Belgisch Griffonneke

Jonana
27 nov 2017 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket

Het Belgisch Griffonneke blaft pas wanneer het te laat is

 

Wanneer de pijlen zijn versplinterd en onze handen twee

negatief geladen magneten zijn die elkaar weigeren te raken

 

Wanneer de aster van al haar blaadjes is beroofd en het landschap van onze liefde

niet meer is dan een verwaarloosde woestijn

waar af en toe een zandstorm nog voorbij vlamt maar

waar verder geen teken van leven galmt

 

Het beeldrijke bos dat wij zaaiden en oogstten

Waar? Duw ons je hart uit

sluit de deur zachtjes zodat ik niet weten kan

vermoord alles wat ooit aan de zinsbechoocheling van vriendschap is ontsproten

 

De boeken die wij naderhielden letters die wij droegen als juwelen

woorden warme dekens om onze lichamen gewikkeld

en zinnen als de uiting van de ziel die

 

vanuit onze vingers 

boven ons uitsteeg naar de hemel van werkelijke waarheid

(welliswaar warrige waarden want we waren)

jong vlees in de pan

 

Het Belgisch Griffonneke blaft pas 

als de rozen zijn ondergesneeuwd de asters bevrozen en

gebroken geen hoop voor handen die raken deze eeuw

 

Ben ik het dan niet 

waard gewaarschuwd niet schuw maar wel beschouwd

in deze hypocriete heisa, geordende chaos

als mens en als medemens of is dit te weinig waarheid en te veel wens?

 

Als jij roept Halt!

als zij roept ben ik al over de grens

 

 

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

Jonana
27 nov 2017 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket