(zaterdag 2 mei 2020 – 7765 doden in België)
Wat heb ik nodig vandaag? Brood, spuitwater … Ik moet erom lachen. We zitten al negen weken opgesloten en wat heb ik nodig? Brood en water? Dan toch maar een flesje wijn voor mezelf en cola voor zoonlief. Oh ja, en kip! Dan maak ik chicken tandoori morgen.
Ik vis een stoffen tas uit de kast, pluk mijn handtas van de tafel en rommel door de inhoud: sleutel, bankkaart, bonuskaart en gsm.
Het zonlicht schijnt door het broebelglas van de voordeur en valt op de verweerde tegels in de gang. Ik blijf even staan met het slot in de rechterhand. Ademen, hou ik mezelf voor. Blijven ademen! Ik trek de voordeur open en stap de wereld in. Ik trek de deur achter mij in het slot en het is alsof ik er vanaf nu helemaal alleen voor sta. Xena Warrior Princess tegen de buitenwereld.
In de Driekoningenstraat is het zoals nooit anders over de koppen lopen. Vanaf volgende maandag worden de maatregelen versoepeld, maar het is duidelijk dat veel mensen daar niet op wachten. Ik stap naar de plaatselijke Albert Heijn. Wanneer ik de rij wachtenden zie, draai ik honderdtachtig graden en wandel terug de winkelstraat in.
De Poolse winkel is open. Buiten zit een brede man in bestofte werkbroek en knabbelt op een koek. Ik ga hem voorbij en loer naar binnen.
‘Proszę wejść!’ De verkoopster wenkt me met een breed gebaar. ‘Kom binnen, kom binnen!’ Ze is heel groot, heeft lang zwart haar en rood gestifte lippen. ‘Zorry, mien niederlandsz,’ ze rolt met haar ogen en maakt een hulpeloos gebaar.
‘That’s ok,’ probeer ik.
Ik kijk rond en zie niet wat ik zoek.
‘Excuseer, hebt u spuitwater?’
De vrouw sorteert intussen pakjes sigaretten aan de kassa met haar rug naar de winkeltoog.
‘Mevrouw?’
Ze draait zich om en tovert haar mooiste lach op haar gezicht.
‘Huh?’
‘Sorry, ik zie alleen plat water. Ik zou graag een fles spuitwater hebben.
‘Cola? U?’
‘Nee, water alsjeblieft.’ Ik glimlach en wijs op het mineraalwater dat wat verder op de grond staat.
‘Aaaaah, wody!’ Ze knikt en neemt een fles. Ik schud van nee.
‘Hebt u misschien ook spuitwater?’
Ze bevriest met de fles water in haar handen en kijkt me aan alsof ik van de maan kom.
‘Gas?’ probeer ik.
‘Aaaaah, gazu! woda gazowana! Thies is woda mineralna!’
Ze komt achter de kassa uit en plukt een fles uit een rek.
‘Woda gazowana!’ roept ze triomfantelijk en ik geloof haar. Ze staat daar met de fles in de ene hand en wijst ernaar met de andere, terwijl de tip van haar rechtervoet sierlijk naar voor wijst. Een reuzin met rood gestifte lippen en een fles water. Het lijkt een reclamespot.
Ik bedank haar zo vriendelijk als ik kan, betaal en loop de winkel uit.
‘Do zobaczenia,’ zegt de bestofte broek wanneer ik langskom en hij steekt zijn duim op.
Ik doe stoer hetzelfde en loop verder.