Het wilde water spat langs me heen.
Het voelt vrij.
Hoe sneller ik glijd, hoe wilder het wordt, hoe minder ik denk. De nattigheid sleurt me mee, schaamteloos spoelt ze alles van me af.
Alle gewicht verdwijnt, ik drijf.
Drijfnat kom ik
Terug boven.
De heerlijke wildwaterbanen zijn nog het beste puur. In de natuur, tussen de rotsen. Waar het bergwater koud is maar me warmte en energie geeft.
Ik spring en ik val.
Soms een beetje verkeerd.
Ongegeneerd
Verdrink ik in je ogen.
Je bent voorzichtig bruut en wild.
Wanneer je me langzaam uitkleedt met je ogen, zie ik de passie doorschemeren in een onschuldige jongensachtige lach.
Het kabbelende beekje en de volle maan werpen een warm deken over de nog frisse lentenacht. We klinken met twee op een ontdeugend idee.
Je geeft me een gevoel dat me doet rillen en je werpt je jas over mijn schouders. Mijn lach verraadt een lichte hunkering. Het gooit je remmen los en je torso op mij.
Je duwt me in het gras naast het kabbelende beekje, grijpt mijn polsen vast en duwt ze zacht in de natte aarde. Je kust me, hongerig. En dan laat ik me gaan, in de wildwaterbaan.
Je bent ruw, groot en krachtig.
Drijfnat kom ik
Wakker.