Papieren hart
Ik heb een hart van papier,
en ik bloed op iedere pagina.
Er vloeien woorden door mijn aders.
Zinnen die ik niet kan zeggen,
maar alleen kan neerschrijven.
Het zijn woorden die niemand leest.
Soms wil ik huilen tot de inkt leeg is.
Zodat niemand zijn naam op mijn hart kan schrijven om hem vervolgens uit te krassen.
Mensen zeggen 'ja', maar eigenlijk bedoelen ze 'nee' .
Net zoals bij een typemachine,
kan je hun verraad niet uitgewissen.
Je kan hen alleen doorstrepen,
en dan op een nieuwe pagina beginnen.
Een nieuwe bladzijde in mijn papieren hart, doordrenkt met bloed,
Doordrenkt met inkt.
Verfrommel me niet,
maar lees me.
