een krullenman verkoopt vergulde hangertjes
verderop vindt men
het omgekeerde kruis waaraan een wezen hangt
van een vreemde planeet allicht
de blik is zo
oneindig leeg een roze rug met ruige strepen
chot misschien
voelt het zich beter dacht men
thuis
als alles op zijn kop staat
zwaartekracht het lood weer uit zijn poten krijgt
vooralsnog
was het voor deze wereld
ongeschikt verklaard
geslagen
onverslagen
heel verkeerd gereden
legotreintjes liggen gans de dag
aan diggelen de doos is veel te groot de kleuren
flets geworden
door de interesse van de zon en ooit heb ik
getracht een kleine guillotine na te maken
veel te bot jouw brieven
kreeg ik niets eens
doorgeknipt bewaard
zijn ze gebleven door het toedoen
van dit waardeloze tuig
twee mensheden later
toen alles mooi verdwenen leek
zag het land weer een armada
soortgelijke strijders
soldiers of sorrow
krekels mieren karren vol
beladen met veel wierook bier met handboeken
over het maken van een godenkind
de aarde
hield het hart weer vast verstopte snel
de souvenirs van vroeger
hangers kruisjes lego rare brieven
beefde licht ze schrokken amper en
de blauwe bol
hij zag het al gebeuren
hoorde hen met grote woorden
spreken over kloven in de zee
het vrome vuur
nog één verhaaltje wachten wist hij en dan
komt er weer
een redder een verlosser deze keer
misschien
gewoon
verwerkt door Jan
de Mosselman
herhaalde steeds dat liedje van
“samen vullen we
een heilig kutje
dat zo heerlijk
kreunen kan”
uit de reeks 'Hormonoloog'