Er malen gedachten in mijn hoofd
Een doembeeld dat me verdooft
Het is donker, zelfs al schijnt de zon
Ik voel de zwaarte die het van me won
Elke dag voelt donker en koud
Alsof er niemand is die van me houdt
Dan voel ik plots je armen om me heen
Een herinnering die in de duisternis verdween
Een liefdevolle knuffel
Die voelt alsof ik me in de warmste jas duffel
Jouw vriendschap voelt als een warme deken
Doet al mijn zorgen verbleken
Steun waardoor ik ontdooi
Stap voor stap wordt het leven weer mooi
Na een periode vol gepieker en pijn
Piept er voorzichtig een beetje zonneschijn