Het is angstaanjagend hoeveel verwachtingen ge kunt hebben van een vreemde
Want dat is wat ge zijt — een vreemde
Gij hebt mijn ogen of ik heb de uwen
Maar uw verhalen ken ik niet
Wat als ze mij teleurstellen
Wat als gij mij teleurstelt
Zoals ge altijd gedaan hebt, nooit bestaan hebt
Een kinderleven zonder u
Geen hand om vast te houden, geen knuffel om te troosten
Enkel uw afwezigheid die steeds luider weerklonk
Tot het stil was
Want ik heb mezelf leren beschermen
Van mensen, zoals u
Laffe harten die niet proberen het leven te eren
Van zij die ze zelf op de wereld gezet hebben
Ik had u nodig
Gij waard mijn eerste gebroken hart
Een gebroken hart zo zwaar dat ik ervan ben gaan krom lopen
Een gewicht dat ik niet hoorde te dragen wanneer mijn handen nog te klein waren
Om het zelfs vast te houden
Nu ben ik ouder en ik denk wijzer te zijn
Mijn handen zijn rond de pijn gegroeid en mijn hart voelt minder zwaar
Omdat het is leeg
Een leegte die gij hebt achtergelaten
Samen met anderen die mijn borstkas hebben uitgehold
Mij hebben verlaten
En u in uw voetstappen gevolgd zijn
Ik dacht dat dat mijn recht was
Nu staat ge plots aan mijn deur en vraagt ge voor nog een kans
Iets waarop ik jaren heb gewacht, nooit had verwacht
Een telefoonnummer in mijn gsm die ik nog niet heb opgeslagen
Hoop begint weer te groeien
En verwachtingen bespringen me van alle kanten
Waarvan de angst me beschermd in zijn armen
En ik niet zeker weet of ik u kan vergeven
Ik weet dat het zwaar moet zijn geweest om de gene te zijn die ging
Maar het was ondragelijk de gene te zijn die bleef