Doelbewuste ontmoeting

Het park, de Efteling is een paar maanden gesloten voor een verbouwing. Er waren veel ingestuurde ideeën om de Efteling aantrekkelijker te maken. Veel ideeën zijn van tafel geveegd maar sommige worden ten uitvoer gebracht. Een deel van Holle Bolle Grijs krijgt een opknapbeurt. Sommigen blijven Holle Bolle Gijs en een paar veranderen in Holle Bolle Grijs. Deze verandering vindt plaats om ouders, opa’s en oma’s een plezier te doen. De Efteling is weer open en wij gaan een kijkje nemen in het park op deze mooie herfstdag. Mijn vrouw en mijn kinderen Spons (7) en Bob (5) zijn dol op het park. Ik haat het park maar voor hun plezier ga ik mee en ben benieuwd naar Holle Bolle Grijs. We rijden het park op en het is megadruk na de verbouwing. Ik haat het park met zijn Phyton, Fata Morgana en Baron 1898. Halve Maen, Max & Moritz kunnen mij ook gestolen worden. De Vliegende Hollander zorgt alleen voor maar natte pakken. Voor alle attracties staan er lange rijen met schreeuwende en joelende kinderen. De wachtentijden lopen snel op in de Efteling rondom het middaguur. Mijn vrouw gaat graag in de Phyton. Ze houdt van kotsende mensen. Ik heb mijn vrouw ontmoet toen ik voor het café stond te kotsen. Zij kwam aanlopen met wat vriendinnen. Het was gelijk liefde op het eerste gezicht. Maar dit terzijde. Zelfs van Droomvlucht krijg ik braakneigingen. We lopen wat door het park naar de volgende attractie. Uit het niets verschijnt een oud stapmaatje in beeld, een ‘geluksmomentje’. Dit kan geen toeval zijn en een mooi moment om te splitsen. Ik vertel tegen mijn vrouw, ‘Ik zie jullie zo wel’ en maak een praatje met Job. Mijn vrouw gaat samen met Spons en Bob op zoek naar een eettent. Zijn vrouw en kinderen struinen het park af naar hun favoriete attractie. Samen staan we te bakkeleien over vroeger en de vele kroegentochten. Mijn droge lippen en mond kunnen wel een verkoeling gebruiken. Job en ik appen naar onze vrouwen dat wij op weg zijn naar Holle Bolle Grijs. Daar eenmaal aangekomen staat er een lange wachtrij, alleen maar mannen. Samen sluiten we aan de rij en praten over vroeger tijden en de memorabele uitspattingen. Wij mannen staan als volwassen kinderen in de rij en gedragen ons als kleuters. Ons doel is bijna bereikt, het is het wachten waard. Holle Bolle Grijs spreekt met twee woorden en praat ons bemoedigend toe, ‘Bier hier, bier hier.’