Lezen

Air Afghanistan

Benny Hallo, mag ik even jullie aandacht? Mijn naam is Benny, en ik ben een Hollandse terrorist! Dus blijf allemaal lekker zitten, of ik schiet jullie neer met mijn Kalashnikov!!! Dit vliegtuig wordt gekaapt! Mohammed Lap, ik had al een voorgevoel dat diene rosse gene zuivere was. Ahmed Ik heb het sowieso al niet voor die bleekscheten, en zéker niet voor Hollanders. Ons enige geluk is dat het geen Belg is, want die zijn nog erger! Ze zeggen soms dat clichés uit de lucht gegrepen zijn, maar het tegendeel is waar. Mohammed Ik hoop maar dat wij niet uit de lucht gegrepen worden ... Benny Die twee heren daar achteraan mogen hun snaveltje dicht houden, ja! Leg nou gewoon allemaal effe die Koran weg, en relax folks! Ahmed Wat zijt gij wel van plan met ons? Benny Wij gaan ergens anders heen! Mohammed Ik denk niet dat we onze eindbestemming zullen halen, Ahmed. Ahmed Naar waar gaan we dan? Wij zijn hier wel allemaal op een Heilige Missie, hé! Benny Zet die plannen maar uit je hoofd, gozer! We zijn helaas niet op weg naar de WTC-torens in Brussel! Ik heb de piloot net instructies gegeven, koers te zetten naar een andere bestemming. Wij gaan met z'n allen immers lekker naar ... Benidorm! Mohammed Naar Benidorm?? Ahmed Gij stukske krapuul! Benny En eens daar, gaan we kijken naar een optreden van Franz Bauer! Mohammed OMG!!! Ahmed Hebt gij dan echt geen enkel respect voor een mensenleven?! Schiet ons dan gewoon van den eerste keer dood, hé! Benny Ho maar! En met wie moet ik daar dan volksdansen? Toch niet in mijn uppie, zeker??? Mohammed Volksdansen?? Ahmed Gij stukske krapuul!!! Benny Sodemieter toch op, man! Ik heb er zelfs voor gezorgd dat jullie daar allemaal op een camping mogen pitten, dus wat zitten jullie nou eigenlijk te zaniken?! Mohammed Zouden er daar ook zitten, Ahmed? Ahmed Ik vrees het, Mohammed. Ze nesten daar zowat het hele jaar door, en we zullen er waarschijnlijk ook gefolterd worden: karaoke zingen, bingo spelen, barbecuen ... Die mannen kennen daar absoluut geen grenzen in, dat is echt klootjesvolk, zunne! Mohammed Ze gaan ons toch niet verplichten om sandalen met witte sportsokken te dragen, hé?? Dat kunnen ze ons toch niet maken hé, Ahmed?! Ahmed Niet iedereen respecteert de internationale mensenrechten, Mohammed. Benny Nou beste mensen, het duurt toch nog een end voor we er zijn: wat dachten jullie van een deuntje? Lekker gezellig, toch? Mohammed Oh, Moeder Maagd Maria! Benny Nederland o Nederland, jij bent de kampioen! Wij houden van Oranje, om zijn laten en zijn doen! Wij houden van Oranje, om zijn laten en zijn doen!

Vince

0 1

Interview met lange Bob

presentator Vanavond werd in de hoogste klasse van het voetbal, de laatste wedstrijd van de 10e speeldag afgewerkt. Eupen haalde het daarin met 0-1 op het veld van Club Brugge, en blijft dus ongeslagen aan de leiding van het klassement in de Jupiler Pro League. De grote uitblinker bij de bezoekers vanavond, was opnieuw lange Bob. Met zijn treffer in de derde minuut, bezegelde hij het lot van de Bruggelingen. Onze reporter Freddy Dekeutelaere staat bij hem: kun je me horen, Freddy? Freddy Ja, we staan hier bij lange Bob en dat mag u gerust letterlijk nemen, want zijn scheenbeenbeschermer zou evengoed mijn surfplank kunnen zijn. We proberen een reactie van hem los te krijgen, al moet ik daarvoor de hulp inroepen van een hijskraanbestuurder, om de micro tot bij zijn mond te krijgen. ... Ge moogt beginnen hijsen, Martin! / over ... Hoger! / over ... Hoger! Hoger!!! / over ... Martin De micro zit vast in zijn neusgat, Freddy! / over Freddy Omlaag! Omlaag, Martin!!! / over ... Pas op voor die kerktoren! / over ... ... Ja, lap ... ik ga dat niet betalen, zunne!!! / over ... Martin Als ge 't beter kunt, Freddy, kom het dan zelf doen, hé! Naar waar moet ik nu? / over Freddy Ge zit ondertussen al in zijn linkeroor, Martin! Naar rechts!!! / over ... ... Zeg, gaat dat nu nog lang duren? We zitten wel al de hele tijd live op antenne, hé! / over Martin Die kraan trekt echt op geen fluit, zunne! / over Freddy Die kraan komt uit het bouwbedrijf van de Brugse voorzitter, dus da zal wel gene brol zijn! / over Martin De micro hangt voor zijn mond, Freddy! Ik herhaal: de micro hangt voor zijn mond!!! Vlug, stel uw vraag, voor de wind gaat liggen! / over Freddy Bob, hoe neem jij met jouw gestalte in hemelsnaam een douche na de wedstrijd? ... ... Bob? ... Ik heb hem niet verstaan, Martin! Wat heeft hij gezegd? / over ... ... Martin Hij heeft gezegd dat hij de douches gebruikt om zijn tenen af te spoelen, Freddy! / over presentator En ik hoop dat ze daar in Brugge geen al te lange tenen hebben, want ik moet afsluiten; onze tijd zit erop! Ik maak graag een afspraak met u voor de live-verslaggeving van de eerste bergrit in de ronde van Afghanistan! Morgen is dat, vanaf 11 uur in de voormiddag. Tot dan!

Vince

0 0

De Lamborghini van Laurent

secretaresse Ah, mijnheer Vandamme, u bent er. U mag een nummertje nemen, en in de wachtzaal gaan zitten. Vandamme Waar ben ik? Wie zijt gij? secretaresse Ik ben de persoonlijke secretaresse van God, en het spijt me om u te moeten meedelen, dat u zopas overleden bent. Vandamme Wablieft? Hoe kan dat nu?! Ik ben in mijn hele leven nog nooit ziek geweest!!! secretaresse Rustig maar, wat is het laatste dat u zich nog herinnert? Vandamme Euh ... ik was op weg naar mijn werk, toen ik plots werd aangeklampt door een oudje dat me vroeg om haar de straat over te helpen ... en dan ... weet ik het niet meer! secretaresse U bent de straat niet overgeraakt, sorry. Vandamme Hoe, ik ben de straat niet overgeraakt?! secretaresse U bent aangereden door de Lamborghini van Laurent. Vandamme Welke Lamborghini? Welke Laurent? Toch die onnozelaar van dat koningshuis niet, zeker?! secretaresse Ik zou het nochtans een privilege vinden, om door koninklijk volk van de weg gemaaid te worden. Vandamme Ik kan mij echt niet voorstellen dat den diene daar zou rond- rijden, met al die louche bordelen in de buurt? Gij vangt ze, zeker??? secretaresse Hij reed merkelijk trager dan normaal en gelukkig maar, want daardoor heeft dat oudje het ongeluk wel overleefd! Vandamme Wat?! Die oude taart leeft nog??? Dat mens was waarschijnlijk al ver de honderd gepasseerd! secretaresse Ze is daarna trouwens nog gaan lopen met uw portefeuille. Had ze haar kunstheup niet ontwricht door over die haag te springen, de politie zou haar nooit gevat hebben. Vandamme Wacht eens even ... ik herinner mij die Lamborghini! Het was een gele! En er zat een man achter het stuur met een grote witte baard, 100% zeker!! secretaresse Inderdaad, hij was weeral eens vermomd als de kerstman. Vandamme Midden in de zomer? Bij 35°C??? secretaresse Ik ga u hier niet alles vertellen, maar hij is daarvoor in behandeling. U bent zo meteen aan de beurt, we wachten enkel nog op uw pro Deo-beschermheilige. Vandamme Pro Deo-beschermheilige? Word ik hier gedagvaard, misschien? secretaresse Ik vrees dat uw atheïstische levensopvattingen, u de das hebben omgedaan. Vandamme Mijn vrouw heeft vanmorgen wel mijn das omgedaan, hé! Ze doet dat altijd!! En hoe moet dat nu trouwens verder met haar? Ik denk niet dat zij zonder mij kan leven, zunne! secretaresse Ze heeft net uw levensverzekering opgestreken, en vertrekt deze avond nog met haar Italiaanse minnaar richting Côte d'Azur. Vandamme Onmogelijk! Ze heeft geen Italiaanse minnaar!! Het is een Roemeen!!! secretaresse Kijk eens aan, uw tijd is gekomen. U mag naar binnen, mijnheer Vandamme. Vandamme Pfft, en toch blijf ik een atheïst!

Vince

0 1

De Weg

papa Meneer! Meneer!!! Sorry dat ik u stoor, maar ik moet vandaag met de kleine naar Plopsa, en ik ben de weg kwijt! meneer Ah, op stap met de zoon? Het ziet er mij ne flinken uit! Ge zijt content, zekers, dat papa met u naar dat kabouterpark gaat? Ruben Euh ... ja. papa Het is eigenlijk een tweeling, maar den anderen moet thuisblijven, want hij is gestraft! Ruben Jimmy heeft onzen hamster in de wasmachine gestoken! meneer Oei, oei, oei, dat beestje zal dat niet graag gehad hebben, denk ik. Ruben 't Was eerst ne grijze met bruine plekken, en nu is 't ne witten ... zonder tandjes! papa Allez, Ruben, zijt ne keer stil, anders versta ik meneer niet! meneer De weg naar Plopsaland, dus ... Dat is toch nog een eindje van hier, zunne. Ge rijdt door tot aan die verkeerslichten daar, en dan slaat ge rechtsaf. Nee!!! Nee, sorry ... naar links! Eerst naar links!! papa Ge zijt het toch zeker, hé? meneer Ja, ja, en dan rijdt ge onder de spoorwegbrug, voorbij de bedelaars! Ruben Papa, wat is dat een bedelaar? papa Dat is iemand die niet naar Plopsaland gaat. meneer Als ge er één omver kunt rijden, moogt ge zelfs 25 euro van uw belastingen trekken! Ik heb zo al 150 euro bespaard, en 't jaar is nog maar net begonnen! Mais enfin ... daarna is 't gewoon rechtdoor, tot aan Jenny's, dat bekend hoerenkot, waar prins Laurent ooit nog geweest is! Ruben Papa, wat is dat een hoerenkot? papa Dat is Plopsaland voor de grote mensen. Ruben Zouden Gert & Samson daar ook zitten? papa Gert wel, Samson niet. Ruben En waarom Samson niet? papa Ruben, alstublieft, hé! Ge gaat niet beginnen zagen, hé!!! Bon, waar moeten we heen, als we bij Jenny's zijn aangekomen? meneer Dan is 't niet ver meer, zunne, ge draait mee naar links, en als ge die baan ne kilometer of twee aanhoudt, komt ge uit op een rotonde. Pas wel op, want er lopen daar enorm veel heroïne-junkies rond! papa Wat doen die daar? meneer Die lopen gewoon rond diene rotonde, nen helen dag lang! Ruben Papa, wat is dat een heronine-junkie? papa Dat zijn mensen zonder tandjes, gelijk onzen hamster. Ruben Hebben ze die dan ook in de wasmachine gestoken? papa Gaat ge nu een keer uw mond houden, ja! Ik kan ook direct naar huis gaan, als ge dat liever hebt!!! meneer Ge zou toch niet willen dat die Supernanny bij u moet komen, hé manneke? Ruben Bwaa ... nee, zunne! Met al haar domme stickers!!! papa We hebben dat mens al over de vloer gehad, en dat was absoluut geen succes! Het heeft zeker nog een maand geduurd, tegen dat ze terug wenkbrauwen had!!! Enfin, is 't dan nog ver, vanaf die rotonde? meneer Nee, er staat daar een verkeersbord, dat u direct naar de parking leidt! papa Allez, merci hé! We zijn ermee weg, hé Ruben! Zwaai nog maar een keer! ... meneer Stop! Stop!!! Ik ben gemist! Ge zijt op weg naar dat nudistenkamp! Ze dragen daar ook allemaal ne kaboutermuts!

Vince

0 0

Het Keepersprobleem

trainer Amai! Ik begin mij serieus af te vragen of jullie eigenlijk wel kunnen shotten! Dienen eersten helft trok op niks!!! Allez zeg ... 20 tegendoelpunten op amper drie kwartier! 20!! Seffens gaan ze nog denken dat ik foefel, gelijk diene Chinees! Berten 't Is de keeper zijn schuld! Hij heeft ze allemaal binnengelaten!!! trainer Ja José ... 't is niet echt uw dagske hé, vandaag? En ge zijt aan 't flirten met een rode kaart, zunne! Berten Hij was aan 't flirten met die blondine van de cafetaria, ja! José Zeg, bemoeit u een keer met uw eigen affaires! Berten Ik heb geen affaires nodig! Ik heb mijne Lyndsey!!! José Pfft, wie heeft er uwe Lyndsey nog niet gehad? Berten Hou mij tegen, of ik geef hem een lap op zijn smoel! trainer Gaat dat hier nu bijna gedaan zijn, ja! En laat José los!!! We hebben maar ene keper, zunne! Berten En waar is Frankie dan? Normaal staat die toch in de goal?? trainer Frankie heeft vanmorgen een accidentje gehad op zijn werk. Mijnheer is zo slim geweest om met zijn handen in de vleesmachine te zitten, met als resultaat: nen afgekapte pink, in een doosje met paté! Berten Zelfs zonder pink is hij nog beter dan diene vliegenvanger, zunne! Bel hem maar vlug op! trainer Dat zal moeilijk gaan, want hij is nu samen met zijn pa alle Carrefours van 't land aan 't afrijden, op zoek naar dat stukske vinger! Berten Dat wil dus zeggen dat wij hier de rest van de wedstrijd met dat interim-keeperken verder moeten, of wat?! José Ik kom wel van Cruijff's interim, hé! En moest het aan mij gelegen hebben, ik zat hier niet! Ik wilde eigenlijk werken in den bouw, maar ze hebben mij gezegd dat die markt op zijn gat ligt! Berten En 't is niet 't enigste dat op zijn gat ligt! José 't Zou al stukken beter gaan, moest gij niet constant in de weg lopen! Ik zie daar geen bal vanuit mijn positie!!! Berten Ze hebben er nochtans genoeg binnen geschoten! José Ik moet geen lessen hebben, van iemand die in de eerste helft bijna een own-goal heeft gemaakt! trainer Zeg, gaan jullie twee hier blijven leuteren, of hoe zit het?! José jongen ... ik versta dat toch niet goed, zunne! Die mensen van het interim-kantoor hebben mij nochtans gezegd, dat gij ooit op stage zijt geweest bij Jean-Marie Pfaff! Het is nondedomme daarvoor dat ik u gekozen heb!!! José Pfft, Pfaff! Ik heb daar niks van geleerd, zunne! Hij heeft mij trouwens verteld dat de enige ballen die hij ooit gepakt heeft, die van een véél te opdringerige Will Ferdy waren. De rest was gewoon dikke chance! trainer En ge hebt daar niets anders van opgestoken? José Buiten enkele haartips ... nee, niks. Berten En zelfs die hebt ge blijkbaar niet goed verstaan! José Hij heeft die haartechnieken wel aan de universiteit geleerd, hé! Van mij is 't nog maar den eerste keer!!! trainer Bon, we moeten weer gaan shotten! Als ge allemaal een tandje bijsteekt, is 't misschien nog niet verloren! Komaan José, werk aan de winkel! Keepershandschoenen aan, en krulspelden uit!!

Vince

0 0

De Bloedtransmissie

De Bloedtransmissie Pascal Maar wie dat we hier hebben, zeg! Het beroemdste varken van België!!! Geoffry Daar zie! Daar zie! De Pascal!!! Pascal Ge brengt ook een bezoekje aan de veearts, zie ik? Ik hoop dat het niet te ernstig is? Geoffry Nee, nee, ze gaan gewoon mijne krulstaart wat bijknippen. En gij? Pascal Ah, ik word vandaag besneden. Pas op; enkel om medicinale redenen, zunne! Zeg, koerst gij nog? Geoffry Ja, ja, ik heb vorige week Nico Mattan nog geklopt in Gent-Wevelgem, met snuitlengte voorsprong! Pascal Allez, chapeau! En hoe gaat het met de rest van uwen varkensstal? Geoffry Goed, alleen met Margot gaat het wat minder. Pascal Margot? Ken ik die? Geoffry Kent ge de zus van Emilie haar nichtje? Pascal Die rosse zeug met haar moustache? Geoffry Awel, de tante van hare beste vriendin! Pascal Ah, de die! Wat is er met haar gebeurd? Geoffry Den boer heeft gisteren haar keel overgesneden! Pascal Amai, zeg! Hebben ze er koteletten van gemaakt? Geoffry Ze is uiteindelijk op den barbecue terechtgekomen, ja. Pascal Daar gaan ze wel een heel jaar van kunnen eten, zunne! Geoffry Ja, maar ... het beste moet nog komen! Weet ge wat hij nog heeft gedaan? Pascal Nee. Geoffry Hij heeft dat allemaal gefilmd, en op internet gezet! Pascal Wablieft?! Op internet?! Gruwelijk, zeg!!! Welk varken met gezond verstand zou daar naar kijken? Geoffry Ge zou nog verschieten! Pascal Waar gaat dat toch naartoe met de wereld? Ik begrijp dat toch allemaal niet, zunne! Geoffry Tja, dat is de Westvlaamse hormonenmaffia hé, die daarachter zit. Ge kunt daar toch niks aan doen, zunne. Die mannen worden politiek beschermd, hé! Pascal Zeg, over hormonen gesproken ... Mijn neefke zou ook graag beginnen koersen. Gij kunt toevallig aan niks geraken? Allez, ge weet wel ... in verband met zo'n bloedtransmissie. Geoffry Shhht! Ge moet daar mee oppassen, zunne!! Als ze u pakken, is 't meteen gedaan!!! Ge wilt toch niet eindigen zoals Margot, hé?! Pascal Nee, nee ... sorry. Geoffry En hoe oud is dat manneke? Pascal Een jaar of vijftien. Maar hij heeft wel al stevige kuiten, zunne, voor zijn leeftijd! Geoffry Ja, dat kan goed zijn, maar heeft hij al ne koersvelo? Pascal Nee, dat heeft hij nog niet. Geoffry Dat hij dan eerst een keer daarmee begint, hé! Bon, ik mag naar binnen, 't werd tijd! Allez, Pascal, tot de volgende? Pascal Zeg, Geoffry ... Weet ge dat gij op uw achterwerk een grote zwarte vlek hebt? Geoffry Pfft, dat is zo'n domme tatoeage van die dwaze kunstenaar, maar bij mij is die natuurlijk mislukt, omdat mijnheer strontzat was! Geef mij maar de wielersport, in plaats van cultuur! Dat is pas voor echte varkens!!!

Vince

0 0

Rusteloos Samenkomen

Het zit hem in de simpliciteit. In het synchronisch samenkomen van alle zaken. In het rondkomen van één groot harmonieus verhaal. Het zit hem in de tevredenheid. In het hermeneutisch accepteren van taken. In het driftig en rigoureus gebruiken van taal. Het zit hem in het scrupuleus verdelen van tijd. In het openlijk slachten van al de draken. In het zich ombuigen tot een volger van baäl. Het zit hem in het rusteloze bewogenheid. In elk van onze persoonlijk verhaal. Die elkaar tevens weer raken.

@bre_uwin

1 0

Het alfabeth van een rekenmachine

“Ah, hey, alles goed? Is dat uw middelste dochter?” “Nee, de oudste.” “Hoe oud ben je?” “Ik ben zestien.” Ogen zo groot als mandarijnen weerspiegelen het ongeloof. “Je lijkt hélemaal geen zestien.” Een gezichtsuitdrukking lijkend op een nakend onweer verschijnt op mijn gelaat. Zelf denk ik steeds: ik heb nog NOOIT iemand gezien die op een getal lijkt. X of O-benen zijn leesbaar, maar een leeftijd … Waarschijnlijk voldoe ik niet aan de maatstaven van een doorsnee tiener, waardoor er andere leeftijden te pas en te onpas op mijn hoofd worden geplakt. Want tegenwoordig wordt alles in cijfers uitgedrukt. Is ons alfabet samen met de ijskappen aan het smelten of wensen mensen liever de taal van een rekenmachine te spreken? Wie zal het zeggen, wie zal het weten? Want tegenwoordig wordt alles in cijfers uitgedrukt. Op school hebben kinderen en jongeren maar één doel: een zo hoog mogelijke score behalen. Het beheersen van de leerstof en het vergaren van kennis zijn overbodig. Want tegenwoordig wordt alles in cijfers uitgedrukt. Schreeuwend van de pijn, huilend van miserie … Hoeveel is uw pijn op een schaal van tien? Zelfs in het ziekenhuis spreekt men niet meer van weinig – gemiddeld – veel – ondraaglijk. Want tegenwoordig wordt alles in cijfers uitgedrukt. Succes is niet langer meetbaar aan de hoeveelheid geluk, maar aan het geld dat er mee te verdienen is. Aan een auteur wordt steevast gevraagd hoeveel boeken hij heeft verkocht. Terwijl, kan je getallen voelen? Nooit zal er worden gevraagd wat het doet met je persoonlijkheid. Want tegenwoordig wordt alles in cijfers uitgedrukt. Het is een wereldwonder dat de spiegelindustrie nog niet failliet is gegaan, want mensen kijken niet langer naar glas om te weten of ze dik of dun zijn … Enkel het getal op de weegschaal bepaalt het zelfbeeld. Terwijl, als ze vroeger hadden beslist dat 2000 gram gelijk stond aan 1 kilogram … dan woog iedereen de helft minder en zagen ze er toch identiek hetzelfde uit? Een weegschaal spreekt luider dan hetgeen we zien. Want tegenwoordig wordt alles in cijfers uitgedrukt. Een gerecht in een restaurant, een meisje op het strand, een jongen in de bar, een citytrip … alles wordt gewogen en gemeten … Hoeveel krijgt het op tien? Want tegenwoordig wordt alles in cijfers uitgedrukt. Zijn we zover gekomen dat alles in ons leven enkel nog draait om cijfers … om het aantal likes op Facebook? Kunnen we niet gewoon weer onze gevoelens en gedachten uiten via woorden, niet afmeetbare handelingen, met een glimlach of een traan? Want tegenwoordig worden alle woorden ingeslikt en gereduceerd tot een zwijgend niets.

Mille Vermeulen

1 0

Gebaseerd op herkenbare feiten

‘Uw hand in de mijne.’ Het klinkt zo ongelooflijk onnozel normaal. Een evidentie, die zo evident is geworden dat de schoonheid ervan vaak vergeten wordt. De aanraking verloren en de essentie van ‘graag zien’ voorbij. Hij is vertrokken. Na al die maanden, eindelijk met heel zijn hebben en houden mijn hoofd uitgestapt. Ik zou moeten huilen maar ik voel niets.Of neen, ik voel niet niets, maar het voelt niet zoals ik dacht dat het zou voelen. Ik ga niet dood ofzo. Het is eerder een soort teleurstelling, maar dan zo eentje van de ergste soort. Misschien was dood wel minder erg geweest, want dan had ik effectief niets gevoeld. Nu is er enkel een zeurderige leegte. Eén die vreemd genoeg verschrikkelijk vol aanvoelt. Kent ge dat? Dat uw lichaam niets meer wil voelen, maar dat uw hoofd dat niet toelaat? Ge zoekt de uitknop van uw brein, maar die zijn ze bij fabricage vergeten aan te sluiten. Tot dan ineens toch alles donker wordt. En stil. En dan zijn ze daar ineens aan de horizon: die wolken. Het zijn geen kwade, grijze wolken. Neen, ze zijn zacht en roze. Er komt geen regen uit, wel fijne en warme zonnestralen die mijn ziel opwarmen.Een nieuw begin. Nog een beetje wankel op mijn benen, maar ik sta er wel. Er vliegen vogels om mijn hoofd in alle kleuren. In’t begin wilt ik ze wegjagen met al hun storend getjilp. Maar als ik dan begint te luisteren, dan hoor ik ineens dat ze een gevoelig liedje zingen. Een liedje alleen voor mij. Een liedje dat klinkt als het frisse jonge meisje dat ik ooit was. Ik zou zo graag nog eens echt verliefd zijn, in de positieve zin van het woord. Op wie maakt op zich niet uit. Gewoon dat gevoel hebben alsof ik voor de eerste keer de zon zie. Ik kijk er recht in en mijn ogen zijn verblind, maar ik kan er niet mee stoppen. Zo schoon is het. De mooiste verslaving der verslavingen. Mijn benen worden week en ik kan niet meer stappen, terwijl ik in mijn hoofd vlieg. Totaal verloren en toch de weg kennend. Intuïtief op het onbekende doel af.Iemand zijn hand vasthouden, gewoon omdat het kan. Omdat dat niet doen, een gemiste kans zou zijn. Een fout die ik mezelf nooit vergeef als ik er naast zou grijpen. Naast die hand. Ik vind het verschrikkelijk moeilijk om verliefd te zijn. Het is eigenlijk de grootste ramp die mij kan overkomen. Het neemt mijn hele ‘zijn’ over.Onzekerheid wordt een evidentie, zelfzekerheid slechts een vage herinnering.Als ik mezelf niet te dik vind, dan voel ik me zeker wel oninteressant. En als het de twee voorgaande zaken niet zijn, dan is er vast en zeker wel iets anders wat er mis is met mij. Niet goed genoeg, een tweede handsje. Een tweede Ansje. Het is de angst. Het maakt alles kapot en een leven vlak. Angst dat mijn langzaam net opgebouwde ego weer ineen zal stuiken als een kaartenhuis. Angst om op mijn bek te gaan. Mijn gezicht, maar ook mijn zicht te verliezen, verblind door liefde.Angst voor wat gaat komen, voor het onbekende. Xenofobie voor liefde zeg maar. Ze verteert alle positivisme die verliefdheid normaal met zich meebrengt. En dan staat gij daar, totaal overwacht. Onwetend, maar toch wetend. Drie dagen krijgt ge. Drie dagen moogt ge mijn hart vasthouden. Daarna moet ge het teruggeven. Meer dagen kan ik niet zonder, want zonder kan ik niet leven. Zonder kan ik niemand nog graag zien. En eerlijk, wat is een leven zonder graag zien? Wat is een mens zonder een hart om graag te zien?Drie dagen moogt ge er naar kijken en het koesteren.Tenzij ge er goed voor zorgt natuurlijk, dan moogt ge het misschien wat langer vasthouden. Mijn hart.Meer durf ik u voorlopig niet beloven.

Ans DB

0 0

Agonie van lust

Ik hoor geschreeuw, geroep en getier. Geklepper onder mijn voeten, veroorzaakt door schoenen die geen kracht meer hebben om de voeten te dragen. Ik hoor gespuis, geruis, geborrel en weer geschreeuw. Zeg me dat je het ook hoort? Zoals een boot die me weg doet drijven, weg van wezenlijkheid, zo ben jij niet de zeilen, maar de zee. Drijft me met de stroom naar waar jij wilt mee. Door stormen, laat jij golven oprijzen en kapseist mijn boot, terwijl ik vasthou aan wat er nog valt vast te houden, maar nader de kustlijn met lege handen. Alles blijkt weggespoeld. Ik kan niet overleven met niets. Ik zou niet kunnen overleven zonder pijn, wat pijn doet, doet leven. Ik weet dat je er bent, ik weet dat je er nog bent. We zullen altijd weer dat verlangen naar wat slecht voor ons is. Ik kom uit dagen waarin pijn slechts bijzaak was, een middel om meer te genieten van genot. Appreciatie voor alles wat goed voelt, toon je met leed. De agonie van lust, de doodstrijd met verlangen, het lijdzaam begeren. Ik wacht op je, zoals geëxalteerde mannen die wachten op hoeken van straten, op meisjes die veel te jong zijn en veel te onbevangen, met veel te lange haren en veel te korte rokjes op veel te late uren. Hoeken van doodlopende straten, plaatsen waar ik steeds opnieuw in lijk te verdwalen. Ik loop dood op vragen. Ik raap de brokstukken, herbouw het wrak met de overblijfselen, lijm ze aaneen met genoegen, hoop dat het genoeg is. Je jaagt driften na en verdrinkt me dan. Dompelt me onder in wat jij noemt het mooiste wat er bestaat. Sirenenzang en ik ben de enigste die het hoort. Wat zou je doen als je jezelf zou zien verdrinken? Ik weet niet waar te beginnen. Al sinds jij er was, verzamelde je mijn tranen, de zoete en zoute. Je blik deed me lachen, nochtans wist ik dat ik langzaam aan, verteerd werd door jouw vermogen. Dit zou niet mogen, zou niet hebben mogen. Alsof de greep van een kat de vogel jouw te pakken kreeg, greep je me vast met lange scherpe nagels. Spijkert me vast aan een plafond vol dode en levende vliegen en ik spartel en doe of ik ook vlieg. Listig heb je me daar gehangen, mijn lichaam is vrij maar toch zo bevangen. Kan nergens heen, zelfs niet in gedachten. Ik heb leren toevlucht te zoeken in het wachten op hoop of wanhoop. In jouw grimas zag ik je tanden blinken wanneer je mijn haren door het slijk sleepte en met een wortelrasp de sproeten van mijn huid dacht te kunnen ontdoen. Toen ik zei dat tijd alles beter zou maken, kon je niet wachten, je kon niet wachten op seconden, minuten of uren. Jij wou niet leven in dagen van weken of jaren. De tijd was niet voor jou gemaakt. Je besloot tussen nachten te leven, sloeg dagen over en bewoog urenlang niet. Soms koos je zwart, dan blauw dan roos en weer zwart. Mijn lichaam vertoonde rode, gele en groene vlekken, verouderde blauwe plekken, die soms nooit blauw waren geweest. Zo raakte ik in de war met de tijd en met jou. Je liet me denken of tellers van wijzers, niet meer telden, tijd niet telden, soms wij niet telden, wij niet wijs werden van tijd. Waarom een nee? Waarom een na als er een ja te krijgen valt? Waarom een ‘niet doen’ als het toch te doen is? Waarom afblijven als alles zo leuk is om aan te raken, tegen jezelf te voelen, je tong en jezelf er tegen te schuren? Schreeuw ja! Ik pers een ja uit. Een vroeggeboorte van wat nooit geboren zou mogen worden. Maar, nu galmt ze na in de kamer, aan iedereen om te aanschouwen. Iedereen wilt het toch? Waarom lijkt iedereen zo haar handen eraf te kunnen houden? Aan het einde van de winter, peul ik de groene harde blaadjes van knopjes van bomen open, groene knopjes, om de bloem nu al te kunnen zien. Ik kon nooit wachten op de warmte van het weer. Ik wil geven, mijzelf overgeven aan mijzelf, jou en de wereld, alles overgeven en mijzelf, mijzelf doen braken. Uitbraken van brandend gal als een beginnend vuur van ongekende gevaren. Ik wil mijzelf dopen tot mijn eigen doopmeter en vader, ik zal voor mijzelf zorgen, zelfs als ik niet meer kan praten. ’S Nachts lig ik wakker en luister hoe de stad haar liefde met mij bedrijft, vanuit mijn bed drijf ik als het ware weg, op de zee die jij bent voor mij. Steden zijn het engst wanneer ze leeg zijn. Iets dat zo bruisend was maar nu zo ontdaan van elk sprankje rumoer en onrust. Ondoordringbare leegtes onder verborgen watervallen galmen na van wat te luid werd uitgesproken. Door de krochten van de stenen doolhoven, ontsnapt er slecht lucht. Ik luister hoe ik stilval en ik voel hoe de zwarte nacht mij meetrekt in zwetende, bonzende bossen, te dichtbegroeid, zodat we beiden tegen elkaar worden aangedrukt door bosbegroeiing. Hier verdwalen we niet, we volgen sporen van warmte in het duister, ik luister (3x).

Anna Borodikhina

24 0

Diesel-tempo

Nieuwe school, avontuur - Ge wet wel - grote mond. Rondhangen me de vrienden, smore van lampbestuurde grond. Ontgrond, waar ik stond, met tanden van mijn mond, niet gedacht dat het bestond, nog voor dat alles echt begon. Ik moest er nog mee starten, mee aan de slag, “Hallo - ik ben nieuw hier - ja - eerste dag”. Denkte echt dat da mijn woorden werden? Niks wereld-derde, elke dag die fucking Merde, Sorry dak ff hardop lach. Vergelijk me met een beest als een tijger, een vechter, een krijger, altijd eerst op startblokken, de steun van de steiger, Mensen vragen mijn mening, shit - really - ge moogt is raden waarom ik weiger. “Hallo Mevrouw, goeiemorgen, ik zoek het toilet”, Ook zij had mij weer snel met de mond vol tanden gezet, ik zeg ‘halloww.. da’s toch ni zo moeilijk he, zeg me gewoon de weg" Die vrouw bleek dus doof te zijn, en niemand da't da efkes zegt?! Stunt nummer 1, en ik ben een man van vele, zou men stommiteit af en toe moeten kunnen verdelen, lokaal lokaliseren door te transporteren en te transformeren, zodat ik ’t me enkel moet verbeelden. Dromen is erg maar vaak snel over, een soort manier waardoor ik mij naar een universe tover. Daar is het proper, rein en ongelogen, zonder te betogen, zonder ne moskee of synagoge. Helemaal niet, waarom voelt gij u nu aangesproken? Ineens - ver uit het niks - komde gij hier aangekropen, ff kloppe, telefonneke, nee niks late wete, en dan nog verwachte da ge hier ’s avonds me ons mee kunt eten?! Shit weg - die fucking vanzelfsprekendheid, Respect voor mekaar -neje- het volk van vandaag krijgt het schijt, in alle tegenstrijd, niemand is nog toegewijd, ge weet da gij de toekomst zijt, ge hebt zelfs nog geen beetje spijt. Uw ouders - zo hard gewerkt om er voor u te zijn, centjes op de bank gezet voor uw succesje, groot of klein, Gij moet het wete, gij liever dan de mijn want - de mijn doe ik geen pijn, Gij zult het kruisje van het huisje zijn. Sorry mama - ik lust da ni - ik wil alleen echte cola, meende gij da nu - men kind - shit verwende Lola. En Lola krijgt alweer haar zin, dus tegen beter weten in, klop ik vandaag weer op m’n kin omdat’k niet graag van m’n zusje win. Ooit moeten we leren, doen we allemaal, en ’t is gewoon een feit, vandaag elk in ons eigen taal. Fysiek of mentaal, introvert of asociaal. we moeten best massaal, organiseer nogmaals het laatste avondmaal. Ma da's moeilijk want de tafel is te klein, of misschien hebbe we gewoon te weinig plek. Zijn weer maar eens verhuist, alles behalve fijn, weinig ander keus want den Immo ging op z'n bek. Neenee, da's ni wa da'k zeg, hoe wilde da'k het uitleg? Zo da gij mij verstaat, Immo en ik waren beginnen vechten op de straat.

Flashlab

1 0

Hoe moeder stierf en dat dat eigenlijk mijn schuld was

‘Moeder, je zou me toch komen ophalen aan het station? Ik had gezegd om kwart voor twee. Half drie is het nu.’ ‘Moeder, het is drie uur. Waar blijf je? Bel je me?’ Maar moeder belde niet. En ook op de boerderij nam niemand op. Om half vier kreeg ik de jongste broer aan de lijn. Ik zat op de rand van één van de grote bloembakken voor de stationsingang en keek verveeld rond. Na een weekend in Gent het dorp troostelozer dan ooit. Ik keek naar de bussen die af en aan kwam rijden. Naar de mensen die op en af stapten. De meesten beladen met zakken van de Aldi, er is een filiaal in de naburige gemeente. De Aldi is voor arme mensen, zei moeder altijd toen ik als kind vroeg waarom wij er nooit heen gingen. Arme mensen zonder auto. De jongste broer ademde onregelmatig en probeerde zich goed te houden. ‘Ons moeder. Louiza, toch.’ Ik zocht tevergeefs houvast op de rand van de betonnen bloembak die, toen de jongste broer verderging, stroperig werd, als drijfzand. Ik dreigde weg te zinken. ‘Maarten. Met zijn tractor. En moeder, met de auto. Verblind door de zon, zeggen ze.’ * In de keuken zaten de vier broers samen met vader aan tafel. Ze keken naar het tafelblad. Ze keken niet op toen ik ook ging zitten, maar bogen hun hoofd nog dieper. Hun neuzen raakten het tafelblad net niet. Wie niet beter wist, zou de aanblik komisch gevonden hebben. De jongste broer richtte zich op. Hij keek me aan en ik dacht een veeg bloed op zijn T-shirt te zien. Dat hij er als eerste bij geweest was. Dat hij net het erf afgereden was, hij was de maaier komen halen, het gras op het stuk land aan de Wissel stond zo hoog. Daar, aan de Wissel, in de bocht… Moeders auto stak half in de gracht. De tractor van Maarten was er half over gegaan. Dat hij erbij was toen ze… Dat hij de deur eerst niet open kreeg. Hij had haar gordel losgemaakt, haar uit de auto gehaald. Ze had iets gezegd, maar hij begreep niet wat. Dat alles zo snel ging. Dat Maarten haar niet gezien had. Dat Maarten daar stond. Gewoon stond. Godverdomme, de klootzak. Ik haastte me naar mijn kamer. * ‘Zusje, het is net zo druk nu. Kun je niet pas tegen de avond terugkeren? Ze komen materiaal leveren voor de nieuwe stal en vader is niet thuis. Ik ga me te erg moeten haasten. Kun je echt geen trein later nemen?’ ‘Nee, ma, dat kan ik niet. Ik vertrek nu naar het station. Ok?’ * Maarten vraagt om langs te komen op de boerderij. Maar men wil Maarten niet zien. Men wijst hem met de vinger. Het is zijn schuld. De politie komt enkele keren langs en er passeert ook een verslaggever van de krant, maar niemand wil met hem praten behalve een loslippige buurvrouw. In de krant heeft men het over een tragisch ongeval en over Maarten D. (39), een bekende van de familie, goed bevriend met de vier zonen van het slachtoffer. Dat hij mij om de twee weken de hersenen uit mijn kop neukt, heeft de verslaggever er niet bij vermeld. Dat het niet de eerste keer is dat de jonge boer een ongeval veroorzaakt. Alleen niet eerder met zo’n tragische afloop. Het slachtoffer was een liefhebbende echtgenote en moeder van vier zonen en een dochter. Lid van de KVLV. Een hardwerkende boerin, die haar boerderij met trots bestierde. Maar ik moet Maarten wel zien. Ik klop op de achterdeur en vind zijn ouders in de keuken. Ze zitten aan tafel en veren op wanneer ik binnenkom. Een klamme hand, enkele woorden van medeleven en verder niets. Boeren zijn harde werkers, geen praatjesmakers. ‘Hij is bij de kalveren,’ zegt zijn vader ten slotte. Toonloos. Mijn tong plakt tegen mijn verhemelte. Ik trek de achterdeur geruisloos achter me dicht. Hij staat werkloos naar de eerste kalverhut te staren, een emmer met melk in zijn rechterhand. Ik schuifel met mijn voeten in het stro, zodat hij wel moet omkijken. Hij ziet me, maar hij mijdt mijn blik. Hij zet de emmer neer en veegt zijn handen af aan zijn overall. ‘Louiza.’ Dan pakt hij de emmer weer op, gaat voor de tweede kalverhut staan en giet wat melk in het drinkbakje. Het kalfje begint meteen gulzig te drinken. ‘Ik heb haar niet zien komen,’ zegt hij. Hij gaat in de richting van de derde kalverhut. Het kalfje komt nieuwsgierig dichterbij, likt in afwachting aan de tralies. Ik sla mijn armen om zijn grote, logge bovenlijf. Hij houdt de emmer nog steeds in zijn hand. Zelfs wanneer zijn tranen in mijn hals beginnen te druppen. Mannen huilen niet, wil ik zeggen. De broers huilen niet. Vader ook niet. Dus waar haal jij het recht?

Valerie Tack

78 2

Jade

Inleiding: Volwassen worden doe je door te groeien. Niet enkel met je lichaam, ook je geest moet mee. Maar hoe makkelijk is dat groeien wanneer liefde je totaal heeft verblind? Is het kiezen van je eigen weg dan nog een evidentie? Jade heeft alles op het moment dat ze Justin ontmoet. Ze kiest voor hem en het leven dat daarop volgt. Groeien is vanaf dat moment onmogelijk. Na een aantal verschrikkelijke gebeurtenissen, begint Jade te twijfelen aan de weg die ze is ingeslagen. Moet ze kiezen voor het bekende afgeknotte leven of moet ze in het onbekende groeien? ‘Jade’ is een hedendaagse bewerking van het alom bekende ‘Medea’-verhaal. Waar Medea in haar tijdsgeest weinig keuzes had, liggen voor Jade in onze moderne tijd alle opties open. Maar hoeveel opties hebt je wanneer niet enkel rede maar ook emotie meespeelt? Synopsis: Jade is een zondagskind. Als knappe dochter van wereldberoemde rockzanger Mick, ligt de wereld aan haar voeten. Ze bouwt een carrière uit als topmodel en is ongelooflijk succesvol. Op relationeel vlak is Jade een beetje een laatbloeier. Ze is al begin de 30 wanneer ze op het verjaardagsfeestje van Madonna de veel jongere Justin tegenkomt. Hij is een aantrekkelijk jeugdidool die net zijn zangcarière heeft gestart. Jade valt voor hem als een blok. Het duurt dan ook niet lang of ze vormen een veel besproken celebrity koppel. Na een jaartje gelukkig samen zijn, trouwen ze en volgt de geboorte van hun tweeling. Jade leeft op een roze wolk. Dan gebeurt er iets wat niemand had kunnen voorspellen: niet veel nadat ze getrouwd zijn, begint Justin langzaam maar zeker Jade’s leven de te domineren. Ze mag niets meer. Justin dwingt haar te stoppen als topmodel en haar sociaal leven legt hij drastisch aan banden. Financieel maakt hij zijn vrouw totaal afhankelijk van hem. Psychologisch boort hij haar helemaal de grond in en ook een mep hier en daar schuuwt hij niet. Jade laat zich doen, nog steeds verblind door liefde. Het gaat van kwaad naar erger. Justin laat Jade’s vader Mick tegen wil en dank opnemen in een luxe resort voor oudjes. Daarna zorgt hij ervoor dat de arme maar ietwat excentrieke man ontoerekeningsvatbaar wordt verklaard. Jade is als enig kind beheerder van zijn fortuin, maar aangezien ze met Justin in gemeenschap van goederen is getrouwd, is alles wat zij bezit ook van hem. Micks fans zorgen er echter voor de Jade en Justin niet van hun luxe leven in LA kunnen genieten. Al snel volgt er dus een verhuis. Het koppel trekt naar New York. Justin heeft daar zijn zinnen gezet op de post van CEO van een grote platenmaatschappij. Via een list zorgt hij ervoor dat de baas van die maatschappij, Jay-Q, van fraude wordt beschuldigd. Jay-Q wordt daarop door de raad van bestuur aan de kant geschoven, waarna Justin zichzelf al snel een weg naar de top van het bedrijf baant. Justins imperium is nu groot en veel bevallige dames werpen zich aan zijn voeten. Jade die al haar zelfvertrouwen is verloren, ziet het oogluikend aan. Ze vlucht in jet-set feestjes, drank en drugs. Op een dag komt Justin Tiger-Lily tegen. Zij is de veel jongeren vrouw van Jay-Q. Deze laatste is ondertussen door alle vernedering in een depressive gesukkeld. Jay-Q verwaarloost daardoor zijn bevallige vrouw. Tiger-Lily is een jong opkomend top model. Ze is fris, knap en ongelooflijk sexy. Dat ontgaat ook Justin niet. Al snel zet hij zijn zinnen op Tiger-Lily en zoals altijd krijgt hij wat hij wil. Jade komt er achter de affaire van Justin. Eerst verdringt ze het gegeven en blijft ze naïef geloven dat het wel goedkomt. Ze verliest zich in het afschuimen van feestjes en geraakt zichzelf steeds meer kwijt. Wanneer Justin op een bepaald moment de kinderen meeneemt op een weekendje naar Florida met zijn nieuwe vlam, is dat de spreekwoordelijke druppel voor Jade. Ze stelt Justin voor de keuze: zij en de kinderen of Tiger-Lily. Wanneer Justin voor Tiger-Lily kiest, slaan bij Jade de stoppen door. Ze stuurt haar twee kinderen naar een kostschool in Europa en zegt tegen Justin dat ze gestorven zijn in een verkeersongeluk. Jade staat nu op een keerpunt. Ze moet kiezen: alles proberen te vergeten en blijven doorfeesten of volwassen worden, de juiste beslissingen maken en haar leven weer opbouwen. Scène01 regie/scenografie: Het stuk start op het moment dat Jade op een keerpunt staat: blijven feesten of volwassen worden. Deze monoloog is de openingsscène van het stuk. Ze wordt gespeeld door Jade’s geweten: engel en duivel. Ze zitten beiden op een soort schommel die helemaal links en rechts van het podium hangen. De ene is versierd met frisse bloemen en veren in lichte kleuren, de andere met pakjes sigaretten, flessen drank en zwart leer / plastic. Beide personages geven hun visie op de situatie aan Jade. De engel en de duivel zijn geslachtsloos, maar hebben wel uitgesproken kostuums aan. Jade zit ook op scène, pal in het midden op een stoel. Ze staart enkel voor zich uit en reageert niet. Engel: (licht schommelend) Ik zie u daar nog zo staan. Mooie Jade. Het gebeurde op die zwoele zomeravond. Weet ge nog, het verjaardagsfeest van Madonna? Heaven must have been missing an angel. Ge paste er niet. (schuddend met hoofd) Een parel voor de zwijnen. Ge waard…(korte pauze)… anders. Waard ge daar maar nooit heen gegaan. Ik had u nog zo gezegd weg te blijven uit The Valley. Maar ge ging toch, the Hills naar beneden, like a Rolling Stone. Ik ben u altijd en overal gevolgd. Ook die bewuste avond bij Madonna, toen ge Justin leerde kennen. Hij zong de sterren van de hemel. Ja ja, hij was ook een soort van ster, jong en knap. Misschien wel té jong en knap. Maar ja, liefde overwint alles zeggen ze, Ook een te groot leeftijdsverschil. Ik ben er nooit gerust in geweest. Die jongen was slecht nieuws. Een wolf in schaapsvacht. Hij wist wat hij wilde: he saw a red door and he wanted to paint it black Duivel: (zegt alles nogal spottend) De tragedie begon bij die arme drommel, uw vader Mick. Die stopte Justin tegen wil en dank – hopsa- (maakt sprongetje van schommel en loopt richting Jade) in een luxe resort voor rockers op retour. Highway to hell, je weet wel. (lacht kort duivels) De oude excentrieke sok was er kapot van en vele van zijn fans met hem. Niet veel daarna volgde jullie eerste verhuis. Van LA naar The Big Apple. You made a brand new start of it, New York, New York. (grotesk gezegd) Echt Crazy in Love waarde gelle. Haha…(lacht hard, gaat naast haar staan en spreekt nu recht naar Jade) Ge waard zo naïef Jade, trouwen in gemeenschap van goederen. In deze tijd? Komaan zeg, hoe onnozel kunt ge zijn? En ja, al snel waren ook die twee kleine mormels van kinderen er. Toen kon ge al helemaal niet meer weg hé. (heel uitdagend, gaat ook dicht bij haar staan) Wat ging er eigenlijk door u heen toen ge die eerste mep kreeg? Vond ge dat ge ze verdiende? Of vond ge dat misschien plezant? Jade? Wond het u op? Genoot ge van de vernedering? Komaan Jade, geef het toe. (staat nu met zijn mond bijna naast het oor van Jade verheft zijn stem)Of vond ge het gewoon makkelijker om slachtoffer te zijn dan om voor uzelf op te komen? Zwakke geit. (zegt dit vol afschuw en rochelt erna op de grond vlak naast haar) (Engel komt van zijn schommel en jaagt Duivel weg, deze laatste gaat terug naar zijn schommel) Engel: Het is niet uw fout lieve Jade. Het is niet uw fout. Ge waard gewoon verliefd. Goedgelovig, naïef misschien… Het was schoon hoe ge hem altijd zijt blijven steunen. Samen met hem zijn dromen achterna. Justin zag het groots daar in die nieuwe stad Hij zou zich opwerken van new kid on the block naar de new king of pop Dat heeft die goedzak van een Jay-Q geweten. Hij knipperde met zijn ogen en voor hij het wist runde Justin zijn bedrijf. En gij Jade, gij onschuldig schaap. Ge liet u doen. Ge aanvaarde elke klap. Letterlijk en figuurlijk. Terwijl Justin zich verloor aan roem en vrouwen, verloor gij u in de nacht. (gaat naast Jade staan en neemt haar arm vast, Jade blijft voor zich uit staren) Jade, Mijn charmante, sprankelende, ambitieuze Jade. Wat is er toch met u gebeurd? Kijk in de spiegel, Uw ogen stralen niet meer. Waar zijn uw gedachten?(Blijft heel even staan in de hoop op reactie, laat arm los als deze niet komt en gaat weer op schommel zitten) Duivel: (zittend op schommel, zeer neerbuigend gespeeld) Ooit waard ge de ultieme top van de Californische jetset Nu zit ge daar under the bridge. Uit de zevende hemel naar beneden gevallen Pats. (spring tegelijk van schommel en gooit fles tegen de grond en gaat weer naast Jade staan)tegen de grond gesmakt. Ge hebt het zelf gezocht. Ge moest hem per se hebben. En hij? Wat deed hij nadat gij alles voor hem had gelaten? Hij liet u vallen. Hij liet u vallen voor die jonge poes. Als een groot stuk vuil. Aan de kant geschoven als de eerste de beste oude jas. Begrijpelijk, ziet u daar nu zitten, als een soort opgezette mens. Geen greintje zelfrespect meer over. Hij nam u alles af Jade. Alles. Uw geld, uw vrienden, uw leven. Wat ga ge nu doen? Waar gaat ge nu heen? En wat met die kleine mormels van u die ge ver weg op kostschool hebt gedumpt? Die kunnen daar toch niet voor eeuwig blijven? Word toch eens volwassen mens. Ge zijt al 34. Leer nu toch eens instaan voor uw eigen beslissingen. Ge moet kiezen Jade. (Engel komt langs de andere kant van Jade staan) Engel: Ge moet kiezen Jade. Pakt uw leven terug in handen. Ge kunt het. Ik weet het. Ge kunt het. Ge waard efkens verloren, heel efkens van uw pad af. Maar diep in u zit het nog, dat vuur, die passie die goesting in het leven. Kies toch voor de vrijheid. Kies voor één keer voor uzelf. Neem uw leven terug in handen, Jade. Engel en Duivel gaan beiden op hun schommel zitten. Engel en duivel samen: Ge moet beslissen Jade, het moet nu echt. Het licht op de engel en de duivel gaat uit. Er is enkel nog licht op Jade. Jade ontdooit. Jade: (vertelt tegen het publiek) Ik zie mij daar nog zo staan. Het gebeurde op een zwoele zomeravond, Ik weet het nog. Het was op het verjaardagsfeestje van Madonna. Licht dooft. Scène twee.

Ans DB

0 0

Online

Facebook. Twitter. Instagram. Meegluren in de wereld van andere mensen Lachende mensen. Vrolijke mensen. Mensen die geluk voor het rapen hebben. Mensen die het aan het maken zijn. Perfecte mensen. perfecte glimlach, Perfecte cupmaat, perfect figuur, perfecte vrienden, perfecte punten, perfecte hobby's, perfecte vakanties, perfecte levens, perfect, perfect, PERFECT! Waarom kunnen jullie niet gewoon normaal zijn? Waarom zijn jullie niet middelmatig? Waarom ben ik niet zoals jullie? Ik wil er ook bij horen! cheese! klik! online. Nu wachten Op likes. 1, 2, 3... Maar 3 likes? Snel, herladen! 4, 5... 5... Herladen! Herladen. Nieuwe verhalen, nieuwe levens. Nieuwe perfecte momenten die ik. nooit. meemaak. 6, 7, 8, 10... Herladen! Meer likes! Alleen zo hoor ik erbij! Herladen. Meer perfecte foto's. Hashtag facebook hashtag twitter hashtag instagram Hashtag no filter hashtag me hashtag chilleeeuh hashtag happy hashtag hashtag hashtag geen inspiratie meer voor meer hashtags 15,... 15, ... 15, ... Herladen! Meer foto's, meer filters, meer geluk dan ik ooit zal hebben... Nog altijd maar 15?! Ik word gek! Waarom is niemand ooit ongelukkig, behalve ik? Ik ben niet populair. Niemand liket mij. Vind mij leuk, komaan! Ik ben depressief. Vind mij leuk! Ik haat mijn leven, godverdomme. En zij begrijpen het ook niet! Game over.

Rinke R.

17 2

Scene 16

acteur: Hoe lang zijn we nu al samen, jij en ik? 42 jaren lang bevechten we elkaar als een slecht gematched koppel. strijden om te winnen. Danser: Een bewaarplaats van pijn. Acteur: Halfvol getankt met beton, wachten op meer, op beter waar ideeen stromen, loop jij leeg. Je wil niet dood. Danser: Ik wil leven. Acteur: Maar ik ben op..... Danser: Mijn bloed schreeuwt om hulp. Acteur: Elke dag opnieuw ga ik met je in onderhandeling, onzichtbaar voor de buitenwereld. Mijn wereld die niet groot genoeg kon zijn werd kleiner en kleiner tot alleen ik,.... Danser: Ik daar nog was. Acteur: Ik bewoon jou. Dasner: ik ben uitgewoond. Acteur: Als een opgevoerde brommer sleur ik je als ballast achter me aan. Dacht dat wilskracht alles kon overwinnen. Dasner: Het leven is niet maakbaar, meisje. Acteur: Onevenwichtig sluip ik over mijn pad. Ogen die zien wat andere bedoelen. Handen die grijpen maar niks meer voelen Voeten die staan om niet te vallen Een lichaam om te begeren ligt werkeloos aan de kant. Dasner: onevenwichtig...... Acteur: Wat is het dat je wil van mij? Jij lief, leep, lijf van mij. Danser: Ik wacht... Acteur: De mazen van het net te groot om me op te vangen. Danser: Ik wacht..... Acteur: Jij hebt me lamgelegd. Danser: Ik wacht...... Acteur: Een ziel met zoveel willen in een huis dat me niet laat gaan. Dasner: Ik wacht..... Acteur: Je hebt me iets geleerd. Danser: Ik wacht.... Acteur: Ik kan enkel nog luisteren naar het zacht kloppen van mijn hart Een adem die langs mijn lippen zucht. Danser: Ik wacht.... Acteur: Het echte verlangen, het wezenlijke zijn. Danser: Ik wacht... Acteur: Ik ben thuisgekomen. Danser: Ik wacht je op aan de achterkant van het leven. Acteur: Weten dat het leven een kwestie is het juiste moment af te wachten. (C) tekst/beeld: geschreven voor de theatervoorstelling closed world, Hanneke

Miss Blue Sky.

6 0

Monoloog: Aloha de hond zaliger

De vrouw/bazin: 17 juni was het. Ik herinner het mij nog goed. Alsof het gisteren was. 17 juni 2013, de dag dat ons Aloha stierf. Ik had ze ooit nog van mijn man zaliger gekregen. Hij had ze meegebracht van een zakenreis in Honolulu. De schoonste pup uit het nest, zei hij. Ja ja, … Ze was schoon, met haar blinkend pelske. Altijd blij. Met twee van die zwarte, glinsterende oogskes. Juist twee parelkes. Ze heeft veel voor mij betekend. Ze heeft mij door veel triestige dagen gesleept. Ze was al efkens ziek. Kanker in de darmen. Niks meer aan te doen. Ik heb nogal gebleten toen de dokter het mij vertelde. Een week aan een stuk. Zéker. Het beestje voelde het zelf ook. Haar oogskes stonden dof en haar pleske verloor glans. En janken, ne Godgansen dag janken. Ik moest iets doen. Ik moest haar laatste dagen op dees aarde onvergetelijk maken. Ik was dat aan haar verplicht. Alleen nog het beste voor mijne schat. Ge moet weten, ons Aloha werd geboren in Honolulu. Dus dacht ik, zou dat nu niet schoon zijn, mocht ik ze kunnen begraven waar haar leven ooit begon? Het leven dat is gelijk als ne cirkel. Dat zeggen ze toch? Stof zijt gij en tot stof zult gij wederkeren. Zou het nu niet schoon zijn dat ik Aloha hare cirkel zou rondmaken? Dus wij het vliegtuig op, richting Honolulu. De laatste avond voor ze stierf, nam ik ze nog mee op restaurant. Dat heeft nogal wat voeten in de aarde gehad, want ge moogt niet overal binnen met huisdieren. Daar zat ik dan aan een tafel met dat beestje. De mensen keken nogal. Ik had speciaal een nieuw kleedje gekocht. We namen de duurste steak en dronken champagne. Dat is eigenlijk niet goed voor een hond, maar wat maakte het nog uit? Ze zou toch sterven. Ze kon er maar van genieten. ’t Was misschien wel de schoonste diner die ik ooit heb meegemaakt. Den triestigste ook, maar ‘t was schoon triestig, verstaat ge? Dezelfde avond nog stierf ze in mijn armen. Diene nacht droomde ik van haar. Ze kon ineens spreken. Ze vertelde mij dat het haar laatste wens was om op zee begraven te worden. Ik schoot wakker. Ik zou dat beestje niet teleurstellen. Ik zou haar de begrafenis geven die ze wilde. Ik stopte ons Honolulu in een schoon dozeke en stak die in mijn strandzak. De volgende dag heb ik ons een boottrip geboekt bij de toeristische dienst daar in het hotel. De brave mens achter den balie wist niet wat hij hoorde, maar ik heb het toch gedaan. Het was ne schonen dag. De zon stond hoog aan de hemel. Er was geen enkel zuchtje wind en de zee was dus kalm. Toen we ver genoeg van de kust waren en de haven nog maar een klein puntje meer was, toen heb ik haar nog ne laatste kus gegeven op haar lief koppeke. Ik heb in haar oor gefluisterd ‘het gaat u goed’ en ik heb haar te water gelaten. In’t leven moet ge de ander soms letterlijk loslaten om hen maar ook uzelf gelukkig te maken.

Ans DB

14 0

Monoloog: De Moeder

(REGIE: Moeder en Kind02 (=meisje) zitten in de woonkamer. Moeder staart naar de familiefoto op de schouw. Kind02 speelt met gsm.)Gelle waard zo schoon toen ge klein waard. Zo schattig. Onze Jef met zijn blonde krullekes en gij met uw twee vlechtjes. Zie ulle hier nu staan: de schoonste kinderen die ik ooit in mijn leven heb gezien. Ge waard zo lief alle twee. Zo aanhankelijk. Allebei graag mijn aandacht trekkend. Onze Jef dat was een echte vedette. Hij kon zo goed mensen imiteren. Gelachen dat wij hebben met hem. Ik zie hem nog zo bezig. En maar genieten. Hij stond zo graag in de belangstelling. Het zijn schoon herinneringen. Weet ge nog? Elke zondagochtend? Ik hoor ulle nog zo roepen van uit ulle bedjes als gelle wakker werd. ‘Moeke, moeke!’ Toen was ik nog alles voor ulle. Ik zou ’t zo graag nog één keer meemaken. Nog één keer zo wakker worden op ne zondagmorgen. Maar da’s voorbij, hé. Da’s verleden tijd. Geen tijd meer voor ulle moeder. Nu zijn er ulle vrienden. Ulle lieven. Onze Jef heeft een lief. Wist ge dat? Ik heb het moeten horen van papa. ‘ t Stond op Facebook zei hij. Facebook. ’t Internet weet altijd alles eerst. Zelfs van uw eigen kinderen. Ik vind dat triestig eigenlijk. Ik heb hem gisteren nog gesmst, onze Jef. Geen antwoord. Zo gaat dat altijd. Ik sms, geen antwoord. Waarom kopen papa en ik ulle eigenlijk ne gsm als ge nooit antwoordt? Is dat hoe wij ulle hebben opgevoed? (REGIE: Moeder neemt gsm) Kijk niks hé. Nog altijd niks. Ik kijk toch niet verkeerd? Zie ne keer.(REGIE: moeder steekt gsm onder neus kind2) Niks toch hé? Onbeleefd vind ik dat. Als iemand u een vraag stelt, dan antwoordt ge toch? Of niet? Of ben ik niet belangrijk genoeg misschien? Quantité négligeable? Ik word daar echt kwaad van. En als ge hier thuis zijt dan doet ge niet anders dan met die gsm bezig zijn. Ge kunt niks tegen ulle vertellen, want ge zit met uw neus op dat scherm. Internetten alsof ulle leven er vanaf hangt. Ge zou zo maar eens iets kunnen missen van wat er in de wereld gebeurt. Dat heeft ne naam hé: FOMO. Fear of missing out. Ja, daar verschiet ge van hé, dat ik dat ken. Marianne van de tekenclub haar kinderen hebben dat ook. Verslaafd aan Facebook. Die hebben zelfs moeten afkicken vorige zomervakantie. Jaja, ge lacht, afkicken, gelijk van den drugs. Een maand zonder hunne gsm. Ambras dat dat daar geweest is. Het heeft wel niet veel geholpen, Een week nadat ze weer op kot zaten was’t toch weer van dat. Het is een vuiligheid, dat internet. Ik vraag me af of gelle nog zonder kunt. Ik vraag me trouwens ook soms af waarom gelle nog naar huis komt in’t weekend. Een ganse week kijk ik daar naar uit, maar als ge hier zijt dan ben ik alleen goed voor de kook en de was. Dat doet zeer zenne. Heel mijn leven heb ik ten diensten gestaan van ulle. Gestopt met werken om voor ulle te kunnen zorgen. Elke woensdagmiddag van hier naar daar. Van hobby één naar hobby twee en terug. Allemaal voor ulle. Niks heb ik gehad aan mijn jong leven. Ik had nog zo veel willen doen. Bijstuderen, een carrière uitbouwen, de wereld zien. Profiteren en kansen grijpen. Maar ‘t was voorbij voor dat ik het wist. En ineens zat gelle op kot en ik hier thuis. Alleen. Voorbijgestreefd en uit de mode. En ik moest het ook altijd alleen zien te rooien. Ulle vader ja… Ulle vader die was gaan werken hé. Geld gaan verdienen. Vergaderingen en recepties. De zakenman uithangen. Zo ging dat vroeger, dat is niet zoals nu. De moderne tijd met haar emancipatie. Dat bestond toen niet. Gelijkheid tussen mannen en vrouwen. Profiteer er maar van gij als jonge vrouw. Het leven lacht u toe. De wereld ligt aan uw voeten. Geniet er maar van, ge hebt alles. Gij kunt alles doen wat ge wilt. Vrijheid blijheid. En slim, een goei stel hersenen. Binnenkort een diploma. Ge zijt jong en schoon. Ik had ook een goei stel hersenen. De wereld had ook aan mijn voeten kunnen liggen. Ik was ook jong en schoon. En moeder op mijn 20ste. (REGIE: langere stilte) Wat zit ge zo te kijken? Ja. Ja, misschien wel. Misschien heb ik wel spijt. Misschien heb ik wel nooit kinderen gewild.

Ans DB

19 0

Tip

De Biecht

(openingsscène van 'De biecht'. Een oudere man staat op het podium, naar het publiek gericht. Een andere man, de priester, zit op een stoel met hoge rugleuning die weggedraaid staat van het publiek) Man: Ik heb berouw. Vraagt u me niet te biechten, ik ben niet gelovig en had voor vandaag al jaren geen voet meer in de kerk gezet, maar ik moet met iemand praten. Ik heb een slecht geweten, meneer, en ik moet het aan iemand kwijt. U oordeelt niet, toch?Kan ik erop vertrouwen dat wat ik u zeg, onder ons blijft?Ik weet het, het is niet fair van u te verwachten dat u zwijgt als ik dat zelf niet meer kan, maar een gedeelde last weegt minder zwaar, zo is het toch? Het is allemaal al zo lang geleden, een mens zou denken dat ge de dingen dan vergeet, dat ze wazig worden op zijn minst, maar niets is minder waar. Ik zie alles nog steeds voor me alsof het gisteren was, hoewel het gisteren alweer 55 jaar geleden was. Het kwelt me eerwaarde, ik moet het kwijt. Aan wie kan ik dan beter vertellen dan aan u? U bent een luisterend oor voor alle mensen, toch?U kunt mij helpen. Dat hoop ik. Om de dingen in perspectief te plaatsen. Ik ben oud, mijn geheugen verslijt, maar de onaangename dingen blijven knagen. Kan ik spreken, eerwaarde?En als ik spreek, luistert u dan? Priester Spreek maar zoon, hier zijn uw woorden veilig.

Rinke R.

7 0

Ratten van de nacht

De nacht loopt op stelten. Ergens tussen schaduwen en schaamte. De kreuken in onbeslapen lakens worden bij dageraad weer gladgestreken, net als alle grijnzen van genot. Maar het universum houdt alles bij. Wie zich ‘s nachts kwetsbaar opstelt, moet overdag de gevolgen maar dragen. Ook de zonde komt met een verantwoordelijkheid, soms loodzwaar. Moeten wij die last overboord gooien? Moeten wij die helpen dragen? Absoluut niet. Wij kunnen raad geven, wijze uilen die we zijn, maar even goed onze hoofden wegdraaien en onze blikken vastpinnen op andere hulpbehoevenden, die onze eerdere raad niet in de wind hebben geslagen. Ratten van de nacht, zuip en snuif u voor mijn part te pletter, maar vlucht niet bij het krieken van de dag in het riool en bied ook dan uw dagtaak het opgeheven hoofd. Er is een kroost in broodnood om voor te zorgen, met monden die dienen te worden volgestopt met wormen of wat eten ratten eigenlijk?

Gert Vanlerberghe

0 1

negotiëren met dubbele negaties

( uit: opening act van de muzikale tragikomedie ‘the massage parlour’)HIJ– Er is dus niet veel dat onaangeraakt blijft?Er is dus veel wat aangeraakt wordt?Hoe, is er dan iets dat jij niet aanraakt?Huh? Maar…IK- (koel en energiezuinig als een A+++ koelkast:)Nog 1 stap verderen er is niets meer dat nog aangeraakt wordt.Are you reading me, Mister?(stilte)HIJ– Of ik dan toch ook naakt ben?Dus of ik dan toch niet wél gekleed ben?Want daar is toch geen kleren aan?He? Toch? Wel?IK- (traag en gearticuleerd, als de koninklijke nieuwjaarstoespraak:)Nog 1 stap verderen jij houdt al je kleren aan.Are you reading me, Mister?(stilte)HIJ– Ik mag je dan toch wel even …?Want jij mag mij altijd wel es euh…Of niet, ja, nee, nooooo HARD feelings hoor,het was maar een vraag.Dat mag toch wel? Nee?IK- (groots en beheerst als een ballerina op spitsen:)Nog 1 stap verderen ik mag jou niet meer.(stilte)HIJ- Dus euh… Geen happy end? Goh.Je zou me daar nochtans heel gelukkig mee maken.En met wat meer geld zou jij toch ook happy zijn?Niet? Dubbel zoveel? He? Komop?IK- (Vriendelijk, maar kordaat als de vrouw die ik wil zijn:)Mister, aan jou kan ik nog niet happy beginnen.Goodbye.KLIK(doek)Absurd theater?Nee hoor. Your typical friday evening call.Maar goed dat ik er mee kan lachen.Masseer in, masseer uit.

Nele Nu

56 0