Ook al lijken de woorden niet automatisch tot mij te komen.
Wanneer ik buiten ben, de zon op mijn alreeds tintelende huid voel schijnen en de wind die voorzichtig ruist door de bomen,
voel ik dat de lente van zich laat horen.
Dan lijkt de poëzie van de natuur mij automatisch te bekoren,
komen de verzen spontaan tot mij, zonder enige twijfel, alsof ik word aanhoord.
Mijn zorgen waaien mee en mijn chaos wordt met innerlijke rust beantwoord.