In de schaduw van mijn pet,
schittert een toekomst die ik nog niet ken.
Een horizon, steeds verder weg,
vaag en ongrijpbaar, een verre trek.
Binnenin een stroom van diepe emotie,
maakt zich meester, zonder devotie.
Mijn zicht vervaagt, mijn denken dwaalt,
angst die mijn heldere blik betaalt.
Wetend dat mijn leven eindig is,
dat de tijd verstrijkt, geen gemis.
Een flits van licht, een helder moment,
besef dat dit mijn kans bekent.
Een blik zo helder, klaar en dicht,
bij de horizon lees ik: "Leef je licht".
Pak de dagen, wees niet traag,
leef je leven, elke dag.