Lisa

Gebruikersnaam Lisa

Teksten

ToneelTekst (Vervolgd)

Lola: Heyy maaaam *Gaat zitten* Moeder: Haii Lola ik moet wat bespreken *Kijkt zenuwachtig naar de grond* Lola: Vertel mam... *Ziet haar moeders gezicht* Moeder: *Frunniks wat aan haad shirt* Lola: Mam! zeg het nou.... Moeder: Ga even zitten Lola het is belangrijk! Lola: *Verbaasd dat haar moeder zo tegen haar sprak* Lola: *Gaat zitten en kijkt haar moeder aan* Lola: *Is stil en luisterd gehoorzamend wat haar moeder zegt* Moeder: Je vader en uhm ik gaan..... (Is verdrietig) Moeder: Gaan scheiden *Barst in huilen uit( Lola: kijkt stil en staard zonder gevoelens voor haar uit.   (Vervolgd)

Lisa
7 0

(Verkeerd)

...

Lisa
9 0

Nog niet af

Een hand op mijn schouder deed mij omdraaien. Geschrokken keek ik naar het gezicht die voor me stond. Dit was waanzin, Vera met een getrokken pistool. Ze trok me naar haar toe en richte haar wapen tot mijn slapen. Geschrokken keek ik omlaag. Maar herpakte me snel. Ik wil een snelle bewiging bedenken dat haar zult breken, dat haar niet in staat zou brengen om iemand de dood in zult brengen. Ik zal het tot haar door moeten laten dringen. OF het me zal lukken was de grote vraag. Maar een kans was niet gewaagd. Langzaam keerde de woeden van net terug. De ruzie zag ik voor mijn ogen. Langzaam drong het door tot welke zwakke plekken ze mij heeft geraakt. Een snelle beweging maakte ik, een lage draai waardoor ik bijna de grond raak. Mijn ene rechter hand grijpt haar been, en trok zich naar achteren. Een kreet van pijn is wat ik van Vera hoorde. Het wapen kaatste op de grond. Met een snelle beweging wil ik het wapen pakken, maar Vera was te snel en richte het wapen opnieuw op mij. Te vroeg gejuicht zei ze lachend.  Alsof dit zo eerlijk is zei ik lachend. Wacht maar af meid zei ik met een glimlach. Mensen om ons heen keken geschrokken naar ons. Langzaam wachten ze af tot iemand van ons ingreep. Maar geen van beiden hadden een plan.  Of wel? oke ik geef het of zei ik lachend toen Vera het wapen opmijn voorhoofd richte. Het drong me niet tot me door dat ik gevaar liep. Ik zocht het meer en meer op

Lisa
0 0

Vermoord of zelfmoord

Rustig ademhalend kwam ik tot rust. Nog steeds was er een wapen gericht op mijn slapen.  ik had iemand beschermt door hiernaartoe te komen. Zenuwachtig hapte ik naar adem. Zeg het, schreeuwde een man. Wat zou ik dan moeten zeggen vroeg ik.  Heb je het gedaan, ervoor gezorgt dat mijn broertje zelfmoord heefd gepleegt. Maakt dat wat uit vroeg ik. Hij gaf geen antwoord, maar schopte me vol in mijn buik. Ik snap best dat jullie boos zijn, maar wat nou als ik er niks mee te maken heb vroeg ik zacht. Ik had er inderdaad niks mee te maken. Ik was de gene die het voor andere mensen opnam. Onschuldige mensen zoals mijn vriendin Belle zat hier eerder vast met nog iemand. Het wapen zakte. Ik zag dat de mannen verdrietig waren, omdat hun broertje zelfmoord wilde plegen. Wat hem half gelukt is. Hij is verlamt, van zijn tenen tot zijn nek. Nooit meer zal hij praten. Het is handerhalfe week geleden gebeurd. Mensen waren geschrokken en leefde mee met de family. Het is een nare gebeurtenis wat door sommige mensen nog aan moeten wennen zoals de broers.  de broers wilde hun woede kwijt door mensen die hun broertje pijn had gedaan ook pijn te doen. Maar ik was diegene die voor mensen opkwam.  In gedachten begon ik de gebeurtenis op een rijtje te zetten. Au, ik vloekte. Nog een klap, alles werd zwart voor mijn ogen.  1 dag later.  Vel licht scheen op mijn gezicht. Toen ik me probeerde te bewegen, voelde ik steken van de pijn. De stoel lag omgekeerd. Waar waar ben ik, probeerde ik uit mijn mond te krijgen. Hier zei een mannen stem. Een schaduw bracht zich langzaam voort.  Nog op dezelfde plek zei hij. Het was een van de broers.  die ik hiervoor nog had gezien. Hoe laat is het vroeg ik wat harder. Hij negeerde mijn vraag en zei, je hebt mijn broertje geholpen zover ik weet zei hij nu wat minder stoer. Daar ben ik dankbaar voor zei hij verdrietig. Hij zette me rechtop. Tenminste mijn stoel waarop ik zat echt te genant voor woorden maar goed. Mijn andere broer vind het lief dat je hem holp maar niet genoeg. Je helpt iedereen zover ik weet. Ook de pestkoppen. En zorgt ervoor dat jij de pijn lijd die eigenlijk iemand anders zou moeten lijden.

Lisa
0 0

weet geen titel

  Eenmaal de klas binnengekomen, drong het tot me door dat iedereen me aan staarde. Niet alleen staarde ze me aan me ze lachte me ook uit. Oof, ik weet het weer. Gistermiddag, 2 uur op de klok, de bel ging bijna, dan was ik uit. Ik werd slet genoemt hoer en er werd gezegd dat ik met kaulo veel jongens naar bed ben geweest. Waar, waar was het niet. Totaal niet zelfs. Maar dat deze roddel zo snel is gegaan door 2 mensen? Dat had ik nooit verwacht. Er werd een briefje in mijn hand gedrukt. Ik werd er verdrietig van. Hoeveel kost het vanavond wil ik nog stond erop. Toen ik mijn ogen van het briefje haalde, barste alle jongens in lachen uit. Wat een rotstreek, gelukkig maar 1 briefje dacht ik, maar het bleef uiteindelijk niet bij 1 briefje, een kwartier later kwam de 2de er al aan. En weet je wat erop stond ik vertel het maar, Slet-Hoer ik dacht het al toen je 10 jaar was, maar nu weet ik het zeker. Lekker dan dit briefje heb ik net van mimjn beste vriendin gekregen, ik word lesbi genoemd en van alles en nog wat. Zo ging het ruim een uur achter elkaar door. De juf vroeg telkens waarom lachen jullie telkens, en zelf kon ze daar dan ook om lachen, maar ze wist niks wat er nou precies gebeurde. Niemand sprak de waarheid tegen haar. Ze maakte grapjes en daar kon de juf om lachen. Dan dacht ze zeker ach dat zal het vast wel zijn. Maar nee dat is het niet! Ruim een uur op school volgehouden kwam er nog 2 laatste briefjes, doe je het ook op school? Vast wel daarom ben je elke keer weg. Zulke briefjes kwamen er als laatst. Ik barste in huilen en rende weg. Naar buiten, pakte mijn fietssleutel uit mijn broekzak en deed t in mijn slot. En Fietste zo hard als ik kon weg. Langsaam borrelde woeden in me op. Het verdriet zakte weg maar in plaats daarvan kwam er zulke erge woede, dat heb ik nog nooit mee gemaakt.  het is winter en het sneeuwde, ik fietste naar een verlaten gebouw in mijn t-shirtje en een vest. Balde me hand tot vuisten, en sloeg tegen de muur aan. Tot mijn woede weg was. Maar ik was blijkbaar niet alleen. Ruw werd ik vanachter vastgepakt, en werd op de grond gegooit. Er belande veel schoppen in mijn buik en vuisten in mijn gezicht. EN OPROTTEN NU. Schreeuwde de jongen. Het was niet 1 jongen maar t was een heel groepje. Het is altijd al verlaten geweest, behalve nu in de wintertijd. Ik ving nog een paar klappen op met mijn gezicht, en voelde iets nattigs druipen. Ik veegde mijn hand over mijn gezicht, bloed heel veel bloed. Ik fietste terug naar de klas/school. Eenmaal binnen zag ik juf lopen.                                                                                                                                       Word vervolgt

Lisa
0 0

onder het ijs verzeild geraakt

  Nee niet doen, riep ik. Het ijs is nog veel ste dun. Tja, alles weter. Kom op belle, doe nou niet stoer. 1 stap op het ijs. Zie je riep Belle terug, het kan gewoon. Van geen kwaad bewust bewoog ze haar voeten, stap voor stap. Voor zichtig, en een beetje bang keek ze voor zich uit. Zie je wel, het kan gewoon. Nog een stap, een krak, 1 stap opzij, Krak.  Ze flikkerde, en kwam onder het ijs terecht. Gelach verdoofde mijn oren. Ik klom over het hekje heen gooide me jas op de grond, horloge gooide ik op mijn jas, telefoon uit mijn zak. 1 voet op het ijs. De wind schuurde langs me lichaam. Het was koud. Het leek net alsof de tijd heel even stil stond. Ik wilde terug keren, maar toch ook weer niet. Ik hoorde gelach. Meer mensen kwamen het ijs op waar Belle er  zojuist niet doorheen was gezakt. Snel greep ik haar arm, Krak. . nog een stuk ijs was weg. Ze was te ver. Ik sprong in het gat. Het is stil. Eenmaal dat ik belle zag, kon ik mijn armen heel even niet bewegen tenminste niet goed meer. Mijn hand reikte naar haar uit. Ik greep haar vast. Legde haar hoofd op mijn borstkast, en probeerde terug te zwemmen naar boven. Moeizaam zwemde ik vooruit. Een sirene,  hoorde ik, meester en juffen stonden aan de kant. Maar ze kwamen niet hier naar toe. Wat een scheiters. Ik pakte belle haar benen, en zwom naar een het ijs toe. Me benen begonnen langzamer te worden. Ik voelde niks meer, alleen me vingers. Die deden pijn en knelde. Eenmaal op een stuk ijs terecht gekomen wilde een meester me gaan helpen. Maar die kukelde voor over en zakte er ook doorheen. Buiten adem kwam hij weer boven, en kwam terecht op de kant. Moeizaam werkte ik me vooruit. Belle werd over gepakt. Eenmaal op de brug en het hek aan gekomen. Klom ik erover, en viel ik neer, sirenes, een ambulance nee niet 1 maar 2. Een ritje naar het ziekenhuis. Ik sloot mijn ogen en voelde niks meer. Ik was bewusteloos geraakt.                                                                                      EINDE                                                                                     Alles is uiteindelijk wel goedgekomen

Lisa
0 0

zomaar, ineens

Je zegt geen ja je zegt geen nee,  Maar toch doe je mee.  Mij is dit overkomen vandaag.  Ben ingeschreven voor een bankenplaag.  Oke dat is niet waar,  Maar tis k*t  Ineens ingeschreven voor iets staan,  Zelf wist je er nog niet eens vanaf.  Volgende dag kwam je aan,  Was je al ingeschreven,  Das k*t  Geen nee maar ook geen ja gezegd  Kunt ge niet meer veranderen  T staat alvast.  Maar ik wil dit,  Maar ik moet nu wel,  Ik had niet geantwoord,  En had gezegt,  Bekijk het maar,  Oke dat kan ik niet zeggen,  Its niet waar,  Stomme spelers in t spel,  Wil k daaorm niet meedoen?  I Dont Know,  Maar dit is naar,  Ik wil niet mee doen maar sta al ingeschreven door me juf,  K kan er niks aan veranderen,  Ik schrijf t lekker in me documentje,  Ps:  dat laat ik dan zien,  Dan hoef ik niet te praten,  Ik kan er van alles in zetten,  Zonder enige problemen te bereiken.  : EINDE  Maar t is waar,  Ik ben ineens ingeschreven om te schoolvoetballen, maar ik heb er helemaal geen behoefte aan.  Ik had gezegd dat ik misschien mee zou dan LETTERLIJK, maar goed.  Mazzel. . .   Was gezellig xD, okal praat ik tegen digitaal papier, maar goed xD.  Mazzelllll. . . . .. 

Lisa
0 0

Deel 1, toneelstuk

  Roos: *op de bank met koptelefoon op muziek aan het luisteren*  Moeder: Roos, Roos, Hallo!  Moeder: *Zucht*  Moeder: *tikt roos aan*  Roos:  mm *kijkt om* wat is er?  Moeder:  we hadden er gisteren over of Bella bij ons kon komen wonen.  Roos: ja *opgewekt gaat zitten*  Roos: en. . mag ze hier komen wonen ?  Moeder: euhmm *word een beetje zenuwachtig*  Roos: mam mag het of niet?  Moeder:  ja het is al geregeld bijna alles *word weer zenuwachtig kijk naar de grond*  Roos: wat moet er dan nog meer geregeld worden mam?  Moeder: *zucht* we moeten wachten tot dat we toestemming hebben van bijde ouders.  Roos: *zucht* dat gaat nog lang duren  Moeder: nee hoor, van haar vader heb ik al toestemming.  Moeder: alleen van haar moeder nog niet.  Moeder: tot die tijd kan ze gewoon logeren, en als we toestemming hebben  Roos: dan??  Moeder laat me nou even uitpraten skat.  Moeder: als we toestemming hebben ook van haar moeder, kan ze hier wonen.  Moeder: maar . .  Roos: maar wat ?  Moeder: Bella moet wel een bijbaantje zoeken,   Moeder: ik heb het er al over gehad  Roos: met haar ?  Moeder jaha logisch.  Roos: *beetje boos draait zich om*  Moeder: nou niet boos doen  *er word aan gebeld*  Moeder: ik doe wel open  Roos: oke  *weer word er aangebeld*  Moeder: ik kom al!  Moeder: *doet deur open kijkt verbaasd  Moeder Bella: uhmm kom ik gelegen ?  Moeder: ja hoor, kom gerust binen, u bent van harte welkom.  Moeder Bella: * frunnikt aan haar jas.  Moeder: Roos!  Roos: jahh ?  Moeder: kijk eens wie hier is  Roos: *verbaasd rolt met haar ogen.  Roos: oke? En nu. .  Moeder Bella: ik wil mijn handtekening zetten,  Moeder Bella: t’ spijt me dat ik niet voor mijn eigen kind kan zorgen *staart verdrietig voor zich uit.  Moeder: *zenuwachtig geefd ze een kort knikje.  Roos: *loopt de trap op en gaat naar haar kamer.                                                                                                           Vervolg

Lisa
6 0

Perfect of niet

Sommige mensen zullen je nooit kunnen begrijpen, misschien begrijp je jezelf ook welleens niet.  Op deze school hebben sommige mensen zogenaamd medelijden met je.  Niet dat dat bij mij ook zo is ofzo. Ik heb namelijk niks waarmee iemand op dit moment uberhaupt-  Medelijden mee zou kunnen hebben.   Sommige mensen zijn verdrietig,  Bang,  Of boos. Hebben woede omdat er iets in de wereld is om boos over te zijn.  Sommige woede is nuttig en dat kan begrijpt worden.  De meeste gevechten zijn verkeerd.  Oneerlijk,  En veradelijk.  Aan sommige dingen kan je niks doen, maar je kan ze wel voorkomen,   Is er in deze tijd een verschil tussen goed en slecht?  Ik vraag het me af,  Zijn de slechte daden hetzelfde als goede daden.  Het verschilt,  Bestaan er uberhaupt goede mensen ?  Iedereen doet welleens wat verkeerd,   Toch?  Of ben je het niet mee eens omdat je zelf denkt dat je perfect bent,  En alles goed doet?  Ik heb mensen gekwets,  En probeer alles te verbeteren.  Maar lukt dat,  Kan dat wel?  Bestaat het dat je alles kan verbeteren?  Of hoort het bij mens zijnde dat je af en toe iets kwaads uit haalt.  Kan je foutloos zijn,  Probleemloos,  Harteloos,  Hartverscheurend,  Of gewoon normaal goed en dat alles perfect is.  Of denk je dat alleen maar, omdat je niet in wilt zien dat dingen in de wereld fout zijn.  En dat je niet in wilt zien dat je af en toe zelf ook fouten maakt dan alleen maar een ander.  Zou alles perfect kunnen zijn?  Niets is perfect,  Ook jij niet.

Lisa
0 0