Dode vissen
“Wat wil jij meedelen aan de wereld als je nog maar tien seconden zou hebben?”, zei de jongeman in de stoel naast mij, die ik zojuist zijn naam had gevraagd en al was vergeten. “Alleen dode vissen drijven met de stroom mee”, een krabbel in het jaarboek van 2010 van mijn leraar fysica. Nog voor ik kon uitleggen wat ik bedoelde, gingen de lichten in de zaal uit en startte de voorstelling. Hij fluisterde in mijn oor: “Dan ben ik een dode vis.” Toen wist ik het. Aan deze zin is geen uitleg verschuldigd.