Lezen

Altijd welkom

Mijn vakantiegidsen zijn weer binnen. Alle gidsen zijn binnen een week bezorgd, heb er wel vijf. Waar ga ik dit jaar naar op vakantie. De bladzijden uit de gidsen stralen alleen maar vrolijkheid uit. Wordt het Engeland met de oversteek met de ferry. Toch misschien naar Frankrijk waar je de lekkerste baguette kan kopen. Duitsland staat bekend om zijn braadworst en pullen met bier. Legoland in Denemarken ligt ook vlakbij in een bijna Nederlandse omgeving met alleen maar heuvels. Italië om zijn pasta’s en indrukwekkende gebouwen. Finland om zijn duizend meren, vergeet de muggen niet. Op zoek naar Heidi en Peter in Tirol in het prachtige Oostenrijk met als afsluiting jodelen in het hotel. Fjorden bezoeken in Noorwegen, ook een aanrader. Spanje om zijn tapas en stranden en altijd siësta, wie wil dit nu niet. De foto’s met omschrijving in de gidsen vertellen het verhaal over de te bezoeken steden en hun bezienswaardigheden. Landschappen en parken behoren ook tot de uitstapjes. Ik vind elke reis uit de gidsen de moeite waard maar vakantiegeld kan je maar één keer uitgeven. Voor advies en raad bel ik soms naar de reisorganisator van de gids. Na zes weken ben ik er nog niet uit. Moeilijke vragen kun je ook stellen aan de chatbot is mij ter ore gekomen. Na hopeloze vragen en antwoorden van de reisorganisatoren is dit misschien de beste oplossing. De volgende dag installeer ik de chatbot op mijn mobiel. Nachten kan ik er nachten niet van slapen maar de vakanties komen steeds dichterbij. Mijn gedachten zijn onoverkomelijk maar kom gelukkig toch tot een besluit. Dit keer heb ik na lang wikken en wegen gekozen voor een vakantie naar Duitsland. Een nieuwe dag breekt aan. Na vijf koffie en zweten als een otter stel ik de moeilijke vraag aan de chatbot, ‘Wanneer is de beste tijd om op vakantie te gaan naar Duitsland.’ Ik wacht rustig af en geef de chatbot alle tijd om na te denken. Het antwoord laat niet lang op zich wachten maar het verlossende antwoord geeft een hoop voldoening, ‘De beste tijd om op vakantie te gaan naar Duitsland is vanaf begin januari tot eind december.’

Jan Sluimer

35 0

Lunch buiten

een witte vlinder smult van een paardenbloem ik van mijn lunch

Margaretha Juta

9 1

Aurora

Wat ze doet, heet passieEen vurige gloed, als een lopend vuur, dat het goed komt. Goedaardige GruzielementenZodat de ander eeuwig leven kan.Beminnelijke broodkruimelsOpdat men altijd vinden zal. Zij vuurt, met sprankel in haar ogen en glinsters in haar spil, komorebi uit haar zielkintsugi in mijn hartDe zonnestraal door mijn duisternis.De gouden verbinding uit haar pracht. Het Noorderlicht in haar naam bevestigt: Zij is mijn kompasNaar waar trauma ooit was.

Wout

2 0

Zomerse taferelen

Zoals elk seizoen Kent ook de zomer zijn charme Gezellige volle terrassen Barbecue feestjes die weer eens uit de hand lopen En nog meer fijne taferelen Die elke zomer weer Tot een zomer maakt om nooit meer te vergeten.

Creatieve held

8 1

Gediskwalificeerd

Schrijvers die nepnieuws via Azertyfactor verspreiden.

Elle Hart

30 2

GROETEN UIT GENTBRUGGE VAN EEN OUDE MAN MET KROMME RUGGE

Koen Vlerick

0 0

DIE MAN DURFT ZICH SOSIALIST TE NOEMEN.

"Waarom schrijft ge altijd over den bruin?" vroeg iemand mij onlangs. "Omdat den bruin in de verdomhoek zit," zei ik. "De allochtoon bedoelt u," zei hij. Ik zuchtte eens bij zoveel onbegrip. "Ik bedoel wel degelijk den bruin. Neem nu de witte allochtoon, de Oost-Europese allochtoon. Buiten een laag loontje - dat ernstig onze sociale zekerheid belast, want dat lage loontje is meestal zwart - wordt die man niet bespot, niet dagelijks vernederd. In tegenstelling tot mijn bruine vrienden, die dagelijks vuile, kwade blikken moeten trotseren. Neem nu een van mijn beste vrienden, in Antwerpen geboren en getogen, maar hij is bruin. Hij moet nu al heel zijn leven vernederingen ondergaan, niet alleen op school en op straat. Uit angst heeft hij zichzelf herschapen in een halve Italiaan. Weet u hoeveel geld hij betaald om er netjes uit te zien? Het ontkroesen van zijn prachtige haar kost hem maandelijks een fortuin. En dan is er nog de druk van de familie die het idee heeft dat wie de beste is niet wordt vernederd. Dus wordt hij dagelijks onder druk gezet om te presteren. Alcohol heeft hij afgezworen, daar wordt hij rapper agressief van. Zijn redding is zijn joint. Na een haaltje staat hij weer lachend en blij in de samenleving. Iedere pipo die hem agressief benadert, wordt onthaald op een lachsalvo. In die mate dat de agressor van verbazing zijn agressie staakt. Wanneer hij alcohol gebruikt, zou hij wel wat rapper niet verbaal agressief uit de hoek komen. Weet u, hij kan daar ook niet veel aan doen. Hij wordt dagelijks zo onder druk gezet dat ik het wel kan begrijpen, maar hij moet er mee ophouden. Hij doet er alleen zichzelf pijn mee. Hij wordt daarmee gestraft, niet de agressor. Als ik hem dat zeg, zucht mijn vriend, en met tranen in zijn ogen zegt hij: "Ik weet het, ik weet het, maar als er dan weer een in mijn gezicht spuwt of weer een mijn dure jasje besmeurd, en ik heb wat gedronken, dan wordt het mij te machtig. Trouwens, niks doen is voor een agressor een teken om verder te doen. Op de goegemeente hoef ik niet te rekenen. Een grote bek wanneer ik agressief uithaal, maar de blanke agressors mogen gewoon hun ding doen. Weet u, ik doe mijn uiterste best op school, ik ben bij de beste. Op een dag vierden we met mijn toenmalige klas ons eindfeest. We hadden wat gedronken en stonden aan een bushalte toen twee oudere kerels mij begonnen uit te schelden. Eerst reageerde ik er niet op, maar de doodse stilte die neerdaalde over ons zonet nog vrolijk groepje was duidelijk. Iedereen was sprakeloos. Door de grofheid ervan, en alle kwetsende woorden. Het overviel ons als een koud bad. Daardoor dachten de agressors wellicht dat we een gemakkelijke prooi waren. Ze besloten ons fysiek aan te vallen. Kan ik het helpen dat ik een getrainde atleet ben? Op school probeer ik de beste te zijn. Ik sport, en daar word ik bij de beste gerekend. Door veel te trainen sta ik zeer scherp. Toen ik uithaalde dacht ik niet aan dat onnozel jasje. Ik dacht aan de tranen van mijn moeder die straks dat jasje in ontvangst zou nemen. Ik sloeg. Ik sloeg zeer geconcentreerd twee keer. Het was zeker niet de bedoeling dat het zo erg zou aflopen. Een gebroken pols, en ook een gebroken been, niet door mijn slag, maar doordat de tweede gevallen was. Alle omstanders kozen partij voor die brave witte jongens die zaten te kermen. Alleen mijn schoolvrienden verdedigden mij. Daarna was er de politie. Uiteindelijk zei de rechter dat ik als getrainde atleet mijzelf beter moest leren controleren en dat ik een gevaar betekende. Hij stuurde mij voor een paar maanden naar een jeugdinstelling. Op dat moment zag ik weer het huilende gelaat van mijn moeder. Ik beet mijn lippen kapot om niet in huilen uit te barsten, het lukte. In de krant stond dat ik emotieloos overkwam, maar mannen huilen niet heb ik geleerd. Begrijp je nu waarom ik van alcohol overgeschakeld ben op wiet? Van alcohol word ik veel te rap agressief, het zullen de genen zijn," zei hij. De tranen stonden hem in de ogen. "Genen?" zei ik verontwaardigd. "Daar bestaat geen enkel bewijs voor. Kan het niet door de dagelijks vernederingen komen," vroeg ik. "Nee," zei hij. "Het kwam door die ogen. Ik had iedere keer het gevoel dat ik haar teleurstelde. Weet u hoeveel pijn het mij deed? En iedere keer werd de pijn erger. Het enige wat hielp was een goeie stevige joint. Daar word ik kalm van. "Ik stond sprakeloos te luisteren. "Maar geraak jij dan zo gemakkelijk aan wiet?." "Dat is wel een probleem," zei hij. "Ze hebben al verschillende keren mijn wiet in beslag genomen." "Word je dan niet kwaad?" vroeg ik. "Kwaad wel, maar agressief, nee. Voor ik de trein opstap heb ik paar flinke toeters op. Ik word heel vrolijk van wiet, en dan kan ik erom lachen. Het pijnlijke is dat als ik niet veel geld heb, ik een week niks kan roken. Ik vrees de dag dat ik me terug aan de alcohol vergrijp." "Heb je nu iets om te roken?" vroeg ik." "Nee," zei hij bedeesd. "Wel, tast toe," zei ik hem. Mijn toehoorder was eventjes sprakeloos van mijn woordenvloed. "Wat is er verder met uw bruine vriend gebeurd? " klonk het, en hij vermeed het woord allochtoon. door verf ed Mijn bruine vriend werd opgesloten in een zaal. Mijn bruine vriend moest slapen in een bed, die naast een bed stond waar een zwaar getatoeëerde man sliep. De meeste tattoo's waren hakenkruisen. De gehele nacht moest mijn bruine vriend de racistische kreten aanhoren, van een man die al 25 jaar opgesloten zat. Een bewaker zei mijn hoog intelligente bruine vriend dat teveel boeken lezen slecht is voor de hersenen. Een patiënt die in een crisis terecht kwam werd door drie HULK'S met baseball bats kalm geslagen, met een verdovend product ingespoten en naakt vastgebonden opgesloten in een kale cel. En het gebeurt nu nog in, achterlijk conservatief België. De enige arts die voor honderden patiënten beschikbaar was, werd veroordeeld voor seksueel misbruik van zijn patiënten. Door de politiek van louis tobback werden armen, bruin, en alternatieve mensen die een joint verkozen boven alcohol, louis tobback had de grootste alcohol plas ter wereld onder zijn hoede een vorm van corruptie kan niet uitgesloten worden, in vergeetputten opgesloten. In vele gevallen zieke mensen die in de smerigste gevangenissen van Europa werden opgesloten. Vergeetputten. Honderden vonden er de dood. DIE MAN DURFT ZICH SOSIALIST TE NOEMEN. In een boek geschreven door Jan lippens zegt de super socialist dat hij cannabis wil legaliseren? Van een idioot gesproken. FOTO GALLERY VERF ED https://www.2dehands.be/q/verf+ed+/ Rond 1995 heb ik dat werk gemaakt. Ik noem het "altaar der culturen."Links ziet men een tv, onze gemeenschappelijke identiteit valt van het - silicium - glas - zand.De gemeenschappelijke informatiebronnen zijn verdwenen.De wijzen van vroeger opgevolgd door radio en uiteindelijk als laatste de tv die een ongeveer gemeenschappelijke boodschap uitdragen is niet meer.De informatie is versplinterd.Rechts ziet men een gietijzeren kandelaar daar in een mensenhoofd in papier. Stukken teksten. Krantenpapier "De encyclopedische mens".Gietijzer = nationalistenKandelaar = religieIn het midden staat de hedendaagse mens. Opgesloten. "de encyclopedische mens".Dit deel is gemaakt van een reclame voor lippenstift.Regeneratie KosmetikIn de dubbele wand gaan luchtbellen in het water de hoogte in.In die dubbel - transparantie - plexiglas zit diezelfde "encyclopedische mens".Het geheel staat op dunne platen, glas = chips = zand = silicium.Het geheel steunt op een gietijzeren pilaar = industriële cultuur.De gietijzeren plaat staat op de grond = landbouwcultuur.HET ALTAAR DER CULTUREN. Ik woonde toen in de Aalmoezenierstraat in Antwerpen. De jaren 90 tig. http://www.anamorfose.be/verf/misc-images/verf-t-i-r-e

verf ed: Contemporary ArtTIST

0 0

Joods Klein

Joods Klein gediskwalificeerd wegens bedreiging aan Palestijnse medewerkster van het Vredesfestival. uit de reeks 'Waanhoop'

Bernd Vanderbilt

28 0

ARE YOU LEMMY

Koen Vlerick

5 0

EN TOEN ZONG MOTÖRHEAD ACE OF SPADES

Koen Vlerick

7 0

Lichteffecten

de zon schijnt door de paardenkastanjeboom - bladerendisco

Margaretha Juta

6 1

Ogen in het gras

mijn schaduw heeft sprankelende ogen - grasmadeliefjes

Margaretha Juta

7 1

Vrij

Hij loopt met een vrij hart langs het strand Achter hem in het mulle zand liggen zijn nu al vergeten voetstappen Meeuwen boven hem schreeuwen in koor Loop door Loop door

Elle Hart

10 0

Hard times

Maak ik je aan het huilen ben ik niet wie je dacht dat ik was trek een nummer schuif achter in de rij aan en wacht ik dans op mijn sokken in de keuken drink wodka recht uit de fles gracieus hoor, dat wel er zijn er zo veel en ik ben er vergeten de blonde god de zijdezachte bob het haar op de rug en de penis van een mug darling wie ben jij wie ben ik en hoe kan het zijn? Laat los wat los hoort te zijn het doet pijn ook voor mij maar ik drink tot de onrust verdwijnt en ik dans, ik dans.

Dingen Die Fijn Zijn

17 2

2050. België houdt op te bestaan.

Laten we aannemen dat door ernstige stammentwisten Europa, Brussel verlaat. Het is veel rustiger in Straatsburg. Vlaanderen vervalt tot armoede. België houdt op te bestaan we worden ingelijfd bij de Nederlanders. Albert, Flip en de hele familie worden de deur uitgeschopt. Er wordt gezegd dat Fabiola in de meest armoedige omstandigheden moet overleven dat ze haar gehele hoedencollectie heeft moeten overhandigen aan de vrouw van Bdw. In de anders zo drukke straten is het stil, maar de stilte wordt nu en dan onderbroken door een knal. De heer Bourgeois trekt in het kleine huisje in het Brusselse park; het doet hem denken aan het platteland. Hij is dol op tuinieren. In wat ooit het parlement was, heeft zich een geitenboer gevestigd. Het toerisme is volledig stilgevallen en elk monument staat te verkommeren. De gevangenissen zitten vol. De situatie in Oost-Vlaanderen is minder gunstig, aangezien de haven van Antwerpen sterk is gegroeid en het vroegere landbouwgebied tussen Antwerpen en Gent bijna volledig is omgevormd tot een havenzone. Na het vertrek van de Europese instellingen uit Brussel is de haven de enige bron van inkomsten geworden en de laatste hoop voor de steeds armer wordende bevolking. Religieuze sekten hebben hier de overhand. Er wordt ergens een beeltenis van een heilige gezien in de vorm van een beschimmeld brood, wat leidt tot een golf van religieuze activiteit en daaropvolgende aanvallen door de oproerpolitie, met dagelijks doden tot gevolg. Er is een wirwar van torengebouwen gebouwd om de vele werknemers van de Antwerpse haven te huisvesten. Het nieuwe Europa was de stammentwisten beu en had er met harde hand een einde aan gemaakt. Er werden afspraken gemaakt met de heerser over de fermettes, BDW, hij mocht hij de baas spelen. Een andere groep opstandelingen, de racisten, werden levenslang opgesloten in Melkplas, waar ze drugs kregen hun beweging doofde uit. Ondertussen werden er grote bals gegeven in de Parijse en Berlijnse salons. Heel Griekenland werd opgekocht, waar eeuwenoude spelen, zoals vroeger, werden voortgezet In de Parijse salons waren de Vlaamse mannen zeer populair, vooral bij de vrouwen die hun gespierde billen mateloos bewonderden. Ze waren de best betaalde lustmannen groep, hun jarenlange sporten hadden billen opgeleverd die de begerige ogen van velen trokken. Wanneer ze ouder werden, werden ze gedumpt in de fermettes. Na vertrek naar Straatsburg heeft LA TOUT EUROPE voornamelijk Parijs als bestemming gekozen. Dit plan werd decennia geleden in werking gesteld, waarbij het centrum van Parijs armenvrij werd gemaakt. Tijdens de eerste ronde van de Franse verkiezingen jaren geleden, op een warme zonnige dag, lag links in de zon en kwam niet opdagen om te stemmen. Bij terugkomst bleek Le Pen de tweede grootste politicus te zijn. Tijdens de tweede stemronde hadden ze de keuze tussen Chirac of Le Pen, waarbij conservatisme hoogtij vierde. Sarko is hiervan een uitvloeisel, dankzij die ene luie dag in de zon. De conservatieven hebben ervoor gezorgd, door hoge huurprijzen, dat alleen de zeer rijken nog in Parijs konden wonen, terwijl alles wat arm was naar de buitenwijken werd verdreven. Straatsburg werd het middelpunt tussen Berlijn en Parijs, terwijl Brussel snel vergeten werd in de hoofden van de twee sterkste landen van Europa, alsof Brussel nooit had bestaan. Traditioneel gezien is de regio Vlaanderen een belangrijke leverancier van varkens voor de Parijse tafels. De vele boerderijen in west-vlaanderen de regio dient als kweekplaats voor deze varkens. De West-Vlaamse regio is relatief welvarend. In 2050 zal Noord-België voornamelijk worden gedomineerd door de haven, en de eens drassige weiden tussen Gent en de Schelde zullen de enorme bevolking die afhankelijk is van de haven moeten opvangen. In datzelfde jaar zullen de babyboomers hun soms enorme fortuinen overdragen aan hun nakomelingen, wat zal leiden tot een nieuwe klasse in het noorden van België die zal werken in de bloeiende IT-industrie. Deze klasse zal worden bediend door de nazaten van diegenen die de trein van fortuin en kennis hebben gemist, en ze zullen worden ondergebracht in enorme wooncomplexen op het voormalige Waasland. Naast deze klasse zullen er ook arbeiders zijn die met beperkte contracten werken en slechts tijdelijk in deze steden zullen wonen. De dienstverlenende industrie zal de bevolking voeden, kleden en verzorgen. Van de voedselkeet die fastfood levert aan de havenarbeiders tot de eerste hulpdiensten en de koeriers van banken en bedrijven, ze zullen allemaal te vinden zijn in megasteden. De verbinding tussen de gebieden zal worden verzorgd door de Schelde, die de ader zal zijn die de meanderende megasteden zal bevoorraden. In de oude steden van wat eens Vlaanderen heette, zal het verleden bewaard blijven. Sommigen zullen echter betreuren dat deze exclusieve historische gronden niet langer bewoond zullen worden door wat eens Vlamingen werden genoemd. Er zijn zelfs mensen die beweren dat veel bedienden van de nieuwe rijken oorspronkelijk Vlamingen waren. Als er geen inspanningen worden geleverd om deze bevolking te overtuigen van de hedendaagse cultuur en kunsten, zullen ontevreden en ontgoochelde bewoners van de megasteden teruggrijpen naar de eeuwenoude woorden van vertroosting. In 2050 zullen de eeuwenoude steden overspoeld worden door enorme golven, er zal geen oplossing meer zijn. In 2050 zullen de kusten worden overladen door een steeds groter wordende bevolking en zal er een beperking zijn van woongebieden. In Brugge stortte het ene huis na het andere in, de waterspiegel stond zo hoog dat het water tot in Brussel kwam. Vlaanderen spoelde weg... In de salons werd er verbaasd en verontwaardigd gereageerd op het bericht dat het eerste Europese handelshuis, dat in Brugge was gelegen, door het water was overspoeld. De dienst geschiedenis werd op het matje geroepen en er werd een commissie opgericht. Het idee om de verhoging van de waterspiegel tegen te gaan, werd verlaten. Alleen tussen Berlijn en Parijs werd een gigantische brug gebouwd waarop geleefd kon worden. Alles onder de brug werd ten prooi gegeven aan het water.. foto verf ed +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ foto gallery VERF ED https://www.2dehands.be/q/verf+ed/ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ Rond 1995 heb ik dat werk gemaakt. Ik noem het "altaar der culturen."Links ziet men een tv, onze gemeenschappelijke identiteit valt van het - silicium - glas - zand.De gemeenschappelijke informatiebronnen zijn verdwenen.De wijzen van vroeger opgevolgd door radio en uiteindelijk als laatste de tv die een ongeveer gemeenschappelijke boodschap uitdragen is niet meer.De informatie is versplinterd.Rechts ziet men een gietijzeren kandelaar daar in een mensenhoofd in papier. Stukken teksten. Krantenpapier "De encyclopedische mens".Gietijzer = nationalistenKandelaar = religieIn het midden staat de hedendaagse mens. Opgesloten. "de encyclopedische mens".Dit deel is gemaakt van een reclame voor lippenstift.Regeneratie KosmetikIn de dubbele wand gaan luchtbellen in het water de hoogte in.In die dubbel - transparantie - plexiglas zit diezelfde "encyclopedische mens".Het geheel staat op dunne platen, glas = chips = zand = silicium.Het geheel steunt op een gietijzeren pilaar = industriële cultuur.De gietijzeren plaat staat op de grond = landbouwcultuur.HET ALTAAR DER CULTUREN. Ik woonde toen in de Aalmoezenierstraat in Antwerpen. De jaren 90 tig. http://www.anamorfose.be/verf/misc-images/verf-t-i-r-e

verf ed: Contemporary ArtTIST

29 0

10 May 2024

Paper lanterns in her honour, am I haunted by her ghost because of our resemblance? Drowning in fatigue from being mindless, I could walk until my feet bleed, guilt seeping into my pores with the sun. I am scared of hearing my thoughts on what I have become. I'm not sure what is missing and what will be complete if an unspoken promise may be fulfilled. I think I will always have to deal with the aftermath of being unwanted, it is insidious and has trickled like poison into my psyche. I never found that I was worthy of the chances given to me, nothing resonated with the lack of esteem I hold of myself. It is dangerous to live without a purpose, let alone the feeling of worthiness for being alive. This year different, I look to the future as a possibility, albeit daunting, rather than a punishment for having lived until now.

elsiepelsie

8 1

10 May 2002

I can barely believe when I say I am writing this, a year from when I remember last writing and feeling the way that I did before I turned a year younger than I am now. The issues were similar, at a different level of gravity, and they manifested in a way unlike they do this year. I'm still riding upwards waves, and I'm still trying to drown myself in things which make me neglect myself. I repeat the same things over and over again, here and elsewhere. Recently I fell sick and celebrated the consequences. I now mourn recovery in a forever search for meaning. My insides are melting for a void to settle. No more than an empty music box, an image bound to fade with time. Nonetheless, I wish you a happy birthday and for you to remember this day only being an example of the many days that have been and the many days to come.

elsiepelsie

0 0

vandaag, en andere dagen die tegen de gang van de zaken in bewegen

Ik voel me, mee met jou, moe van mezelf worden. Het is een gevoel dat krachtiger wordt naarmate je ervan bewust wordt gemaakt. Ik kan me niet bedwingen, en ik zou wel willen maar ik kan ook niet echt op gang komen; tot op volle kracht alle zeilen bijzetten. Waar je me vindt, is waar ik besta, begrijp je dat? Het is een dag zoals alle anderen: kaal en verlaten en leeggeplukt, besta ik weer en weer en weer op dezelfde manier. Ik word woedend wanneer ik daar moeite voor doe, want net dát is reageren: echte emotie bestaansrecht gunnen, het daglicht doen zien, de touwtjes in handen doen nemen. Ik moet reageren want ik veroorzaak niets dat beter is. Alles is beter dan dit. Beledig me door me te ontkennen. Ik wil zelfs minachting voelen; alles heb ik over in ruil voor minder kwetsuur. Minder pijn, prangend is de lokroep van morgen al. Wil je me aub doen vertragen, want ik houd het niet langer. Het is toch duidelijk dat dit gedicht een noodkreet is? Maar wederom is het poëzie; de act van dit geschreven te hebben is dus allesbehalve overtuigend te noemen. Is het artistieke vrijheid die me dwars zit? Dankzij artistieke vrijheid heb ik geen stem. Wel heb ik jou, die in mijn dromen naar me kijkt, door me heen zwaait met de armen, want ik ben er niet, zou er nooit geweest zijn, als ik ik niet ben. Daarbovenop is het een droom, dus was ik er sowieso niet. Vertelt dit gedicht iets over dichten of eerder over pijn, mijn pijn, die nog het luidst van al weerklinkt? Ik altijd met mijn tragische beslissingen en de ontreddering nabij: hier mag een overdreven slotzin zich toch wel beginnen aankondigen, als een soort retrospectief. Allesbehalve beter eindigt het gedicht, de show, de betovering. Lieve jou, ik ben moe. Ik kan schrijven wat ik wil, maar niet willen wat ik schrijf.

Dries Verhaegen

33 2

In alle talen van de regenboog (2)

Ik maak zelden notities. Ik vergeet. Gewoon alles. Soms mijn onderbroek. Zelfs op die schrijfcursus waar ik doorgaans zeer bezopen zit. Behalve toen. Die ene dag. Een letterdokter kwam. Hij noemde zich verwarrend weg, Archibald Algebra. Ik greep mijn pen. "Het is belangrijk dat hetgeen men brengt in een vertekend kader leeft. De achtergrond dient te misleiden. Beperk bij voorkeur sterk het aantal lezers. Schrik ze af. Verdrijf het beest. Immers, bevooroordeeld zullen ze, de meesten zijn. Daarna kan men in vrede, onvrede, in vrijheid, ongebonden schrijven, zwevend boven, toevend tussen, simpelweg misschien zelfs op de lijntjes. Het mag zomaar leugenachtig, lelijk of toevallig prachtig, domweg oerbekend of in een taal dusdanig vreemd. Het is gelijk de liefde en het zal, het mag gewoon gebeuren. Echt en pen met fun, vol zen of onzin. Soms is er een ader die in het verleden springt, het heden troebel maakt. Alles mag vergaan zonder dat getuigen deze ramp moeten beleven." Dit alles stelde mij immens gerust. Daarna ging Archibald nog door, hij sprak. "Beste cyclopen, helderzienden of malloten, wezens met of zonder kloten. Dit is uw opdracht voor vandaag: Try, pretend to be the man himself and write just like my friend. His name is William. His head thinks Shakespeare." Ik deed toen dagen niets en toen de regenboog verscheen, heb ik geschreven voor den uil en voor de lol. oh bee oh bee 'i thou I saw some beauty little beast we prayed in spring loved summer sun found no decay twin halcions sang gospel tunes on happy days now greyish dust and silence loom early evening shades have come faulty flowers fade cruel endings doom oh bee oh nee while I hang shall thou still live shall thou can see black blossoms thrive while I die shall thou try solemnly taste the bitter nectar high up in my dead men's tree Het gedicht 'Oh bee oh beast' verscheen in 'Harmony Gold (1)' en werd gelezen door 4 ramptoeristen.

Bernd Vanderbilt

8 0

Lege dagen

Als ik binnenkom in je favoriete koffiebar merk je me niet op. Je zit te schrijven. Het koordje van je blauwe armband danst op en neer, ritmisch mee met de beweging van je hand. Ik vraag me af wat je neerpent. Gaat het over mij? Ik neem een grote slok koffie, lepel langzaam wat melkschuim. Zonder suiker. Ik wil proeven hoe ik me voelen. Bitterdroef. Ik wil bij je komen zitten en je hand nemen. Je vingers strelen, langzaam. Net als toen. Zou je het toelaten? Kon ik maar en had ik maar. Spijt verteert me. Ik at al dagen niet. Het huis voelt leeg. Het bed is half beslapen, het laken rimpelvrij. Ik kook teveel, zit eenzaam in de sofa. Niemand moppert om de vuile vaat. De kat miauwt vertwijfeld. Hoe lang nog? Wat daarna? Mijn leven staat in wacht. Ik staar verweesd naar mijn kop. De koffie is lichtbruin geworden. Koud en smakeloos. Als ik opkijk, ben je weg.

Melanie Huyghe

6 1