Het lijkt alsof we net wakker zijn en het wordt alweer donker. We hebben de oceaan over gereisd en in die reis gingen uren verloren.
Het regent. De vroege donkerte en het zicht van de regendruppels op het grote raam van de luchthaven nodigen uit om te dromen over gezellige winteravonden, lezen bij een haardvuur en lekker eten. Ik kan kerst bijna ruiken. Op mijn gsm licht een bericht van mijn zus op. Ze zegt me dat ik de winter romantiseer. "Je bent de impact van korte dagen en lange nachten vergeten na een paar maanden Zuid-Amerika."
Ik hoop dat de kerstboom nog staat. Dat stuur ik niet, want ik weet zelf niet goed waar ik hoop dat die staat.
"Tot straks, zusje. Kijk er naar uit."