een man is oud
verbolgen om zijn jaren
die hij leefde
de muren schilferen
stof ademt uit zijn poriën
leven was niet aan hem besteed
het bracht ergernis met zich mee
verzwegen liefdes
verloren bekommernis
vervlogen dagen
vergeten om
vergeten om
vergeten om…
besef
wat het betekent een man te zijn die oud is
grimmig gekenmerkt
met die eeuwenoude clichés
vergeelde tanden
kloppende zweren
grauwe nagels
aszilveren haren
een bevende grip op een bijna onbegrijpelijke werkelijkheid
de kamer holt de dagen verder uit
tot zij hulzen van uren zijn
het zand hun beenderen bloot schaaft
ze voeren een strijd
reeds verloren
nog voor ze werd beslecht
de dagen hollen
de man strompelt schijnbaar achter hen aan
verschrompeld
vergrijsd
ongehoord en ongezien
trots in al zijn stomgeslagen zintuigen
zou ge niet zeggen dat hij oud is
zijn ogen slaan eenieder
weerbarstig neer
alsof geen jaar van hem
werkelijk een einde kende
ze zijn als demonen
die als het ware
eeuwig zijn
mythisch
oneindig
nooit werkelijk getoond wat compassie betekent
met hun grimmige klauwen
graven zij het zand
in de dorre kamer
tot een graf
een graf
voor de jaren
verbolgen
om een man die oud is
de kamer huilt haar dorre tranen