de dans
geen voeten enkel lichte lijven
beheersen was een ding
verhaal vertellen het andere
cadans verlijmde de dans
het gedurfde was er niet
dat roze laken stoorde
er was muziek die wilde
hoffelijk wild neerzetten
er was honger naar dans
niets toonde wat ik wilde
de vierkanten kleur riep
zien wilden zij het aldus
hun verhaal blies hun kleur
in stukken zag ik woorden
stuk droeg stuk, torste me
stuk waterdruppelde luid
zonk ineens, neerklapte
wimpel wees weinig weg
in stilte zong het ware leven
van gewoonte doordrongen
het wrede aasde jaloezie
in macht schuilde lieflijke
waarachtigheid danste niet
slechts gespeelde waarheid
ergens een overtreffende trap
het hoekige oversteeg het einde
iets werd niet gegrepen