefd werd op papa...Kende je papa dan al, toen ik nog maar een kleine rups was? Ik heb het ook al aan papa gevraagd, maar die zei "ik heb mijn toverstok gebruikt"Al weet ik dan niet of ik eerst een rups was, of sterrenstof.Misschien wel feeënstof, net zoals Tinkerbell of niet mama?

Kakofoon

9 0

Na de oogst

de rijst is geoogst - boers kapsel en het veld één en al chaos

Margaretha Juta

5 0

Marina is geen jachthaven

Ik zei het nog: Schatje, hang niet zo met die wondertietjes over de BBQ, gewoon om me te zoenen. Nu zijn ze helemaal roze en moet ik al die marinade aflikken. uit de reeks 'Hormonoloog'

Bernd Vanderbilt

6 1

Waar de winter danst

Moeder draagt de zorgen in haar jassen,ziet zichzelf als een ballon zonder lucht.Vroeger leek ouder worden een gerucht,nu buigt zelfs het haardhout bij de tassen. Zelfs het erf plooit minder en strekt zich uit,naast haar, die ooit zo vlotjes haar jeugd droeg.Blad en hout sprokkelde ’s morgens vroeg,terwijl de winter danste langs de ruit. Soms lukte het haar om weer te plukkenen hem te plaatsen in die ene dagtoen ze zijn kussen vulde met veren. Haar verweerde hand trilde bij het bukken,streelde nog zijn gebeitelde glimlach,een jas hing naast haar sombere kleren.

Wijnand

15 3

Tunnelvisie televisie

Gekluisterd aan het mierenschermLuisteren naar het zwart-witte ruisenVan een kader dat verlangtSignaal en kleur te vinden We drukken de batterijUit de knoppenScrollen door en nemenOns eigen dramaop, om wederomTe bekijken

Emile Calebout

13 2

Wrok

voorbijgaande wrok - waar je hak de muur raakte een gapend gat je plakt er een poster op maar voor mij blijft het een wond

Margaretha Juta

12 1

Rood

Kalmte wappert als wangen in de wind Mijn maag kneedt nog de storm van toen Neusgaten herbergen stoom Die dauwt op mijn paarse tong Vingerknippend van torero naar matador Op je met estoques gevulde Trojepaard Terwijl het blauw in jouw handen tikt De klokslag van mijn hart bepaalt Zand schuurt onze pupillen glad We ontmantelen kleurenblind Neusring terug rond je vinger Hopend dat rood ons niet meer vindt

Emile Calebout

11 1

heenbrief aan elinor

En scrollend verliet hij de feestzaal in haar zijden onderhemd in een toestand van tomeloze ontreddering gespeeld of niet had hij alle voortekens genegeerd in de taal van haar lede ogen haar kleine binnenkamer ontvlucht en zich al scrollende een weg via het brandende dak naar het eeuwige hemelse firmament gebaand om zonder voorspel of vaste plan in een smalle rotsspleet te verdwijnen want god, wat is het hier toch zo verlicht, dacht hij stiekem en hij had het allemaal voor bekeken gehouden had haar vertrouwde geur hem niet gevonden via het brandende dak en de vuige ingestorte vloeren met hun slachtverdoofde holle kaken.

Eliot

9 1

die Sondagse skilder aan die werk

Koen Vlerick

4 0

hedendaagse kunsten

Wie kent Rosas niet???In een wachtkamer, van de dokter, de tandarts, ergens op een statisch moment. Dan zag u misschien een been dat wiegelde. Een slome beweging, die ene moment verstilt, herhalend, vermenigvuldigt. Verweven in een beeld. Dat deels vervlochten, overvloeiend …. Zet die beeldenbeweging op een podium, dat is de hedendaagse dans, de dans der hedendaagse bewegingen. Veel verschilt de dansdiscipline niet van de klassieke dans. Het klassiek ballet droeg in zich de aard van de bewegingen van zijn tijd. In de hedendaagse schilderkunst is een doek van Luc Tuymans visionair; hij schilderde jaren geleden een doek, waarop een duister beeld van een dorpscentrum staat. Een beeld van het centrum van de macht, op het platteland. Het beeld van de donkere kerk, donker en droevig en dreigend. We weten allemaal wat er de laatste jaren gebeurd is. Het centrum van de machtigste plaats op onze planeet was een dorp in Amerika, met een conservatieve dorps politiek.Dreigend donker en droevig.

verf ed: Contemporary interdisciplinair ArtTIST, nen tjolder, nen dommekloot

7 0

& toen zong Rammstein Feuer frei

Koen Vlerick

4 0

Chaos

Risotto op de vloer: uitgegleden woede.

Fatiha Berrazi

11 1