Afscheid
ik zie je bronzen buste
op deze brandende plek
van talent tot ster tot stof
opgezogen dicht bij de mens
ruik ik het zweet van mijn vriend, je geur
verdwaald op de rug van het sterrendom
ik hoor kinderen jubelen van genot
ik hoor een moeder roepen: “No – stop!”
De walm van vleesburgers terwijl ik afdaal
niet ver hier vandaan, de stad der Engelen
en verhalen van verleden en vandaag
ik zie je nog rijden
hard
-van die klif
de afgrond in
ik voel me duizelen, opnieuw
loom van indrukken, te veel
liet ik achter
- voor jou m’n vriend
(je trekt me weg
je vertelt me wat je niet denkt
je doet me wat je niet zegt)
ik voel mij, verdwijnen,
vocht te kort, rede te veel
adem ingehouden
- wacht op mij
ik die je herken, de rebel
de vechter voor het jonge vel,
ik proef het zilte
op mijn lippen
nog even -
ik val
ik proef de stank
die me stuurt,
die me rechthoudt, m’n vriend
en jij die roept: “Drink, drink zoveel je kan!”
Laat me met rust, net als hem,
wil ik niet meer terug,
jij die zegt: “hou vol.”
Ik die denk - gij gore klootzak,
ik hou van je, maar nu is’t genoeg,
ik zie me nog rijden
de afgrond in
hard
- van die klif
lachend als Brando en Dean
vaarwel, m’n vriend.
@ Griffith Observatory
#Novembervers2025