Lezen

Uitgezonderd nostalgisch verkeer

Ik wou dat er meer dagen in mijn leven waren zoals gisteren. Dagen die me volledig omarmen, verzwelgen, laten voelen dat ik besta uit reeds vele dagen, aan elkaar geregen door wonderlijke momenten en prachtige herinneringen, kleine gelukjes en innige vriendschappen. Dagen van knutselen terwijl de regen tegen het raam klettert. Dagen van sleutelen aan het beste lied of theaterstuk aller tijden. Dagen van piratenkleren aantrekken en een uitvalsbasis maken in een holle boom in het park. Dagen van elkaars zinnen afmaken en lachen tot de buikkrampen erop volgen. En dagen van in het speeltuintje hangen en je voor het eerst groot voelen.  Hoewel ik me maar al te graag wentel in de zoete pijn van nostalgie, zijn er wellicht ook dagen waarop ik daar geen zin in heb, dagen waarop ik mezelf een medicijn zou willen toedienen om niet ten prooi te vallen aan dat weke gevoel, alsof de tijd me in zijn greep heeft en me tot een vorm kneed die nergens meer in past. Gisteren was zo'n dag. Ik had me schrap gezet met alles wat ik had, maar ik ben vrijwel zeker dat er geen middel tegen nostalgie bestaat.  Eerst zette ik mijn dochter af aan het Boekenbergpark voor een yogakampje. Na een kusje en een zwaai reed ik door naar een van mijn beste vrienden, die in Kontich-Kazerne woont. Na lange tijd in Gent te hebben gewoond, vervolgens in een joert in Zwalm, dan in het Vredegerecht van Herentals dat tot antikraakpand was omgevormd én in een afgelegen woning in Langdorp, kon hij in zijn ouderlijk huis terecht — zijn ouders verhuisden naar een cohousingproject. In dat huis heb ik samen met hem enorm veel geschreven, gelachen, gemusiceerd en genoten van de reis van een jongvolwassene. Het was meer dan wat anders een plek waar de zon scheen, waar ik mijn melancholie kon omzetten in positieve energie. Zodra ik vertrok uit het park, shuffelde mijn Spotify naar Explosions in the Sky, meer bepaald naar het album met toepasselijke titel All of a sudden I miss everyone.  Omdat het meer dan tien jaar geleden was dat ik Kontich-Kazerne had bezocht, en door mijn absoluut gebrek aan oriëntatie, zette ik mijn gps aan. Hij leidde me langs het vliegveld van Antwerpen, waar ik bijna twintig jaar geleden mijn eerste appartementje huurde. Ik dacht aan mijn huisbaas, een warme eeuwige veertiger voor wie het leven uiteindelijk te zwaar werd. Ook avondjes weerwolven doken op in mijn herinneringen, en enkele relaties van vrienden die in dat appartement hun voorzichtige begin hadden meegemaakt. En natuurlijk de zetel waarin ik haar, tussen de soep en de patatten, ten huwelijk vroeg. De gps zat duidelijk mee in het complot, want hij stuurde me vervolgens langs de Spar waar ik mijn eerste verdiende centen spendeerde aan verantwoorde producten zoals waspoeder en huishoudfolie.  Zonder een zucht wind biggelden er al tranen over mijn wangen. Het universum had schijnbaar de controle overgenomen van al mijn apparaten, want Spotify selecteerde achtereenvolgens Keep the Car Running van Arcade Fire, All I Need van Radiohead en Society van Eddie Vedder, stuk voor stuk uit die periode.  Ik merkte tijdens het fietsen dat ik mijn gps niet nodig had, ik kende de weg nog — ik gebruik dit anglicisme bewust— uit het hart. Alsof het gisteren was, sloeg ik het kleine parkweggetje in, een binnenweg 'uitgezonderd nostalgisch verkeer'.  Toen hij de deur opendeed, omhelsden we elkaar. Ik zei hem dat hij nu niet meer mocht verhuizen, want zowel hij als ik waren eindelijk thuis. https://lennartvanstaen.be/uitgezonderd-nostalgisch-verkeer/

Lennart Vanstaen
16 2

Want de bal is rond

De stadionlampen verlichten het veld de supporters schreeuwen hun longen uit hun lijf Harder nog dan de voetballers voetballen   De bal is rond , een vergissing kan het verschil maken  tussen vanavond huilen in bed of lachen met vrienden in de kroeg   Want was als die gele kaart wat als de spits iets meer naar links honderden coaches naast de lijn   De mensenmassa juicht  zoekt steun bij elkaar  huilt van verdriet of opluchting geen familie van elkaar altijd verbonden door maar één bal    

Samsleavingtown
8 1

drugs

De gekwelde, geterroriseerde, in zichzelf opgesloten moderne MAN *********************************************************** Een man slaat zijn vrouwDe vrouw een moeder, zoekt hulp bij haar kindDe eerstgeborene de zoon word bedreigd door, de man, zijn vaderHet kind ziet in wanhoop hoe zijn geliefde moeder er steeds weer onderdoor gaatHij voelt de machteloosheid de wanhoopDe zoon wordt puberVlucht weg in drugsDe man en vrouw verzoenen zichOver slaan wordt niet meer gesprokenDe dader wordt rap gevondenHet zijn de drugsHij wordt veroordeeldHij krijgt levenslang Er zijn mensen die weigeren te accepteren dat drugs bestaan zeker niet in hun buurt dus die geen enkel probleem zienals er geen probleem is dan moet er ook geen oplossing voor gevonden worden, gemakkelijk zattot de ontkenners opeens geconfronteerd worden met iemand in de familie of vriendenkringMAAR DAN IS HET TE LAAThet resultaatmijn broer die gestorven is in 1999 na 22 jaar zwaar drugs gebruik vond nergens hulp want als het niet bestaat dan is er geen hulp nodig mijn beste vriend is in 2005 gestorven in een van de 'niet bestaande' vergeetputtenwat hierboven staat is spijtig genoeg geen fictie

verf ed: Contemporary interdisciplinair ArtTIST, nen tjolder, nen dommekloot
4 1

mijn geliefde mannen.

De gekwelde, geterroriseerde, in zichzelf opgesloten moderne MAN ******************************************************************* Mannen zijn niet gemaakt om teVECHTEN OM TE DODENmannen zijn erom te dansente dichtente sportenmet elkaar in competitie te gaanmannen zijn niet gemaakt omWAPPENS OM ELKAAR TE DODENte dragendie ze hatenmannen dienen alleenter entertainment HunDansenDichtenSportenCompetitiedienen om vrouwen, meisjeste verblijden, verleiden, verschalken, te behagenof elkaar WIE BEZORGD HEN DIE WAPPENSMISDADIGERS ZIJN HETWAPPENS ZIJN NIET GEMAAKT VOOR MANNENOMDAT MANNEN ZO FRAGIEL ZIJN VEEL KWETSBAARDER DAN VROUWEN omdat mannen zo fragiel zijnzo beeldig zo kunstig geschapenals pauwenMAAR WIE VERBIED HEN ZICH ALS Pauwen TE GEDRAAGENde manzo kunstig zo schoonom in een schootdie hen kiestde vooruitgang te makenals er te veel zijn die de schoot verlatenal Hun vrouwen bevredigt achterlatendslinger hun naakte armen en benen om elkaarzonder wapens of dolkendie de mannen hatenwelke misdadiger geeft hen die wapens die alleen dienen om elkaar dodelijk te rakenwaarom laat men hen nietzwieren en zwaaienom zo de vooruitgang te bewaken     *Alles in de natuur heeft een nut, misschien is het nut van homosex het middel van de natuur om de overbevolking dus de massale dood te ontlopen.Denk aan het Paaseiland, daar werd er een dodelijke competitie gevoerd met goden. Nu dat de goden van hun sokkel zijn gevallen is het tijd geworden om de natuur zijn gang te laten gaan.Gooi de wapens weg haal de schalmeien gitaren terug boven en laat uw vervoeren in de bedwelming van het leven.Het grootste drama van de mens is een lichaam dat niet meer lekker is. Of niet meer, of verplicht niet meer.Let wel ieder lijf hoe het ook gevormd is. Is lekker. Dat haal ik bij mijn 'gehandicapte' vrienden. Die klootzakjes versieren/verslijten meer mannen dan ik, misschien ben ik wel de gehandicapte. Hi HiDe grootste gehandicapte is de wapens drager de doder.De grootste sukkel.

verf ed: Contemporary interdisciplinair ArtTIST, nen tjolder, nen dommekloot
0 0

Lichaam.

COBRA COPENHAGEN BRUSSEL AMSTERDAM ex x xxxxxx x video verf ed *********************************************************** lichaamiseensteedsveranderendconcept meestalLEKKER

verf ed: Contemporary interdisciplinair ArtTIST, nen tjolder, nen dommekloot
2 0

Afscheidszin

‘Genoeg selfies  voor vandaag!’ - tegenwoordig  een afscheidszin 

Margaretha Juta
4 0

Kluwen

Als touwen raken onze levens elkaar, op zoek naar een kluwen om bij te horen. We raken verbonden, verstrikt, gevangen in de levens van anderen. Mee draaiend op vreemde ritmes. Tot we uit de knoop onze eigen touwen niet meer kunnen ontwarren.   Nee, daar pas ik voor. Ik blijf wel achter de witte lijn.   Kunst en Schrijven, Middelheidmmuseum Antwerpen, augustus 2025

PetraAli
12 1

Herinner mij

Herinner mij zoals ik was Gevend en biedend Liefdevol en zorgend Altijd daar, maar nooit overheersend   Want ooit zal ik wegkwijnen Nemend en eisend Klagend en zorg vragend Nooit meer daar en altijd overheersend   Kunst en schrijven, Middelheimmuseum Antwerpen augustus 2025

PetraAli
6 1

Kussen in de lucht

Ik tel de wolken boven mijn hoofd En vraag me af welk kussen in de lucht Je voor jezelf had uitgekozen   Niet te grijs Want je houdt niet van regen   Niet te groot Want er was geen plaats voor mij   Niet te laag Want je klom al even   Ik sluit mijn ogen En kus mijn handen De hemel schuift me het geschenk Van een eerste zonnestraal

Emile Calebout
16 1

Een dialoog tussen vrienden 2

Stefan, Stijn en ik waren bezig over de ' Matrix ' de film uit 2000. Stijn vroeg aan mij of ik de Matrix kende. En of ik er de mensen uit zou bevrijden.  Waarop Stefan heel ad rem en hilarisch antwoordde: ' Natuurlijk Stijn en Pascal gaat er niet 1 keer in, maar blijft er in gaan tot hij iedereen heeft bevrijd.' * Stijn was even perplex en ik en Stefan maar lachen.    * Zoals in de film Forrest Gump.    Natuurlijk, de Matrix is maar een film. Je moet er niet al te zwaarwichtige dingen achter zoeken. 

Canniball
12 1

HartenHeer

Een HartenHeer Schreef met een Vergulde GanzenVeer Een Gedicht voor Zijn Geliefde Zijn Geliefde accepteerde Dit in Dank En Passioneel en Hartstochtelijk Bedreven Zij de Liefde Pascal Claes 24/8/2025©        

Canniball
12 1

Scenario IV - De economische audit

Een economische commissie heeft een audit uitgevoerd naar de boekhouding van de Belgische staat. Ze zijn tot de conclusie gekomen dat de politici er een grote janboel van hebben gemaakt. Ze geven duiding in de zevende dag en de presentator modereert het gesprek. P= presentator E= econoom S= politici ( Belgische staat) P:’Hallo beste kijkers en terug welkom bij uw vertrouwde televisie show voor meerwaarde zoekers waar achtergrond duiding wordt gegeven bij verschillende thema’s. Vandaag hebben we het over de doorlichting van de boekhouding van de Belgische staat. We hebben Meneer Peeters te gast die de economische audit leidde . En verder de minister van Economische zaken, de heer Compernolle. Welkom heren.’ ‘ meneer Peeters, ik geef graag het woord aan u.’ E: ‘goeieavond, wel om te beginnen werd er inderdaad een inspectie uitgevoerd naar de boekhouding van de Belgische staat op vraag van de politiek zelf. Ze waren en zijn bezorgd over de katastrofale begrotingstekorten die ons land heeft opgebouwd. We hebben die audit uitgevoerd en hebben ons verslag of rapport zoals u wil voor gelegd aan de politici alsmede openbaar gezet voor de algemene bevolking.’ P: ‘ en wat is gebleken uit dat rapport. Tot welke conclusies bent u gekomen?’ E: ‘ wel, ik ben een econoom, ik ben een wetenschapper. In het 2e middelbaar heb ik van de leraar een formule onderwezen gekregen dat in essentie een boekhouding behelst. Inkomsten min de uitgaven geeft de netto overschot. Wat je overhoudt. Elke huismoeder en huisvader weet dat. Je kunt niet meer uitgeven dan wat je binnen krijgt, wat je inkomsten zijn, of anders maak je schulden. En onze schuldenlast heeft zich sinds de jaren ’60 alleen maar opgebouwd. De regering heeft putten blijven graven. En verschillende putten, je hebt er zand voor nodig.’ P: verklaart u u nader meneer Peeters. E: ‘ de heren en dames politici zijn onze volksvertegenwoordigers van het land. Wij hebben ze verkozen via eerlijke verkiezingen om ons internationaal te vertegenwoordigen en onze geloofwaardige uitstraling van dit land te bekrachtigen. De burgers van ons land vragen en willen een deftige degelijke infrastructuur, goed onderhouden wegen en een cultureel patrimonium. Bovendien willen ze ook hun plezier en vrije tijd goed kunnen invullen. Daar is geld voor nodig. België is een zeer vermogend land. En om de politiek voor te zijn. Alle Belgische burgers betalen voor deze werken. Zowel u en ik, als de politiek.’ ‘ meer nog, ik kan de politiek pareren dat het niet allemaal in een keer moet. Er bestaat zoiets als fasering. We zullen lang bezig zijn, maar we hebben tijd zat. En inderdaad, het zal nooit af zijn, de wereld is altijd vatbaar voor verbetering. Voor onze vrije tijd, geef culturele verenigingen subsidies als we de uiteindelijke rekensom hebben gemaakt. Geef mensen een deftig basis inkomen waar ze royaal van kunnen leven…’ En als de politici nu al zeggen dat er geen geld voor is? We moeten eerst de uiteindelijke rekensom maken. Inkomsten, belastingen en accijnzen en andere heffingen min de uitgaven, de opgebouwde schulden last en de uitgaven voor infrastructuur geeft in wat we netto zullen overhouden. En onze netto moeten we naar omhoog zien te krijgen. ‘ ‘ De regering heeft het gewoon onnodig complex gemaakt, blijkt uit onze audit. Te complex. Als u zich de vraag stelt, waar is al het geld gebleven? Maak u geen zorgen, het is niet gesublimeerd. Het kan in de zakken van bepaalde mensen zijn beland, die zich zelf riante bonussen en premies uitkeren. Maar ik denk dat de Belgische belastingsbetaler daar niet gelukkig mee is. Zij willen ontspanning, degelijke infrastructuur en veilige accommodatie. ‘het staat zwart op wit in ons verslag dus als dit niet waar is? Ik hou ook van een objectieve transparante berichtgeving. ‘ P:’ Wat heeft u hier op te zeggen meneer Compernolle?’ S : stilte…. P. Claes, 2025©                    

Canniball
10 0

Naar de Ardennen

De sergeant die aan het hoofd staat van onze squad is een toffe peer. We zijn slechts met tien en voor hem is elk teamlid even belangrijk. Hij heet Helmut en we plagen hem graag en vragen of een Duitser zijn moeder het hof heeft gemaakt tijdens de vorige oorlog. ‘Boerenpummels’, lacht hij bij het aantreden, ‘er wacht ons een bijzondere opdracht vandaag.’Zijn grapje heeft te maken met het toeval dat we zonder uitzondering zonen zijn  uit West-Vlaamse landbouwfamilies. Dat merk je aan onze karuur. Behalve Jonas die een meer frêle postuur heeft. Hij en ik komen uit hetzelfde polderdorp. We zijn bevriend sinds het kleuterklasje en zijn vier handen op één buik. Dat we allen uit dezelfde streek afkomstig zijn, bevordert de kameraadschap, alleen al omdat wij een soortgelijk dialect praten. Tussen Kerst en Nieuwjaar gaan we naar de Ardennen. Neen, geen uitstapje we gaan een brug opblazen in de buurt van Bastogne om het oprukken van de Duitsers te verhinderen (*). In de bosrijke omgeving kunnen we de vijand in eerste instantie goed verschalken, maar hoe dichter wij bij ons doel komen, riskeren we te worden opgemerkt. Daarom splitsen we ons op in vijf groepjes van twee, ik ben samen met de sergeant. Elke groep draagt een deel van het buskruit  dat we respectievelijk onder de vijf pijlers van de brug zullen aanbrengen. Nadien treffen we elkaar bij een ruïne in het bos. Alles verloopt prima. De vierde groep is aan de ruïne toegekomen. Jonas en zijn maat zijn nog niet terug, zij namen de verste pijler voor hun rekening. Zo dadelijk ontploffen de aangebrachte springladingen. Er klinken geweerschoten. Plots duikt de kompaan van Jonas alleen op.‘Duitsers’, hijgt hij, ‘ze hebben ons opgemerkt toen we terugliepen. Jonas heeft zich verscholen.’ Helmut twijfelt geen moment. ‘Hier wachten’, beveelt hij en verdwijnt als de bliksem in het struikgewas. Ik bijt mijn nagels stuk en ijsbeer voor de ingang van de ruïne. Ik voel dat ik ga overgeven. Iemand richt zijn geweer op een krakend geluid in het bos. Gelukkig is het maar een everzwijn dat snel wegrent. Dan volgen vier opeenvolgende knallen en zien we in de verte de brug instorten. Ik kan het niet meer houden. Niemand houdt mij tegen. Als een gek loop ik richting rivier. Op een open plek in het bos stolt mijn bloed in de aderen. Onder een boom zit Helmut te snikken met een bebloede Jonas in zijn armen. Ik nader en kniel bij hen neer. Dan volgt een vijfde oorverdovende knal aan de brug. Helmut prevelt: ‘Beregoed hedoan, Jonas, de boeren mogen stief fier zyn ip oe.’                                                                    - o O o - (*)De Slag om de Ardennen zal later de geschiedenisboeken halen onder de benaming Battle of the Bulge, het Duitse leger dat als een uitstulping het land binnendrong. Voor het Amerikaanse leger was het een van de bloedigste veldslagen. Voor nazi Duitsland was het een van zijn zwaarste nederlagen. Nu 80 jaar geleden. 

Vic de Bourg
6 1

De marokaanse leeuw.

COBRA COPENHAGEN BRUSSEL AMSTERDAM ex x xxxxxx x video verf ed ************************************************************ De marokaanse leeuw. In Vlaanderen leven al eeuwen geen leeuwen. In Marokko leven wel leeuwen. Meer nog er is zelfs een specifieke marokaanse leeuw hij noemt. DE MAROKKAANSE LEEUW.Daarom denk ik dat de marokaanse mens die hier aankomt al die leewen vlaggen ziet denkt. HIER VOEL IK MIJ THUIS.

verf ed: Contemporary interdisciplinair ArtTIST, nen tjolder, nen dommekloot
3 0

Leren lezen.

COBRA COPENHAGEN BRUSSEL AMSTERDAM ex x xxxxxx x video verf edHet begon allemaal waar ik toen woonde.Ik woonde niet in een grote stad.Ik woonde niet in een kleine stad.Ik woonde niet in een groot dorp.Ik woonde niet in een klein dorpje.Ik woonde op de grens van twee onooglijke dorpjes.Nu beschouwd ik het als een fantastische plek om als kind te woonen.Buiten tientallen cafés waar de buurt tijdens hun schare vrije tijd elkaar opzochten was er niks. De boerderij waar we als kinderen in het hooi speelden. De straat.Op die plaats zette mijn grootvader, een overlevende van de eerste Wereld oorlog,  mij op zijn knieën.Hij toonde met zijn vinger de tekst boven het stripverhaal in de krant. ZONDER HANDEN ZONDER TANDEN. Het kapoentje. Waarschijnlijk was ik zo nieuwsgierig dat ik alles wat ik vond probeerde te lezen.De non die mij moest leren lezen vond het nogal vervelend want ik kon al lezen.Het ergste was ik werd ver gehouden van boeken.Een van de dingen die ik toen als kind deed: ik las advertenties in de krant en ik schreef ernaar. Ik leerde als ik naar een ambassade van een land schreef ik massaal informatie van die landen toegestuurd kreeg. Zo stond  er op een dag een vertegenwoordiger van bakkerij producten voor de deur en die vroeg aan mijn moeder of ze een bakkerij wou beginnen.Het verschrikking was, ik mocht geen  boeken lezen. Op een dag, toen mijn moeder ontdekte dat  ik een boek lag te lezen, scheurde ze het boek en stak het in brand in ons tuintje. Want op die plaats waar ik woonde was het enige haalbare arbeider worden. Zodanig sjokte ik op 14 jarige leeftijd het fabriek binnen.  Ondertussen heb ik menig bibliotheek uitgelezen. Van Asimof, dunas, de hobits, Don Quichot en vooral het leven van Miguel de Cervantes naar mijn nieuwe ontdekking. In Antwerpen waren er boeken winketjes waar voor enkele franken een vloed aan tweedehandse boek te koop waren. Mijn nieuwe ontdekking Bart Van Loo. Door zijn Napoleon begreep ik eindelijk de Franse revolutie. De Bourgondiërs en stoute schoenen lees ik in een ruk uit. Hij is overal, toevallig deed ik de radio aan en wie hoorde ik den bart. Nu reis ik in zijn MIJN FRANKRIJK. Hem achterna.DANK U BART VOOR ZOVEEL LEES WEELDE. ************************************ De symptomen zijn duidelijk. Zodra je aan een goede Dumas begonnen bent, valt die moeilijk opzij te leggen. Als je dat nillens willens toch moet doen, kijk je de hele tijd uit naar het moment dat je de roman, weer ter hand kunt nemen. Eenmaal opnieuw vertrokken begin je na verloop van tijd halve zinnen over te slaan, en lijkt het nu en dan of je over je ogen struikel. Niet zelden bedek je met je rechterhand de volgende bladzijde om je voor valsspelerij te behoeden. Spreek gerust van acute literaire verliefdheid, vlinders in de buik, buikliteratuur. Een boek verslinden, heet zoiets dan clichématig. Bart Van LooIn Mijn Frankrijk. Over Alexander Dumas

verf ed: Contemporary interdisciplinair ArtTIST, nen tjolder, nen dommekloot
6 0

Miscellanea I

ik weet het nù mijn hoofd liep in de weg zelfs op klaarlichte dag stalen gedachten mij; jij: slachtoffer van onvoorziene zaken   in dit stroperige bestaan was jij de vorm van een  gekoesterd verlangen wat was, is weg -  't smaakt zout en bitter ik weet hét nu

Pred12
9 1

DE TIJD IS nu.

  DE tijd is het nudie weggeleid in het verledenNUwas daareven zouden we toch in de toekomst levenzou ons verleden alleen een droom wezen ?

verf ed: Contemporary interdisciplinair ArtTIST, nen tjolder, nen dommekloot
4 0

GELUKKIG ZIJN

  de wiet is opde laatste joint islangst mij heen gegledenresten mij alleen nogeen vaarwelniksheb ik nog te vertellenalleen zuipenen coca snuivenvolop dromen zoals den Hugolaatste daadals mensin de vergetelheidglijden zoals ik gleedin iedere gleufdie ik betrachtetot op laatstmijn prostaathet begaf zoals clausdood/menswinter/koumijn lijfdoet verstijven +++++++++++++++++++++++++++++++++++++

verf ed: Contemporary interdisciplinair ArtTIST, nen tjolder, nen dommekloot
0 0

Mysterie.

  In dat grote Onuitsprekelijke heelal Zijn enkele atomen aan elkaar geklikt Daar staan we dan U en IK mysterie? miserie?

verf ed: Contemporary interdisciplinair ArtTIST, nen tjolder, nen dommekloot
4 1

Den dief.

De eerste keer dat ik de onrechtvaardigheid besefte in de samenleving was toen ik als kind in een aangespoelde krant las hoe een man werdt veroordeeld, omdat hij een brood had gestolen. Toen dacht ik WAAROM GEEFT MEN DIE MAN GEEN BROOD?

verf ed: Contemporary interdisciplinair ArtTIST, nen tjolder, nen dommekloot
3 0
Laad meer ...