Was er vandaag maar een extra knopje in de lift, dat me rechtstreeks naar beneden zou sturen, naar de vuurmeren van de hel. Dan kon ik afzien zonder schaamte, zonder mentaal productief te moeten zijn, mezelf op te moeten peppen. Mijn moment in de hel. Een oranje oplichtende kelder waar mijn ego mag opborrelen, opzwellen, uitrekken tot zijn maximale grote, om dan wellicht verbrand te worden door de warme vlammen. In de hemel leven is vermoeiend als je slechtgezind bent opgestaan.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.