Ergens op de Noordpool in een diepe grot,
woonden er zeven Karamellen.
Daar wonen was voor hen het grootste genot.
Totdat iets hen begon te kwellen...
Het waren ijsbeer Brom en ijsbeer Bas.
Ze hadden in dagen niets meer gegeten
en liepen in een waggelende pas,
op zoek naar iets lekkers om op te vreten.
Plots zei ijsbeer Bas tegen Brom:
“Zeg, is dat daar niet de Karamellengrot?”
“Wel ja!” Zei Brom. “Kom, we gaan zien!”
Maar een Karamel ontdekte het complot.
Hij rende naar zijn Karamellen thuis.
“De ijsberen Bas en Brom lopen hier rond.
Hun gewaggel en gestomp is niet pluis
met honger in hun ogen, water in de mond.”
Brom en Bas groeven zich een weg naar de grot.
De Karamellen vluchtte snel weg.
Hun huis ging door de ijsberen rap kapot,
en de Karamellen kregen pech.
IJsberen Bas en Brom hadden hen te pakken!
Hun ijsberentriomf was gepast.
“We vreten jullie rauw, gepoft of gebakken!”
De Karamellen zaten vast.
Zo eindigt het verhaal van de Karamellen.
Opgesmikkeld worden door een paar ijsberen.
Als een Karamel, pas dan goed op je tellen...
het is een les die je best snel kunt leren.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.