Gebruikersnaam Eugene
We schrijven graag
Waar gaat geluk naar toe Wanneer 't voorbij is ? Waar komt miserie vandaan Als 't uw moment is? Zijn dromen bedrog En nachtmerries echt? Komen brave mensen Altijd terecht? Ik weet het niet En 't interesseert me niet We schrijven om te schrijven Niet om een antwoord te krijgen
Ik weet echt niet meer Hoe laat het was Waar het was Wat weer Het was Ik weet wel Dat ik toen In jouw ogen ben verdronken En tot op de dag van vandaag Van geen reddingsboei Moet weten
Altijd alleen Waarheen hij ook gaat Altijd alleen Niet eenzaam Uiteraard Gewoon Altijd alleen
Ooit had hij gevlogen Zo hoog en snel Dat z'n ogen gingen lopen Z'n oren begonnen te draaien En hij niet meer wist Van welk hout pijlen maken
Zijn amandelbruine ogen Met een streepje Keltisch groen Waren meer dan voldoende Voor een natte, warme zoen Maar zijn baard Vol ongedierte En stof van lang geleden Konden niemand overtuigen Zich voor hem uit te kleden
Hij is anderstalig van bij het begin Hij verstaat en begrijpt wat er wordt gezegd Maar spreekt een andere taal Niemand heeft hem deze geleerd Noch onderwezen 't Was gelijk de kleur van z'n vel Hij had niet te kiezen
Het glas hoog geheven Op kameraden Reeds gegaan In de miserie Van ons geweten Is den oorlog Nooit gedaan
Hij heeft niet het profiel Van een dichter Laat staan een poëet Zijn dieet is iets lichter Kan je ruiken aan z'n scheet
De losgeslagen moraal Van zijn verhaal Beukte tegen de romp Van zijn schip Zonder reden en Zonder te weten Viel hij in het water En al wat hij roepen Kon was : "Ik zie jullie later ! "
Ik wandel door Brussel En zie de stront Op den trotoir Maar Ik trap er niet in
