Shari Van Goethem

Gebruikersnaam Shari Van Goethem

Teksten

Tip

olifanten

ze heft olifanten de muur op hangt vogels met bomen aan het raam zelf is zij een vogel met een boom waar ze niet van loskomt ze blinkt de laatste spiegels op plaatst ze in de hoeken om achter kasten te kijken haalt daarna de dag uit haar kleren('s nachts speelt hij piano met klinkers zij laat zo lang het licht op rood)

Shari Van Goethem
34 3

brakende moeder

de zon legt zich op mijn gigantischewaterbed te slapen. duikt onderin mijn golven en verdwijnt. ik wou dat ik zoals zij zo mooikon verdwijnen. dat iemand het zagen zei: ik wou dat ik zoals zij. maar ik ben reeds een levenzoek. een transparante vrouw.een brakende moeder die kinderen perst die nietgeboren willen wordenzonder vader. een woest wijf. een verslindster die met haar vegelijf tegen de aarde aanwrijft.het schuim op de lippen krijgt wanneer er iemand aan haar randwaadt. haar laat voelen waarhaar grens ligt. de zon springt op uit mijn gigantischewaterbed. ik wou dat ik zoals zijzo mooi.

Shari Van Goethem
11 0

zijn donkere kamer

vogels vliegen zijn donkere kamer in.zijn oren, poorten. ze maken van zijn hoofdeen vogelhuis. fijnmazig gaas houdt hen binnen.hun vleugelslagen zijn de dagen. misschien maanden.een jaar. ze sterven er. in zijn hoofd is sterveneenvoudiger dan broeden. hun verenmaken zijn bestaan licht.

Shari Van Goethem
23 0

Danielle

Of: wat je dood doet gaan geneest niet toen de dag kettingzagen klonk werd het bos bomen de lammeren schapen zij zwanger, het kind het heeft dezelfde ogen tranen à sauva het schreeuwt maar dat is jaren terug hij is nu tinten lichter meters dieper geworteld een berg het kind kwijt en Danielle mooie Danielle dodelijke Danielle zij deed hem zijn hoed afnemen

Shari Van Goethem
18 0

hemellichaam

is het het maangras dat groeit op je buik. je diepste kraters, je marerug. of je neus die nevelt op mijn lippen, je woordenwolken, hun schemering. je okselovens die branden. de vuurvliegjes, de gele dwergen in je ogen je streelkometen die vallen. hoe je mijn hemel bevolkt.

Shari Van Goethem
17 0

de vliegtuigspotter

ik ben feilloos flamboyant: een papierplooier ik plooi papier tot bootjes vaar ermee tussen zeekoeien ik vouw vliegtuigjes vlieg ermee tussen suikerwolken ik doe het jij doet het ook maar we praten er niet over sinds de dag dat de tandarts in mijn oor heeft gelikt omdat hij het ook deed en er wild van werd dat wij plooiden zo vouwen wij nu en niemand mag het weten alleen ik weet het en jij, want jij doet het ik doe het (en de tandarts ook) maar we praten er niet over

Shari Van Goethem
0 0

want Klaas is een reiziger

hij reist al meer dan dertig jaar zonder naam. nog nooit zei hij zijn naam hij kent zijn naam niet, maar ik denk dat hij Klaas heet of toch iets met twee a’s een naam die klinkt een naam die spreekt zoals zijn oog. hij heeft maar een oog een lief oog maar dat is genoeg om te reizen. ja, hij reist maar wel alleen en als hij reist kijkt hij enkel naar het puntje van zijn neus. hij volgt gewoon het puntje het is al wat hij ziet want zijn neus is lang en zijn puntje bestaat uit drie. hij heeft een huppeltje dat gaat vlot het gaat van links naar rechts links, rechts en zo een tijdje door. hij fluit erbij maar zelf heeft hij geen oren dat hoeft ook niet reizen kan je zonder oren. een mond heeft hij wel die rondt hij tot ‘o’ en soms tot ‘a’ zo reist hij zo reist hij ook met een blok aan zijn been want hij heeft een blok aan zijn been een blok aan zijn voet nu ja, aan zijn hiel. dat doet hem af en toe eens naar achter leunen maar dat mag reizen kan je vooruit maar ook achteruit. het puntje zal wel volgen. volgen en gevolgd worden het is zijn levensloop. hij reist met een blok en een stok. zo is hij in evenwicht. hij is evenwicht en eenvoud en onbeschreven wit, maar niet meer voor lang hij is vastbesloten vastbesloten en daarom reist hij en blijft hij reizen hij blijft reizen tot ze over hem schrijven tot ze hem Klaas gaan noemen, een man met een oog geen oren een lange neus een o- of a-vormige mond en een huppeltje een huppeltje eenvoud en evenwicht maar alles behalve onbeschreven want Klaas is een reiziger.

Shari Van Goethem
0 0
Tip

haar handen

ik herinner me vooral haar lompe vingers en haar gehavende nagels. haar handen waren puzzels de stukjes zwierven in haar mond. maar vooral herinner ik me haar afgeknotte vingers haar stompjes haar dikke vingers. haar grijpgrage grijptangen. en hoe ze elke handeling onhandig deed lijken hoe elke handeling onhandig was. maar ook het loshangend vel en hoe ze haar vingers ervan ontdeed onverstoord soms nauwkeurig schilde en beet. en hoe haar nagelriemen golfden. ik herinner me dat ze vlezige vingers had. haar handen. ik herinner me haar mollige handen. en hoe ze jaren later van haar zijn losgekomen.

Shari Van Goethem
23 0

ruimte

we liggen omgeslagen opgevouwen om mekaar je snurkt in mijn ooghoek ik maak er plaats voor er is ruimte   mijn lippen lachen nog je hebt ze scheef getrokken rimpels om mijn ogen gelegd zoeteliefjes in mijn haar   in mijn hoofd klinken korte lettergrepen we geven ze geen naam het is ruimte   jij bent ruimte ik maak er plaats voor

Shari Van Goethem
8 0

Opleiding

Publicaties

Prijzen