Eindelijk. De kust is vrij. De weg is leeg. Ik heb geen volgers meer.
Was christus maar zuiver geweest. De ijdeltuit dacht onbescheidenweg dat hij onfeilbaar was.
Intussen, na een lange reis. Ik ben hier aan ditt zilvermeer beland.
De vogel rust in mei. Nadat hij weer een eitje heeft gelegd.
Het ding wil nu gebroken worden. Net zoals mijn diepgevroren ziel.
De fuut hij wandelt op het lente-ijs. Alles is thans danig in de war.
Dit onbegrip. Die foute boel en die flamingo met zijn houten been.
Ze zijn nog niet zo zot en ook het vierkant wiel is vandaag met verlof.
Eindelijk. De kust is vrij. De zondvloed mag nu komen.
uit de reeks 'Duivelsverzen'