Lezen

Polispectarius - #novembervers2025

Ik heb mijn bril afgezet mijn poten aangetrokken Zo moet ik niet zo hard mokken om al die schilderpret Ik heb ogen op mijn rug en vlug kijk ik je aan zie ik je staan kijken Ik kruip door je bestaan verder dan je kijken kan maar richt je blik neem je bril af als je wil en geniet Neem me mee en ziet!

Geert Herregodts

0 0

Vakantie

als op vakantie; drijvende esdoornblaren in ‘t waterbassin

Margaretha Juta

5 1

Nachtvlinder

Leer me lichtIn het donker Tril me warmMinder blauw Fladder asUit m'n ogen Vlieg me grijsDoor de nacht

Emile Calebout

9 2

#novembervers2025 17Nov2025 - Labour of love

Lace, a labour of love. 13 years of work, struggle, downs, but most of all of love, growth, communication and work. Yes, work. Marriage, 13, relationship, 21. No year goes down without a hurdle, no love exists without effort. To grow, to understand, to evolve. Together, an intricate pattern, a labour of love. Lace. 💞Daisy Gijbels⚭

D@isyG

0 0

Middelheim

Het park betreed ik alsof ik het meen. Het lemniscaat van Bill ligt voor de beuken, het kronkelt eeuwig in een driehoek zonder scherpe hoeken, met open hart. Het derde firmament van Gormley lonkt je verderop. Roestvrij stalen staven zijn de krachten van het universum, lege foetus in de kern. Blaas, duw op een knop, raak verstrikt in snoeren van d'O of wacht, met bomen verstrengeld, af. Maak een foto en val uiteen in de Mirror Room. Spiegels kaatsen je op een scherm. Je vindt je met naakten in het bos terug. In je hersenen hangt een walnoot. Fairground AZART is een feest. In een slalom speel je tussen felgekleurde hekletters. De witte staat apart. In bruin-groen brons wringt Henrot de vrouwdweil in je uit. Laat je met een beuk als mast mee in de gouden doorkijkbark van Nagasawa varen. Jij bent The Dreamer In The Forest, voert de beelden als toneelstuk meta op. Het park vergeet ik niet, ook al telt het 75 jaar. In de auto op weg naar huis brengen folklore finale van Holsts St. Paul's Suite en Mozarts pianosonate nr. 12 niet van de wijs. Zes jaar ouder dan ik, nog altijd mijn wakkere toverfee.

Robert de Roek

9 1

Haïku

de stam staat klaar om een soloslurf te worden het water is nep

Ingrid Strobbe

3 1

Quadrafonie #novembervers2025

Ik voel de bas in mijn bottenLymfatische melodieEustachius gilt Ongerijmde sympathiestormen zelden mildachter hun retina Verblindende nostalgielens op de paginakraakbeenconvicties in schotten De muziek is alom!En ik vraag je: waarom! #novembervers2025

Eden Oscar

2 0

aristoteles

ik zoek even wat afleiding van waar ik mee bezig ben en sla mijn benen over elkaar - aristoteles moest het weten - wat had je eigenlijk verwacht? iets dat zin heeft en bijbrengt? of gewoon iets wat dit kan zijn een slokje dromerige koffie een snel bijeen geschreven daad van verzet tijdens razend efficiënte werkuren

Hans Van Ham

7 0

Naad #novembervers

Tussen oog en oogeen stille naad.Ik mens,zij dier—en tochbreekt iets openin onze blikdat op mij lijkt. Mephis (aka) Evelyn Mérida

Mephis

4 0

#bladgoud #novembersvers2025

het jaar dommelt in op de beek drijft zacht bladgoud de sapstroom valt stil

nikki_petit

4 0

#kleurnijd #novembervers2025

bomen met kleurnijd glurend naar de verlichte stakkers binnenshuis

nikki_petit

4 0

Op rode hakken - #novembervers2025

Op rode hakken heb ik gedroomd dat ik vannacht over jouw dansvloer gleed als een statige danseres recht op haar doel af Ik ontdeed me van mijn stiletto’s paste het schoentje als een glazen muiltje gooide mijn verstand op een hoop leer De geur van oude kaas en verse huid doordrong mijn verzen Ik liep verloren in een berg schoenen

Geert Herregodts

0 0

Minder zwart

Ik had je zoveel willen lerenJouw reacties willen zienWel honderdduizend kerenAls je beter werd misschien Er kwam een ander padEen weg met zoveel zeerDe toekomst weggejat Komt er ooit een keerWij jou weer mogen vangenIn een ander licht Op foto's in de gangenMet een lach op je gezicht Geef je vreugde in ons hartNu lig je in de verenZo voelt het minder zwartHet zonder jou proberen

Katina

16 1

Kantoorramen

kantoorramen - de wolken in blokjes gespiegeld

Margaretha Juta

5 0

zo was het leven

later op de avond had ze haar hart in het geniep als kruisspin verkleed en veilig ingestopt zolang er nog wat van de rode wijn was overgebleven moest het wel vol te houden zijn dat vond ze toch en het begon haar ineens te kwellen dat haar hormonen begonnen op te spelen en dat ze haar beste bedoelingen verder nooit echt had bewaard achter die niet te snijden schaterlach van haar die zich zo snel had ontvouwd dat ze haar eigen monsterverzen niet meer kon ruiken niet meer kon zien welke geluiden er langs de rotsen naar beneden rolden en steevast verzeepten tot dat ene restje stomme losse subversieve liefdesvlek

Eliot

1 0

#novembervers2025 16Nov2025 - Onzichtbaar voor zichzelf

Onzichtbaar voor zichzelf speelt zich een heel leven af vanbinnen. Het wemelt, het bruist, maar vanbuiten blijft het stil. De hele wereld draait, vanbinnen en vanbuiten en zij daar tussenin. Bescherming of vlucht, geen mens zal het ooit weten. Weigering of onwetendheid, wat maakt het verschil? Het dondert en het druppelt, in die wereld binnenin. Maar vanbuiten schijnt de zon, smeer je dus maar in. ☔Daisy Gijbels🌞

D@isyG

3 1

#novembervers2025 15Nov2025 - Met donkerte compleet

We zijn een complex wezen, alle tinten grijs. Geen perfectie zonder im-, geen goede zonder slechte kanten, geen dom zonder wijs. We zijn niet zomaar eenzijdig, noch zwart-wit. We zijn niet enkel denken of doen, we zijn een glorieuze mix. Dus ook de kanten van het leven of van jezelf die je liever snel vergeet, ze horen erbij, ze mogen er zijn. We zijn licht en pas met donkerte compleet. 💡Daisy Gijbels🩶

D@isyG

0 0

Ik zou zo graag

ik zou zo graag eens iets echt poëtisch schrijven iets wat uit mijn pen vloeit maar van god geschreven is ik ben slechts de dienaar dan de luisteraar en niet de verteller (ik ben mijn eigen stem zo beu dus dat zou dan goed uitkomen) ik wil kunst maken waar mensen naar kijken met afgunst en subtiel rijmen verstoppen op woorden waar mensen van dachten dat er geen rijmwoord voor bestond en dat men dan likkebaardend zou spreken over mijn naam alsof ik zelf het kunstobject ben het schilderij de Mona Louisa verstild in glimlach versteend in pijnen maar nog steeds atypisch knap en bewonderenswaardig moedig (dichterlijke vrijheid leven in plaats van spreken!!) ik zou zo graag eens iets echt poëtisch schrijven

Louise Vermeulen

8 0

Memento mori twee

Eens de spreuk op Romeinse bekers Eens het devies van de trappistenorde Eens een filosofische stelling de zin van het leven is de dood of de zin van zijn is tijd Gedenk te sterven Eeuwigheid is voor de goden Tijdelijkheid voor de mens De dood het grote voorbij nabij Mediteren Racen tegen de tijd Of gewoon genieten Ik vroeg het Aristoteles Geen of, of, of En, en, en Handel groots en je bereikt het eudaimonia.

Yvo

0 0

Het gelijk van Safranski

Safranski had gelijk Ik kan mijn eigen niet-zijn niet voorstellen Voor mij Voor mij bestaat alleen mijn wereld Dat mijn hele wereld zomaar opgeslokt zou worden door het zwarte gat van mijn bestaan terwijl jullie wereld jullie tijd gewoon zou verder gaan zonder spoor van mijn bestaan Heb ik dan wel Heb ik dan wel ooit bestaan?

Yvo

0 0